คนหนึ่งว่าง อีกคนหนึ่งเรียน มีระยะทางเป็นตัวคั่นให้ห่างไกลกัน
คนว่างจึงมีเวลาว่างมาคิดถึงอีกคนมากกว่า
เขาจึงดูเหมือนเรียกร้องความสนใจจากอีกคนหนึ่งมากเกินไป
เมื่อไม่ได้สิ่งที่คาดหวังเขาจึงรู้สึกเศร้า เหงา แอบงี่เง่าคนเดียว เสียใจคนเดียว
พยายามคิดว่าคิดมากไปเอง แต่ก็ยังน้อยใจอยู่ดี
เขาคิดย้อนกลับไปถึงตอนที่พยายามรู้จักกันในตอนแรก มีเรื่องราวมากมายให้ถามตอบแลกเปลี่ยนกัน
ส่วนในปัจจุบันเหลือเพียงบทสนทนาสั้นๆ ทำให้เขาอดคิดไม่ได้ว่าหรือมันถึงจุดอิ่มตัวแล้ว
เขาคิดว่าสิ่งที่คนรักกันควรทำคือการแสดงออกซึ่งความรักให้อีกฝ่ายได้รับรู้ ตอนนี้ไม่ได้อยู่ใกล้กัน ไม่มีโอกาสได้เทคแคร์
สิ่งที่พอจะทำได้คือการสื่อสาร ถามไถ่ความเป็นไป เล่าเรื่องราวที่ประสบพบเจอ เป็นกำลังใจให้กัน ผ่านวันคืนดีร้ายไปด้วยกัน


หรือทั้งหมดนี้เขาแค่คิดมากไปเองจริงๆ

ฝึกเขียนบทความครั้งแรก หากมีจุดไหนที่ควรแก้ไขเพิ่มเติม สามารถแสดงความคิดเห็นได้เลยค่ะ
#ใช่ค่ะ เขียนบทความแก้เหงาเล่นๆ