(มันยาวมากนะคะ มันอาจจะเหมือบระบายความรู้สึกมากกว่าคำถามนะคะ ปล.ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ)
คือตอนนี้เราอยู๋ร.ร. หญิงล้วนแบบมีผ็ชายนิดหน่อยอะไรประมาณนั้นอ่ะค่ะ
แล้วกลุ่มเราตอนม.4 มีอยู่ 9 คน เป็นเพื่อนได้แบบงงๆ ก็ตอนม.4 ก็ดีๆอยู๋นะคะ คุยกับใครก็ได้ในกลุ่มก็เล่นตามปกติ ตอนนั้นแฮบปี้มากเลยค่ะ เพราะตอนม.ต้นเพื่อนเราจริงๆก็มีแค่คนเดียวที่เป็นเพื่อนจริงๆตอนนี้ที่สนิทบอกทุกอย่าง
ตอนนี้เราอยู่ม.5 ทุกอย่างมันเริ่มค่อยๆเปลี่ยนทีละนิดโดยที่เราไม่ได้ทันตั้งตัวเลยค่ะ พอรู้ตัวอีกทีเราเริ่มอึดอัดที่จะคุยกับเพื่อน เพราะเหมือนมันมีอะไรมากั้น คือตอนนี้ไม่รู้จะเข้าหาเพื่อนยังไงเลยค่ะ คือกลุ่มเรามี 9 คนใช้ไหมคะ ตอนนี้ คือ ติดเเฟน 1 คน เราเข้าใจ แล้วก็จะมีกลุ่มหัวหน้าห้อง 2-4 คน กลุ่มบวกROV 6คน(รวมเราเข้าไป) แล้วจะมี คนที่ชอบความรักสงบๆ 2-3 คน(รวมเราบางครั้งแล้วก็เพื่อนอีกคนบ้างครั้ง)คือตอนเทอมนี้มันเริ่มออกชัดมากเลยค่ะ คือเรารู้สึกตั้งแต่ม.5 เทอมแรก คือเหมือนเราเริ่มห่างกันไปที่เรารู้สึกนะ คือแค่ความรู้สึกเรากับเพื่อน มันเหมือนมันคุยกันอยู่แค่พวกนั้น เราเข้าไปร่วมด้วยเหมือนไม่ใช่ที่ของเราแล้วก็ไปต่อไปได้ พอเราเข้าไป ประเด็นนั้นก็เหมือนหยุดกึก แล้วก็เงียบกัน มันมองหน้ากันก็ไม่พูดอะไร แล้วเราพยายามจะเข้าไปร่วมด้วยก็เหมือนจูนไม่ติด แบบพูด...อะไรไม่รู้เรื่อง ตอนนั้นก็รู้สึกเฟลนิดๆก็ไม่ได้ เราก็เลยเงียบผ่านไป แล้วตอนชวนคุย มันก็ชวนคุยอยู๋แค่นั้น แล้วก็ชวนข้ามหน้าข้ามตาเราไปเลย โดนตอนแรกก็เฉยอยู่เฉยๆพอโดยบ่อยเข้า เราเฟลแบบ เราก็อยู่ตรงนี้นะ ทำไมไม่ชวนคุยหล่ะ แล้วตอนเข้าเียนคือเราเดินเรียนก็ไม่ได้อะไรเข้าคาบแล้วก็เลือกที่นั้งปกติ เราก็นั้งขอบปกติ เราไม่ไปถึงคนเเรกก็คนสุดท้าย เราจะเป็นคนชอบสบาย เข้าง่ายออกง่าย เราก็จะนั้งขอบ แล้วที่นั้งข้างๆเราก็ว่าง นึกว่าเพื่อนจะมานั้งด้วย แต่มันก็ไม่มา เรานั้งแยก มันก็ไม่ไกลหรอกค่ะ มันก็เสียความร็สึกนิดๆ แต่โดนนานเข้า ก็แย่เหมือนกัน แล้วเราจะเป็นคนเงียบ งอน อะไรก็ไม่บอกเพื่อน แล้วหน้าเราจะโหดๆ ถ้ายิ้มก็ยิ้มเลย ถ้าอารมณืไม่ดีก็หงิกเลย สีหน้าเราจะออกชัด แต่วันต่อมาเราก็จะปรับอารมณื ชั้งมันเถอะ เริ่มใหม่ไม่เป็นไร
