อันนี้ยืมรหัสพันทิปของเพื่อนมาโพสนะคะ ขอโทษที่ไม่ได้ตั้งกระทู้ด้วยรหัสตัวเองเพราะเราค่อนข้างรู้สึกกังวลค่ะ
คือเราแค่อยากจะมาเล่าเฉยๆว่าเคยโดนลวนลามจากบุคคลที่ไม่เคยคิดว่าน่าจะโดน ขอเล่าเกริ่นก่อนว่าครอบครัวเรามีพี่น้องสามคน คือ พี่ชาย พี่สาว และเรา ลักษณะครอบครัวเราจะเป็นแบบพ่อเป็นใหญ่ เป็นช้างเท้าหน้า เพราะรายได้ทางบ้านทั้งหมดมาจากพ่อ ส่วนแม่เป็นแม่บ้านธรรมดา เป็นช้างเท้าหลัง มักยอมพ่อเป็นส่วนใหญ่

เริ่มเล่าการโดนลวนลามครั้งแรกของเราคือ ตอนประมาณสิบขวบกว่าๆ วันนั้นเรานอนหลับอยู่แบบนอนตะแคงข้าง แล้วก็รู้สึกเหมือนมีอะไรมาลูบๆตรงบริเวณนั้นของเรา แต่เรายังงัวเงียอยู่บวกกับความที่มันเป็นความรู้สึกที่เราไม่รู้จัก เราก็นอนนิ่งไป ซักพักพอความรู้สึกถูกหยุด เราก็แอบลืมตามอง เราเห็นพ่อเราเดินหันหลังออกไป และไปทางห้องน้ำ เราก็แอบคิดแต่ก็ไม่รู้ว่าควรทำตัวยังไงดี จึงทำเป็นไม่สนใจ และทำตัวปกติ แต่หลังจากวันนั้น พ่อเราก็ชอบทำตัวแปลกๆ ชอบมาลูบขาเรา หรือเวลาพ่อนั่งอยู่บนเก้าอี้ก็จะชอบให้เรานั่งตักแล้วใช้เข่าดันๆ ตอนนั้นเรายังเด็กแต่ก็พอจะรู้ว่ามันไม่ปกติ แต่เราไม่รู้ว่าควรพูดอะไรไหม เราไม่กล้าอาจจะด้วยความที่เราเป็นเด็กเงียบๆ ไม่กล้าเถียงอะไรผู้ใหญ่เพราะตั้งแต่เด็กเรามักจะโดนพ่อต้อนให้ยอมรับสิ่งที่พ่อพูดตลอด เราก็ทำเป็นไม่สนใจทำเฉยๆไว้ตลอดอย่างนั้น อย่างตอนนั่งตัก เราอยากลุกพ่อก็จะบอกนั่งด้วยกันก่อนสิ พ่อไม่ค่อยได้อยู่บ้านเลย เราก็ไม่กล้าขัดขืนจึงมักจะหาทางนั่งที่จะไม่ให้โดนส่วนนั้นมากที่สุด จนคืนหนึ่ง เราอยู่กับพ่อและญาติ2-3คน(ที่มักมาเที่ยวบ้านบ่อยๆ)ที่กำลังหลับอยู่อีกห้องหนึ่ง แม่กับพี่ชายพี่สาวเราไปทำธุระที่บ้านยาย ปกติห้องเรากับพ่อจะแยกกัน ขณะที่เรากำลังนอนอยู่ในห้องคนเดียวนั้นจู่ๆพ่อก็เดินเข้ามาเหมือนมาดูว่าเราหลับรึยัง เราหลับตาแต่ยังไม่ได้หลับ พ่อก็เลยคุยประมาณว่าวันนั้นรู้ตัวใช่ไหมแล้วก็คุยอะไรซักอย่างจำไม่ได้ แต่พ่อใช้น้ำเสียงเบาๆแตกต่างจากปกติออกไป เรารู้สึกกลัวแปลกๆ ตอนที่พูดอยู่มือพ่อก็ลูบคลำกางเกงเราไปด้วย และมาโดนบริเวณนั้น(พ่อไม่ได้ใช้อวัยวะอื่นๆนะคะ แค่มือ) เราก็ไม่เข้าใจทำไมตอนนั้นเราไม่พูดอะไรไม่แสดงออกอะไร นอนนิ่งเป็นท่อนไม้ ไม่กล้าห้ามไม่กล้าขยับ ไม่รู้ว่าเราอยากรู้อยากเห็นกับความรู้สึกแปลกๆนี้(ความรู้สึกเรื่องเพศของวัยรุ่น)หรือเรากลัว