คิดอยู่นานว่าจะตั้งกระทู้นี้ดีไหม แต่ไหนๆแล้ว ก็มาแชร์ให้คนอื่นๆ ได้รู้ด้วยดีกว่า
ความฝันในวัยเด็กของผม อยากจะเป็น "โปรแกรมเมอร์" , "นักวิเคราะห์ระบบ" ทั้งๆที่ตอนนั้น ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าที่กล่าวมา เขาทำงานกันยังไง แล้วก็ไม่รู้ว่าไปได้ยินมาจากไหน
จนพอขึ้นมัธยมตอนปลาย มีคุณครูฝึกสอนมาสอนที่โรงเรียน ซึ่งครูเขาเรียนจบ "วิทยาการคอมพิวเตอร์" แล้วสอบชิงทุน สควค. ได้
ตอนนั้นได้คุยกันและถามว่า คุณครู เรียนอะไร ยังไง จบอะไร แล้วถ้าผมอยากเป็นโปรแกรมเมอร์ผมต้องเรียนอะไร ซึ่งคุณครูเขาก็แนะนำว่า
"ถ้าอยากเป็นโปรแกรมเมอร์ ก็ต้องเรียนสาย IT หรือ เรียน "วิทยาการคอมพิวเตอร์" แบบครู ก็เป็นได้"
ผมเลยตั้งใจว่า จะเข้าเรียนสาขานี้ให้ได้ แล้วก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ได้เข้าเรียน คณะวิทยาศาสตร์ สาขาวิทยาการคอมพิวเตอร์ ณ มหาลัยแห่งหนึ่งในจังหวัดอุดรธานี พอผมเข้าไปเรียน ทำให้ตัวเองรู้สึกว่า ด้อยกว่าคนอื่นมากๆ ไม่รู้เรื่อง HTML ไม่รู้แม้กระทั้งเครื่องหมาย เซมิโคลอน " ; " ว่ามันคืออะไร แต่ถึงอย่างนั้น ผลการเรียนของผมกลับโดดเด่น อยู่ใน 1ใน3 ของห้อง เกรดในปีแรกอยู่ที่ 3.15 ซึ่งสำหรับผมเอง ถือว่าน้อยมาก(ตอนเรียน มัธยมได้ 3.4-3.5) ในปี 1 ถือว่าเรียนๆ เล่นๆ เกเรนิดหน่อย แต่ก็กลับมาได้ ในระหว่างเรียน ปี 1 - 4 ผมเป็นที่พึ่งเรื่องการเรียนให้กับเพื่อนๆ ในห้อง รุ่นน้อง และ เพื่อนๆ ร่วมสาขาห้องอื่นๆ ในการทำเขียนโปรแกรม
ผมเป็นหัวหน้าในการทำรายงาน โครงงาน โปรเจ็ค แม้กระทั้งเรื่อง "Drop" ถ้าวิชาไหนที่ผม ดรอปไป เพื่อนเกือบทั้งห้องต้องตามผมไปดรอป(อันนี้ก็ไม่รู้เหตุผลของเพื่อนนะครับ อิอิ) พอเรียนจบ ผมได้ลองไปสมัครงานที่ กทม. บริษัทด้านซอฟต์แวร์แห่งหนึ่งแถว BTS บางจาก เงินเดือนที่ขอไปเริ่มต้น 17,500 บาท เขาจะแจ้งผลโดยจะแจ้งผลผ่านทางโทรศัพท์ ซึ่งแน่นอน เขารับผมเข้าทำงาน แต่ผมกลับปฏิเสธเขาไป ด้วยเหตุผลในใจที่ว่า "ผมไม่รู้ว่าผมจะทำงานให้เขาได้ไหม..." ซึ่งผมก็เล่าเรื่องนี้ให้กับอาจารย์ที่ปรึกษาที่สนิทกัน ซึ่งแน่นอน ผมโดนตำหนิอย่างหนัก ว่า "ทำไมไม่ใช้ความรู้ที่เรียนมาไปทำงานให้ตรงสายงานของตัวเอง ถ้าไม่เป็นโปรแกรมเมอร์จะไปเป็นอะไร ความรู้ของเธอ อาจารย์ก็มั่นใจว่าทำงานให้เขาได้แน่นอน" บลา บลา บลา
ผ่านมาเกือบ 1 ปี ความที่อยากเป็นโปรแกรมเมอร์ก็ยังมีอยู่ในหัวสมองของผม แต่ผมก็ยังไม่เคยมั่นใจในความรู้ของตัวเองที่จะไปทำงานให้กับบริษัท และตอนนี้ เทคโนโลยีมันก็พัฒนาไปเร็วมากๆ ผมตามแทบไม่ทัน ถ้าถามว่า ตอนนี้ยังพอเขียนโปรแกรมได้ไหม ผมก็อาจจะบอกไปว่า ยังพอทำได้อยู่
ปล.ทุกวันนี้ทำงานไม่ตรงกับสายงานตัวเองแต่ก็ถือว่าใช้ความรู้ที่เรียนมามาใช้ในหน่วยงานอำนวยความสะดวกในการทำงานได้
เรียนจบโปรแกรมเมอร์มา แต่ไม่มั่นใจในความรู้ของตัวเอง
ความฝันในวัยเด็กของผม อยากจะเป็น "โปรแกรมเมอร์" , "นักวิเคราะห์ระบบ" ทั้งๆที่ตอนนั้น ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าที่กล่าวมา เขาทำงานกันยังไง แล้วก็ไม่รู้ว่าไปได้ยินมาจากไหน
จนพอขึ้นมัธยมตอนปลาย มีคุณครูฝึกสอนมาสอนที่โรงเรียน ซึ่งครูเขาเรียนจบ "วิทยาการคอมพิวเตอร์" แล้วสอบชิงทุน สควค. ได้
ตอนนั้นได้คุยกันและถามว่า คุณครู เรียนอะไร ยังไง จบอะไร แล้วถ้าผมอยากเป็นโปรแกรมเมอร์ผมต้องเรียนอะไร ซึ่งคุณครูเขาก็แนะนำว่า
"ถ้าอยากเป็นโปรแกรมเมอร์ ก็ต้องเรียนสาย IT หรือ เรียน "วิทยาการคอมพิวเตอร์" แบบครู ก็เป็นได้"
ผมเลยตั้งใจว่า จะเข้าเรียนสาขานี้ให้ได้ แล้วก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ได้เข้าเรียน คณะวิทยาศาสตร์ สาขาวิทยาการคอมพิวเตอร์ ณ มหาลัยแห่งหนึ่งในจังหวัดอุดรธานี พอผมเข้าไปเรียน ทำให้ตัวเองรู้สึกว่า ด้อยกว่าคนอื่นมากๆ ไม่รู้เรื่อง HTML ไม่รู้แม้กระทั้งเครื่องหมาย เซมิโคลอน " ; " ว่ามันคืออะไร แต่ถึงอย่างนั้น ผลการเรียนของผมกลับโดดเด่น อยู่ใน 1ใน3 ของห้อง เกรดในปีแรกอยู่ที่ 3.15 ซึ่งสำหรับผมเอง ถือว่าน้อยมาก(ตอนเรียน มัธยมได้ 3.4-3.5) ในปี 1 ถือว่าเรียนๆ เล่นๆ เกเรนิดหน่อย แต่ก็กลับมาได้ ในระหว่างเรียน ปี 1 - 4 ผมเป็นที่พึ่งเรื่องการเรียนให้กับเพื่อนๆ ในห้อง รุ่นน้อง และ เพื่อนๆ ร่วมสาขาห้องอื่นๆ ในการทำเขียนโปรแกรม
ผมเป็นหัวหน้าในการทำรายงาน โครงงาน โปรเจ็ค แม้กระทั้งเรื่อง "Drop" ถ้าวิชาไหนที่ผม ดรอปไป เพื่อนเกือบทั้งห้องต้องตามผมไปดรอป(อันนี้ก็ไม่รู้เหตุผลของเพื่อนนะครับ อิอิ) พอเรียนจบ ผมได้ลองไปสมัครงานที่ กทม. บริษัทด้านซอฟต์แวร์แห่งหนึ่งแถว BTS บางจาก เงินเดือนที่ขอไปเริ่มต้น 17,500 บาท เขาจะแจ้งผลโดยจะแจ้งผลผ่านทางโทรศัพท์ ซึ่งแน่นอน เขารับผมเข้าทำงาน แต่ผมกลับปฏิเสธเขาไป ด้วยเหตุผลในใจที่ว่า "ผมไม่รู้ว่าผมจะทำงานให้เขาได้ไหม..." ซึ่งผมก็เล่าเรื่องนี้ให้กับอาจารย์ที่ปรึกษาที่สนิทกัน ซึ่งแน่นอน ผมโดนตำหนิอย่างหนัก ว่า "ทำไมไม่ใช้ความรู้ที่เรียนมาไปทำงานให้ตรงสายงานของตัวเอง ถ้าไม่เป็นโปรแกรมเมอร์จะไปเป็นอะไร ความรู้ของเธอ อาจารย์ก็มั่นใจว่าทำงานให้เขาได้แน่นอน" บลา บลา บลา
ผ่านมาเกือบ 1 ปี ความที่อยากเป็นโปรแกรมเมอร์ก็ยังมีอยู่ในหัวสมองของผม แต่ผมก็ยังไม่เคยมั่นใจในความรู้ของตัวเองที่จะไปทำงานให้กับบริษัท และตอนนี้ เทคโนโลยีมันก็พัฒนาไปเร็วมากๆ ผมตามแทบไม่ทัน ถ้าถามว่า ตอนนี้ยังพอเขียนโปรแกรมได้ไหม ผมก็อาจจะบอกไปว่า ยังพอทำได้อยู่
ปล.ทุกวันนี้ทำงานไม่ตรงกับสายงานตัวเองแต่ก็ถือว่าใช้ความรู้ที่เรียนมามาใช้ในหน่วยงานอำนวยความสะดวกในการทำงานได้