แล้วช่วงอาทิตย์ เหมือนทุกอย่างมันเริ่มชัดมาก เรามีกัน9 คน มีอะไรก็รอกันตลอด ตอนเข้าคาบก็เรียก ตอนกินข้าวก็เรียก แต่ตอนนี้ไม่มีใครเรียก แต่จะมีรอกันแค่คนเดียวที่อยู๋กับเรา ...แต่มันจะมีคนที่สนิท(ไม่รู้ว่าจะเรียกแบบนั้นได้รึเปล่า) อาจจะเป็นเพราะช่วงนี้เราเงียบเข้าขั้นเงียบแบบผิดปกติในช่วง2 วันแรก ก็นะอาจจะเป็นเพราะมันมีปัญหารุมเร้าอย่างหลายจริงๆ อั้นนั้นเราเข้าขั้นแยกกตัวเลยค่ะ อันนี้เราเข้าใจเพื่อนนั้นเพราะต่อเราโฮเคเรายอมรับมันเป็นเพราะเรา พอสองวันนั้นผ่าน เราเริ่มเข้าโหมดจะปกติ จะเล่นกับเพื่อนปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือ ทำไมไม่มีใครเล่นกับเราเลยหล่ะ ไม่มีใครชวนเราคุยเลยหล่ะ ไม่มีใครรอเราเลยหล่ะ ทำไมหล่ะ แล้ววันั้นก็เป็นที่เราเฟลรุนแรงนิดๆ เราโฮเค เงียบอีกแบบมีเพื่อนกลุ่มมาชวนคุยเล่นด้วยนิดนหน่อย ก็โฮเคไม่เป็นไรเพื่อนอาจอยากจะปล่อยให้เราอยู่กับตัวเองสักพัก ชั้งมันเถอะวันนั้นวันศุกร์
พอมาวันจันทร์ เราก้อมาเราก็มาสายแบบ8..00-8.15 เราจะมาร.รตามปกติ แล้วเข้าแถวทันบ้างไม่ทัยบ้างแล้วแต่วัน เรานั้งอยู๋ก็ปกติ มีเพื่อนกลุ่มเราคนนึ่ง นั้งนะ แต่ก็ทักทายปกติยิ้มปกติ แต่เราจะเป็นชวนพูดอะไรไม่เก่งอยู่ แล้วก็เงียบจนครูพูดเสร็จ แล้วปกติเราจะลุกไปพร้อมกันแต่มันลุกเลยแล้วไปหาเพื่อนในกลุ่มเราอีกคนที่อยู่เข้าหน้าแล้วทิ้งเราไว้กับเพื่อนในห้องเดียวกัน ตอนนั้นก็เฟลนิดๆพอจะเดินขึ้นห้อง เราก็คุยกับเพื่อนอีกคนอยู่เเปบ หันไปอีกที เพื่อนหาย อ้าวมองหาสิ มันเดินไปนูน คิดในใจทำไมไม่รอกันหล่ะ ก็ปกติจะเดินช้าๆรอกันอยู๋หนิ เราก็เฟลอีกสิ (อาจจะว่าเรางี่เง่าก็ได้นะเรื่องแค่นี้) เราเลยแยกเดินไปอีกทางนึงเลยเพราะตอนนั้นกระบอกตาร้อนเลยค่ะ พอขึ้นห้องก็เราก็มาคนสุดท้ายตามระเบียบแต่ไม่มีใครทักเราเลยลืมๆ.