แต่เราไม่ได้รู้สึกดีเลย เรารู้สึกตลอดว่าไม่ชอบ อยากหนี แต่เราก็ไม่ได้ทำอะไร ผ่านไปไม่นานมาก พ่อก็หยุด แล้วเดินออกห้องไปคืนนั้นเรานอนไม่หลับ และเป็นครั้งแรกที่เรารู้จักความรู้สึกขยะแขยง หลังจากวันนั้นเราก็ไม่ได้เอาเรื่องนี้ไปบอกใคร และพ่อดูจะให้ความสนใจเราแปลกๆ ทั้งหมั่นซื้อขนมให้ ชอบเข้ามากอด แล้วเรารู้สึกเหมือนโดนเบียดหน้าอก ผ่านไป2-3วัน ประมาณตอนเช้า(วันหยุดเราไม่ได้ไปรร.)เรายังไม่ตื่นแต่แม่ตื่นแล้วอยู่ในครัว พ่อก็เข้ามาในห้อง เหมือนจะทำแบบเดิมอีก คราวนี้เรารู้สึกไม่ไหวแล้ว พ่อยังไม่ได้ดึงกางเกงแต่เราน้ำตาไหลแล้ว ไม่ถึงกับสะอึกสะอื้นแต่น้ำตาไหลไม่หยุด พ่อก็หยุดแล้วเหมือนเหวอไปซักพัก แล้วพ่อก็พูดไรซักอย่างแล้วชูนิ้วก้อยสัญญากับเราว่าจะไม่ทำอีก แต่เราไม่เกี่ยวก้อยกับพ่อ เพราะไม่อยากแตะตัวเลย ไม่อยากมอง ไม่อยากอยู่ใกล้อะไรทั้งนั้น ไม่รู้พ่อตีความหมายว่าการที่เราไม่เกี่ยวก้อยคืออะไร เพราะพ่อก็ยังชอบให้เรานั่งตักแล้วใช้เข่าดัน กับ เข้ามากอดแน่นๆอยู่ หลังจากผ่านวันนั้นไป2-3เดือน(เหมือนจะหยุดก็ยังไม่หยุด) แต่ตอนนั้นเราเริ่มกล้าขึ้นบ้างแล้ว เรากล้าขัดขืน เบนความสนใจบอกพ่อว่าจะไปทำอันนี้นะ แล้วเดินหนีออกมา พ่อก็ไม่ค่อยมายุ่งอีก เราก็รู้สึกสบายใจขึ้น

แต่ก็ไม่ได้หยุดพฤติกรรมไปซะทีเดียว นานๆครั้งก็จะมีให้เรารู้สึกเหมือนถูกลวนลามอยู่บ้าง แต่แบบนานๆทีจริงๆ เล็กๆน้อยๆ เราพยายามทำเป็นไม่สนใจ จนเวลาผ่านไป เราขึ้นมหาลัยแล้วย้ายมาอยู่หอนอก เราก็รู้สึกสบายใจมากขึ้น กลับบ้านบ้างบางทีเพราะคิดถึงแม่ นึกว่าทุกอย่างจะดีขึ้นแล้ว กระทั่งวันหนึ่ง วันนั้นเรากะจะกลับไปนอนบ้าน4-5วัน แต่แล้ววันที่3 กลางดึกเรารู้สึกตัวเพราะพ่อเปิดประตูเข้ามาในห้องเรา มาเอาของไรซักอย่างในห้อง เราก็ไม่ได้สนใจ แต่ซักพักขณะที่เราสะลึมสะลือ เราก็รู้สึกเหมือนมีอะไรมาโดนนอกกางเกง(อีกแล้ว) เราลืมตาขึ้น ปรากฎว่าพ่อมาอยู่ตรงระหว่างขาเรา  ทั้งที่แม่ก็หลับอยู่ข้างๆ คือเรานอนกับแม่แค่2คนในห้อง แล้วปกติเราไม่ใส่ชุดชั้นในนอน ใส่แค่เสื้อยืดกางเกงขาสั้น แล้วเหมือนตอนนั้นเราจะนอนท่าขาเป็นรูปตัวเอ็ม เราตกใจมากลืมตาแล้วเห็นพ่ออยู่ตรงนั้นพอดี เราสะบัดผ้าห่มข้างตัวมาคลุมโปงอย่างแรง พ่อที่เหมือนตกใจก็รีบเดินออกห้อง ความคิดตอนนั้นคือทั้งโกรธทั้งรู้สึกไม่ปลอดภัย