ซิ่วจากพยาบาล เพราะอยากเรียนมนุษยศาสตร์ แต่พ่อแม่อยากให้เป็นครูภาษาแทน ทำไงดีคะ?

คือตั้งแต่แรกๆเลยนะคะ เราอยากเรียนภาษามาก ชอบภาษามาตั้งแต่ ม.3 บอกพ่อแม่อยากเป็นนักการฑูต แต่ท่านมักจะพูดว่ามันต้องใช้เส้นสายถึงจะเป็นได้ และท่านอยากให้เรียนครูเพราะมั่นคง แก่ไปก็ไม่ลำบาก สวัสดิการดี กู้ก็สะดวก แต่เราไม่อยากเป็นเอามากๆเลย เพราะไม่ชอบชีวิตจำเจแบบนั้น เลยหลีกเลี่ยงมาเลือกสายวิทย์แทน เพราะอย่างน้อยก็มั่นคงเหมือคที่ท่านต้องการ เราก็คิดว่าเราเรียนได้ เพราะในห้องเรียนเราก็ทำได้ดี แต่พอสอบติดแล้วมาเจอช่วงมหาลัย เรากลับรู้สึกได้เลยว่ามันไม่ใช่ เราไม่มีความสุข ไม่มีไฟเหมือนเมื่อก่อนเลย ความรู้สึกเดียวตอนนั้นคือ เราไม่อยากเรียนนี่แล้ว อยากเรียนภาษา อยากเรียนภาษามากๆ เลยซิ่วจะมาเรียนมนุษยศาสตร์ แต่ก็มีปัญหาอีกว่าพ่อแม่เครียดที่เราซิ่วแล้วจะไปเรียนคณะที่ไม่มั่นคง เพราะที่บ้านก็ไม่ได้มีฐานะ ไม่ได้มีเงินเก็บใดๆทั้งสิ้น เรารู้สึกผิดมากๆเลยบอกว่า'งั้นหนูเรียนครูราชฏัฏก็ได้' (ใกล้บ้าน) ท่านก็ดูโล่งใจแล้วบอกว่า 'เรียนราชฏัฏก็ดีใกล้บ้านแม่ส่งไหวจะได้ไม่ต้องกู้ กยศ.ต่อ (เรากู้มาตั้งแต่ ม.6) แต่เอาเข้าจริงเราเครียดมากเพราะอยากเรียนมนุษฯมากกว่า อยากเรียนลึกด้านภาษาจริงๆ อยากเรียนมหาลัยที่เด่นด้านภาษาพวก ศิลปาฯ เกษตรฯ มศว.อะไรยังงี้ เราอยากตามความฝันที่อยากไปเรียนเมืองนอก อยากทำงานเป็นนักแปล เป็นติวเตอร์ให้ได้ แต่ไม่รู้จะทำยังไงกับที่บ้านดี ยิ่งพ่อแม่ส่งเรียนแล้วเราก็กลัวทำท่านลำบากเรื่องเราด้วย เราก็ไม่รู้อนาคตด้วยว่าจบมาแล้วเราจะหางานได้ทันทีเลยมั้ย เลยกลัวว่าทางที่เราเลือกมันจะทำให้พ่อแม่ลำบากอีกค่ะ จนตอนนี้สับสนไม่รู้จะตัดสินใจยังไงดี มันล่องลอยไปหมดเลย จะอ่านหนังสือก็เริ่มไม่ถูกเพราะยังไม่ชัดเจนกับเป้าหมายเลยค่ะ (ความต้องการเราชัดเจนมาก แต่ขัดกับเรื่องทางบ้านเลยสับสนไปหมด) ที่สำคัญเรื่องโดน bully ของญาติๆคนแก่ๆที่เรารักมากด้วย ทำเราสะเทือนใจ จนไม่มั่นใจในตัวเองเลยค่ะ ช่วยแนะนำทางออกให้หน่อยได้มั้ยคะ เครียดจนนอนไม่หลับหลายวันแล้วค่ะ 😢
** ขอโทษที่ข้อความยาวไปนะคะ