มีตั้ง1 คนจากกลุ่มเรา เราก็ยิ้ม แล้วก็โบกมือตามปกติ มองหาที่นั้งอ้าว เต็มก็ไม่เป็นไร นั้งแยกกันไม่เป็นไร(เรานั้งแยกกับเพื่อนบ่อยมาก อาจจะเป็นเพราะเราส่วนนึง 555)พอไปกินข้าวก็รอเราตั้ง 1 คน จากปกติรอกันหมด ถึงเรื่องกินข้าว ไปกินปกติเราซื้อข้าวเสร็จก่อนไปนั้งกับเพื่อนอีกคนนึ่ง เราก็นึกว่าเพื่อนจะมานั้งด้วย แต่ป่าว ไปนั้นกันอีกโต๊ะที่ไกลกัน 4 ช่วงโต๊ะคือเพื่อนคนนั้นเรียกนะแต่ไม่มา เราแบบทำไมหล่ะ ตอนนั้นเรากินข้าวไม่ลงเลย แต่ก็กินนะตามปกติไม่ได้พูดอะไรแต่กินกินไป 4-5 ก็บอกเพื่อนที่นั้งกับว่า p(สมมุติ)ลุก มันก็ถามว่าทำไม เราก็บอกไปนั้งกับพวกนั้นกัน เราบอกว่า ไม่หรอกจะกินหมดแล้ว เราก็บอกลุกป่ะ มันลุกมันก็เดินนำไปก่อนมันนั้งกินต่อเราก็เห็นเราก็เดินไปเก็บจานแล้วก็ออกไปเลยตอนนั้นก็ร็สึกแต่ตั้งแต่เรื่องเข้าแถว กับในห้องแล้วอ่ะนะ ตอนเมื่ออวันจันทร์ที่ผ่านมา รอเรียนเพื่อนมันก็คุยอะไรกันไม่รู้ เราก็ไม่รู้จะเข้าไปเเทรกด้วยยังไง ก็เลยไปนั้งข้างนอก ปกติก็จะถามว่า เว้ยไปไหนว่ะแต่ก็นะ...
เราก็ไปนั้งคนเดียวเงียบๆ ห่างจากห้องพอสมควร มีเพื่อนกลุ่มนึง เดินมา มานั้งคุยกับเรา แล้วถามว่าเราเป็นอะไร เราบอกไม่เป็นไรตอนนั้นกระบอกร้อนสุดจะออกล่ะ แล้วแบบ เราถามเพื่อนพวกนั้นว่า ว่ากลุ่มพวกกูเปลี่ยนไปไหมว่ะ แล้วมันก็บอกว่า ใช่ เเล้วเราก็ระบายทุกอย่างออกมา มันก็เข้าใจเพราะเรื่องแบบนี้มันก็โดน อ้าวโดนเหมือนกันเหรอ แล้วระบายให้กันฟั้ง มันเป็นความรู้สึกแบบ พูดไม่ได้อะไรประมาณนั้น แต่รู้สึกนะ แล้วมันชวนเราไปกินข้าวเราก็บอก ไปกับพวกนี้ก็ได้ไม่เป็นไรเราไม่อยากออกอาการเกินไป แล้วกลัวว่าถ้าแยกไปกับพวกนั้นมันจะเหมือนเราทิ้งเพื่อนไปเลยแล้วเราก็กลัวตอนเรียนเพราะทำงานด้วยกันมันจะมองหน้ากันไม่ติดแล้วก็กลัว มันไม่ถามไม่สนใจเเล้วเราเฟลประมาณว่า กูออกอาการขนาดนี้ไม่ถามหน่อยหหรอว่ากูเป็นไร ตอนนี้เรากำลังพยายามเข้าหาอยู๋แต่เหมือนมันไม่รู้จะต่อกันไปตรงไหนดี ตอนนี้เราก็เลยเงียบๆ ไปเล่นกับกลุ่มอื่นแบบไม่ให้ตัวเองเศร้า เพราะอยู่กับเพื่อนกลุ่มเดียวกันเราก็เงียบ วันนี้เราก็พยายามจะเล่นด้วย แบบเราจะชอบกวนเพื่อนแหย่นิดแหย่หน่อยคือเราเป็นพูดไม่เก่ง