มีความคิดอยู่ตลอดว่านี่มันบ้านจริงๆเหรอ ทำไมเราต้องมาเจออะไรแบบนี้แม้กระทั่งในบ้านตัวเอง ครอบครัวตัวเอง คิดต่างๆนาๆ อาจเพราะเราอายุ20แล้วเลยคิดมากกว่าเดิม เครียดกว่าเดิม นอนไปซักพักเราร้องไห้เลย ร้องไห้แบบสะอึกสะอื้นแบบไม่ไหวแล้ว แม่ที่หลับข้างๆตื่นมาก็ตกใจ ปกติเราเป็นคนไม่เคยร้องไห้ให้ครอบครัวเห็น แม่ก็ได้แต่ปลอบแล้วถามว่าเป็นอะไร บอกแม่ได้ไหม เรายิ่งรู้สึกแย่เพราะบอกไม่ได้ เรารู้เลยว่าถ้าเราบอกเรื่องนี้ให้คนในบ้านฟัง บ้านต้องพังแน่ๆ และเงินทั้งหมดก็มาจากการทำงานของพ่อ บ้านเราขาดพ่อไม่ได้ ทุกอย่างคือเหมือนมีพ่อเป็นศูนย์กลาง เราไม่อยากเป็นคนทำให้ครอบครัวแตกแยก ทั้งคืนเราก็ได้แต่ร้องไห้ บอกแม่ว่าอยากกลับหอแล้ว จนหลับไป เช้ามาเราเก็บของบอกลาแม่แล้วก็ขึ้นรถกลับหอเลย หลังจากวันนั้นเราก็กลับบ้านแค่2เดือนครั้ง ครั้งละ2-3วัน เอ่อลืมบอก หลังจากเหตุการณ์นั้นแม่ก็โทรมาคุยกับเรา ถามว่าที่ลูกร้องไห้พ่อทำอะไรลูกรึเปล่า เราตกใจมากเรากลัวแม่จะรู้เรื่อง เลยบอกแม่ว่าทำไมแม่คิดอย่างนั้น แม่บอกว่าแม่เครียดมาก เลยไปถามพ่อ (ความจริงแม่ก็รู้สึกตัวอยู่ว่าพ่อเข้ามาเอาของในห้อง เพราะปกติพ่อก็มักเข้ามาหยิบของอยู่แล้ว แต่วันนั้นแม่เพลียเพราะไม่สบายเลยหลับต่อ) แม่บอกว่าพ่อบอกว่าแค่เห็นเรานอนไม่เรียบร้อยเลยมาจัดกางเกงให้ เราแบบเหอะในใจ แม่ก็บอกต่อว่า แม่ก็เลยบอกพ่อไปแล้วนะว่าทำไมไม่แค่ห่มผ้าให้ก็พอ ทำอย่างนี้ลูกเข้าใจผิด ร้องไห้ทั้งคืนเลยรู้ไหม พ่อก็บอกว่าทำไมไม่ถามพ่อก่อน คิดเองมั่วๆ เราฟังแม่พูดด้วยความรู้สึกต่างๆ แต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับ ตอบอืม แล้วก็บอกแม่ว่าไม่เป็นไรดีขึ้นแล้ว คุยสักพักก่อนจะวางสาย

คือตัวเราอ่ะ รักแม่ติดแม่มากๆ แต่สำหรับพ่อตอนนี้เรารู้ตัวเลยว่าเราไม่ได้มองเขาเป็นพ่ออีกแล้ว เรามองว่าแค่เป็นคนที่เรายังต้องพึ่งพาในการหาเงิน ไหนจะพี่ชายพี่สาว(แม้จะทำงานแล้วก็ยังอยู่ในช่วงก่อร่างสร้างตัว ก็ยังต้องพึ่งพ่ออยู่บ้าง) เราไม่รู้ว่าเราควรรู้สึกยังไงกับชีวิตเรา พ่อเรา ตัวเอง แต่ถ้าถามว่าปัจจุบันเรามีความสุขดีไหม เป็นปมด้อยในชีวิตรึเปล่า ไม่รู้นะ แต่เราก็มีความสุขดี สนุกกับชีวิตมหาลัย หลังจากไม่ต้องกลับบ้านบ่อยๆ จนตอนนี้ผ่านไปหลายเดือน ถ้าให้เราคุยกับพ่อ เราก็คุยได้ปกตินะ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แค่เพียงเราจะไว้ระยะห่างมากขึ้น รู้จักวางตัวมากขึ้นเท่านั้น หรืออาจเพราะเราเครียดมาตลอดช่วงมัธยมแล้ว นานๆไปเลยไม่รู้สึกอะไร ถามว่าเรากลายเป็นคนกลัวผู้ชายหรือกลัวเรื่องเพศเลยไหม ก็เปล่านะ เราก็รู้สึกปกติดี เรารู้สึกเฉยๆ ไม่ได้เอามาฝังใจ(แปลกใจตัวเองเหมือนกัน) แต่ก็ไม่ได้แปลว่าเราชอบที่โดนกระทำแบบนั้น ไม่มีใครชอบที่ถูกทำแบบนี้ ชีวิตจริงไม่ได้เหมือนโดจิน(เห็นไหมโดจินเรายังรู้จักเลย เราไม่ได้แอนตี้เรื่องเพศนะ ถ้าอยู่บนพื้นฐานควรไม่ควร)

จะว่าไป อีกเรื่องที่อยากเล่าคือ ครูผู้ชายที่รร.ประถม เราก็เคยโดนลวนลามค่ะ ความจริงคือเพิ่งมารู้ตัวตอนโตว่านั่นคือการลวนลาม เรื่องคือเรากับครูคนนี้สนิทกัน(ครูประจำห้องคอม) ความจริงครูก็สนิทกับเด็กคนอื่นๆด้วยเราก็หนึ่งในนั้น ตัวเราอ่ะชอบเล่นเกมส์มากๆ ครูก็มักจะหาเกมส์ใหม่ๆมาลงคอมให้เราเล่นเสมอ แต่คือลงแค่ที่คอมของครูนะ เราก็จะมีสิทธิพิเศษได้เข้าไปเล่นทุกวันช่วงพักกลางวัน เวลาจะเล่นก็ต้องเข้าไปนั่งตรงกลางเก้าอี้ อธิบายยังไงดี คือโต๊ะคอมครูจะแยกออกมา แล้วมีตู้เก็บของกั้นรอบๆเป็นสี่เหลี่ยม(ค่อนข้างมุมอับ) แล้วครูจะนั่งเก้าอี้แล้วอ้าขา เราก็จะเข้าไปนั่งตรงกลางที่ว่างนั้นเพื่อเล่นเกมส์ ประเด็นอยู่ที่ว่า ทุกครั้งเวลาเราเล่นครูจะชอบจับแถวรักแร้เพื่อจัดให้เรานั่งตรงๆ(เหมือนเวลาผู้ใหญ่อุ้มเด็กโดยใช้มือยกช่วงรักแร้อ่ะค่ะ ตอนนั้นเราเองก็อยู่แค่ประถม) แต่เรารู้สึกครูจะยกเราบ่อยมาก แล้วมือครูชอบไปโดนหน้าอก(ที่เริ่มมีแล้วนิดหน่อย) แต่ตอนนั้นเราคือเด็กน้อยไม่รู้เรื่องจริงๆค่ะ แค่รู้สึกรำคาญนิดหน่อย แต่ส่วนใหญ่ก็จะสนใจแต่เกมส์ พอมารู้ตอนโตเราก็รู้สึกโชคดีที่ไม่โดนมากกว่านั้นจริงๆค่ะ จึงอยากเล่าให้ผู้ปกครองได้ใส่ใจระวังเรื่องเหล่านี้ด้วยนะคะ

ทั้งนี้ทั้งนั้นเราอาจจะพิมพ์งงๆไปบ้าง เพราะเราไม่ค่อยถนัดเขียนเล่ายาวๆ แต่เราแค่อยากมาแชร์ประสบการณ์ที่เราเจอกับตัว และอยากให้คนที่เจอเรื่องแบบนี้กล้าขัดขืน กล้าทำในสิ่งที่ตัวเองรู้สึกว่าควรจะทำ เชื่อมั่นในตัวเองให้มากกว่าเราตอนวัยเด็ก ไม่อยากให้เกิดประสบการณ์แบบนี้กับใครเลย ทั้งที่ตัวเราก็ไม่ใช่คนหน้าตาดีมาก แค่กลางๆ แต่มันก็เกิดขึ้น ไม่ใช่เรื่องไกลตัวเลยจริงๆ

สุดท้ายขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านจนจบค่ะขอบคุณค่ะ