เพื่อนซี้อารมณ์ร้อนของผมคนนึง ในคอร์สการเรียนระดับปริญญาโทแห่งนึง เพื่อนซี้ผมเขาเรียนไม่เก่งกำลังจะถูกให้ออก
เริ่มโทษอาจารย์ โน่นนั่นนี่
ก็มันไม่อ่านหนังสือสอบ บอกให้อ่านหน้านี้ หน้านั้น พอผมถาม มันตอบไม่ได้สักเรื่อง
ขนาดผมบอกว่าจะติวให้ (ผมสอบผ่านแล้ว เกรดดีด้วย) ม้านน ยังบอกไม่มีเวลา
สุดท้ายสอบตก กำลังจะไม่ได้รับปริญญาโท มันโทษอาจารย์
ผมเลยพูดตามจริง
ผมดันไปบอกว่า " มันไม่ใช่ความผิดอาจารย์หรอก ผิดที่mung แหละ " ซึ่งเป็นความสัตย์จริงตามที่ผมเห็น
เพื่อนโยนของใส่ แล้วจะปรี่เข้ามาต่อย แต่ติดฉาก ผมรีบวิ่งหนีกลับบ้านสำเร็จ ลงบันใดหนีไฟ หนีไป
หลังเหตุการณ์เกิด เลยไม่ได้ไปมหาวิทยาลัยเป็นเดือนๆ มีเพื่อนอีกคนบอกว่า วันนั้น ที่รอดเพราะมีเพื่อนที่มีอาชีพเป็นทหารช่วยล็อกตัวเพื่อนซี้เอาไว้ไม่ให้มาชก
เรื่องจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่น่าจะจริง เพราะคนเล่าไม่ได้อะไรจากการโกหก(ว่าเพื่อนทหารช่วยเอาไว้)
ผมเองไม่เคยเป็นหนี้บุญคุณใคร รู้สึกเล็กๆว่าเป็นหนี้บุญคุณเพื่อนทหารคนนี้ ควรตอบแทนเขาอย่างไรดีจึงเหมาะสม
ผมคิดไม่ออกปัญหานี้ ผมจึงไม่ทำอะไรเลย เวลาล่วงเลยมา เจอหน้าเพื่อนทหาร ดูเขาจะสนิทกับผมน้อยลง ไม่มีใครได้พูดถึงเหตุการณ์นั้น
เพื่อนช่วยจากการถูกต่อย ควรตอบแทนเพื่อนไงดี
เริ่มโทษอาจารย์ โน่นนั่นนี่
ก็มันไม่อ่านหนังสือสอบ บอกให้อ่านหน้านี้ หน้านั้น พอผมถาม มันตอบไม่ได้สักเรื่อง
ขนาดผมบอกว่าจะติวให้ (ผมสอบผ่านแล้ว เกรดดีด้วย) ม้านน ยังบอกไม่มีเวลา
สุดท้ายสอบตก กำลังจะไม่ได้รับปริญญาโท มันโทษอาจารย์
ผมเลยพูดตามจริง
ผมดันไปบอกว่า " มันไม่ใช่ความผิดอาจารย์หรอก ผิดที่mung แหละ " ซึ่งเป็นความสัตย์จริงตามที่ผมเห็น
เพื่อนโยนของใส่ แล้วจะปรี่เข้ามาต่อย แต่ติดฉาก ผมรีบวิ่งหนีกลับบ้านสำเร็จ ลงบันใดหนีไฟ หนีไป
หลังเหตุการณ์เกิด เลยไม่ได้ไปมหาวิทยาลัยเป็นเดือนๆ มีเพื่อนอีกคนบอกว่า วันนั้น ที่รอดเพราะมีเพื่อนที่มีอาชีพเป็นทหารช่วยล็อกตัวเพื่อนซี้เอาไว้ไม่ให้มาชก
เรื่องจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่น่าจะจริง เพราะคนเล่าไม่ได้อะไรจากการโกหก(ว่าเพื่อนทหารช่วยเอาไว้)
ผมเองไม่เคยเป็นหนี้บุญคุณใคร รู้สึกเล็กๆว่าเป็นหนี้บุญคุณเพื่อนทหารคนนี้ ควรตอบแทนเขาอย่างไรดีจึงเหมาะสม
ผมคิดไม่ออกปัญหานี้ ผมจึงไม่ทำอะไรเลย เวลาล่วงเลยมา เจอหน้าเพื่อนทหาร ดูเขาจะสนิทกับผมน้อยลง ไม่มีใครได้พูดถึงเหตุการณ์นั้น