เรากลัวคนว่าบ้า

เราเป็นคนนึงที่ชอบการสวดมนต์และทำบุญนะ...แต่เราไม่กล้าทำจริงจัง..เพราะเวลาเราตั้งใจสวดจริงๆหรือไปร่วมพิธีกรรมอะไรก็ตามอย่างเช่นสวดมนต์ข้ามปี..เราก็จะมีน้ำตาไหลออกมา..ไหลแบบร้องไห้เลย..แต่ไม่ใช่เสียใจนะร้องแบบเหมือนมีความสุขประมาณนั้น.....ยิ่งถ้าเรานั่งสมาธิเราจะรู้สึกว่ามีคนมาจับหน้าผากเราตลอด...เราไม่กล้าเล่าให้ใครฟังเล่ากลัวเค้าว่าเราบ้า......ยิ่งถ้าเราได้ฟังบทสวดพระพิฆเนศเรากลับท่องตามได้เฉยเลย....อย่างพระแม่ลักษมีเรากลับชอบมาก...ฟังไปน้ำตาเราก็ไหลไป.....เราเคยพบจิตแพทย์ก็ไม่เกี่ยว....เราควรทำงั้ยดี...มีใครเป็นเหมือนเราไหม