แบบเงียบปกติแต่ไม่ใช่เงียบเหมือนตอนนี้ใครช่วนก็เล่นไรประมาณนั้น แล้วเล่นปกติ แต่ตอนนี้เรารู้สึกเลยว่ามันไม่เหมือนเดิม วันนี้ตอนช่วงคาบสุดท้าย เราเข้าไปในห้องคนแรก เราก็เดินนำ ไม่มีใครเรียกไม่ใครรอ ไม่รอใคร ไม่มีใครคุยด้วย เราก็เลยเดินจากห้องไปเรียนคนเดียวเลย ถึงห้องก็ไปนั้งริมปกติ มันก็ตามมาแล้วก็ไม่มีใครมานั้งกับเราเลย มันฟุบชาร์จเเบตเหมือนปกติ ที่เป็นแบบนี้ประจำ สักพักมันก็บวก rov กัน ไม่ชวนเราเลย (หรืออาจจะเป็นเพราะเราฟุบมั้ง)
ไม่มีใครชวนเราคุยเลยในกลุ่มเรามีนะแต่ก็คนเดิม(อันนี้มันร่วมชัดช่วงหลัง) รอกันบ้างไม่ได้เหรอมีนะเเต่ก็pคนเดิม ทำไมข้ามเราไปหล่ะเราก็อยู่ตรงนี้นะ คุยกับเราหน่อยสิ มีเราอยู่นะ
มันมาแย่ตอนช่วง 2 อาทิตย์นี้ จนเราร้องไห้ เฮ้อ เราจะทำยังไงดี เปลี่ยนกลุ่มดีไหมจะมองหน้ากันติดไหม หรือ มันเ)็นเพราะเราที่เราแยกออกมาอยู๋สักกพักก่อนแล้วเราไม่รู้จะเข้ากลับไปยังไง
หรือเราไปเล่นกับกลุ่มอื่นเยอะไป?? เพราะเหตุจากข้างบนเป็นส่วนใหญ่
หรือเป็นเพราะเราที่แยกเกินไป
ปล. เราเป็นพวกแบบอะไรก็ได้ สบายๆ เงียบๆ ขี้น้อยใจแต่เพื่อนไม่รู้หรอก เราจะเป็นหน้านิ่ง แล้วเราเป็นคนขี้กลัวค่ะ
แต่เราแคร์เพื่อนกลุ่มนี้มากนะเพราะเราโดนเรื่องเพื่อนมาเยอะมาก เราเลยไม่กล้าบอกมัน เรารักมันนะ ถึงเราจะทำเหมือนไม่อะไรๆก็ตาม
ตอนนี้เรายิ้มปกตินะเเต่กับเพื่อนกลุ่มเรา เราจะเงียบมากกแล้วก็อึดอัดมากแบบไม่รู้จะชวนคุยยังไง ไม่รู้ว่าจะเข้าหายังไงเพราะ ไม่มีใครชวนเราคุยจริงๆนะ มันก็คุยอยู่แค่นั้นจริงๆ ทั้งๆที่เรานั้งอยู่แค่ไม่เกิน1 เมตรเลยจริงๆ ถ้าเราไม่เข้าไปกวนหรือไม่หยอก เราไม่เข้าใจ อะไรคือ มองหน้ากันแต่ไม่พูดกัน เราเล่นด้วยเล่นกับเราหน่อยสิ ตอนนี้กลับบ้านเร็วมากเลยค่ะ แบบเราเฟลที่เห็นเพื่อนเล่นกันปกติแล้วเรานั้งเล่นคอมอยู่คนเดียว(เรามาห้องคอมทุกเย็นกับเพื่อน)
หรือเรารู้สึกไปเอง หรือเรางี่งเง่าเองเราแคร์เกินไป?? หรืออะไร
มีใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้กับตัวเองไหมคะ แล้วผ่านมันมาได้ยังไง
เพื่อนเปลี่ยนหรือเราเปลี่ยน??
