ไม่ได้ถูกทิ้ง แต่เหมือนถูกทิ้ง

เป็นเด็กใหม่ในห้อง นี่ก็จะจบเทอมสองแล้ว
รู้จักเพื่อนๆในห้องเกือบทุกคนในห้องแบบหมดใส้หมดพุงแล้ว

คนอื่นๆก็บอกว่าเรานิสัยดี ใจดี เข้าถึงง่าย บลาๆๆๆๆ
ส่วนตัวเป็นคนชอบช่วยเหลือคนอื่น แต่เรื่องอื่นๆก็เหมือนคนปกติ
แต่ไม่เข้าใจว่าทุกวันนี้ทำไมยังถูกทิ้งอยู่ ไปไหนมาไหน ชวนเพื่อนก็ไม่มีใครไป อะไรก็คนเดียวตลอด
เว้นแต่ตอนที่ทุกคนต้องการเรา ทุกคนต้องการเงิน ทุกคนต้องการความช่วยเหลือ ทุกคนเหงา ทุกคนเศร้า ทุกคนต้องการคำพูดปลอบใจ ทุกคนต้องการกำลังใจ บลาๆๆๆ

เอาจริงๆใช่ว่าจะอยู่คนเดียวไม่ได้นะ อยู่ได้ แต่ความรู้สึกนี้มันคืออะไรกัน
ความรู้สึกที่ต้องการใครสักคนมาอยู่ข้างๆ ไม่จำเป็นต้องเป็นแฟน ไม่เกี่ยวกับเพศ ไม่เกี่ยวกับอะไรเลย ที่มันก็ไม่ใช่ใครก็ได้ แต่ตัวเองก็ไม่รู้ว่าคนคนนั้นต้องเป็นใคร และเคยพยายามเอาตัวเองไปใส่กับคนนั้น ใส่คนนี้ ใส่กลุ่มนั้นกลุ่มนี้
มันก็มักจะรู้สึกไม่เป็นตัวเอง แล้วสุดท้ายก็เหมือนเดิม

ความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไรกันครับ ผมควรจะทำยังไงดี