คือตอนนี้เราอยู๋ร.ร. หญิงล้วนแบบมีผ็ชายนิดหน่อยอะไรประมาณนั้นอ่ะค่ะ
แล้วกลุ่มเราตอนม.4 มีอยู่ 9 คน เป็นเพื่อนได้แบบงงๆ ก็ตอนม.4 ก็ดีๆอยู๋นะคะ คุยกับใครก็ได้ในกลุ่มก็เล่นตามปกติ ตอนนั้นแฮบปี้มากเลยค่ะ เพราะตอนม.ต้นเพื่อนเราจริงๆก็มีแค่คนเดียวที่เป็นเพื่อนจริงๆตอนนี้ที่สนิทบอกทุกอย่าง
ตอนนี้เราอยู่ม.5 ทุกอย่างมันเริ่มค่อยๆเปลี่ยนทีละนิดโดยที่เราไม่ได้ทันตั้งตัวเลยค่ะ พอรู้ตัวอีกทีเราเริ่มอึดอัดที่จะคุยกับเพื่อน เพราะเหมือนมันมีอะไรมากั้น คือตอนนี้ไม่รู้จะเข้าหาเพื่อนยังไงเลยค่ะ คือกลุ่มเรามี 9 คนใช้ไหมคะ ตอนนี้ คือ ติดเเฟน 1 คน เราเข้าใจ แล้วก็จะมีกลุ่มหัวหน้าห้อง 2-4 คน กลุ่มบวกROV 6คน(รวมเราเข้าไป) แล้วจะมี คนที่ชอบความรักสงบๆ 2-3 คน(รวมเราบางครั้งแล้วก็เพื่อนอีกคนบ้างครั้ง)คือตอนเทอมนี้มันเริ่มออกชัดมากเลยค่ะ คือเรารู้สึกตั้งแต่ม.5 เทอมแรก คือเหมือนเราเริ่มห่างกันไปที่เรารู้สึกนะ คือแค่ความรู้สึกเรากับเพื่อน มันเหมือนมันคุยกันอยู่แค่พวกนั้น เราเข้าไปร่วมด้วยเหมือนไม่ใช่ที่ของเราแล้วก็ไปต่อไปได้ พอเราเข้าไป ประเด็นนั้นก็เหมือนหยุดกึก แล้วก็เงียบกัน มันมองหน้ากันก็ไม่พูดอะไร แล้วเราพยายามจะเข้าไปร่วมด้วยก็เหมือนจูนไม่ติด แบบพูด...อะไรไม่รู้เรื่อง ตอนนั้นก็รู้สึกเฟลนิดๆก็ไม่ได้ เราก็เลยเงียบผ่านไป แล้วตอนชวนคุย มันก็ชวนคุยอยู๋แค่นั้น แล้วก็ชวนข้ามหน้าข้ามตาเราไปเลย โดนตอนแรกก็เฉยอยู่เฉยๆพอโดยบ่อยเข้า เราเฟลแบบ เราก็อยู่ตรงนี้นะ ทำไมไม่ชวนคุยหล่ะ แล้วตอนเข้าเียนคือเราเดินเรียนก็ไม่ได้อะไรเข้าคาบแล้วก็เลือกที่นั้งปกติ เราก็นั้งขอบปกติ เราไม่ไปถึงคนเเรกก็คนสุดท้าย เราจะเป็นคนชอบสบาย เข้าง่ายออกง่าย เราก็จะนั้งขอบ แล้วที่นั้งข้างๆเราก็ว่าง นึกว่าเพื่อนจะมานั้งด้วย แต่มันก็ไม่มา เรานั้งแยก มันก็ไม่ไกลหรอกค่ะ มันก็เสียความร็สึกนิดๆ แต่โดนนานเข้า ก็แย่เหมือนกัน แล้วเราจะเป็นคนเงียบ งอน อะไรก็ไม่บอกเพื่อน แล้วหน้าเราจะโหดๆ ถ้ายิ้มก็ยิ้มเลย ถ้าอารมณืไม่ดีก็หงิกเลย สีหน้าเราจะออกชัด แต่วันต่อมาเราก็จะปรับอารมณื ชั้งมันเถอะ เริ่มใหม่ไม่เป็นไร
แล้วช่วงอาทิตย์ เหมือนทุกอย่างมันเริ่มชัดมาก เรามีกัน9 คน มีอะไรก็รอกันตลอด ตอนเข้าคาบก็เรียก ตอนกินข้าวก็เรียก แต่ตอนนี้ไม่มีใครเรียก แต่จะมีรอกันแค่คนเดียวที่อยู๋กับเรา ...แต่มันจะมีคนที่สนิท(ไม่รู้ว่าจะเรียกแบบนั้นได้รึเปล่า) อาจจะเป็นเพราะช่วงนี้เราเงียบเข้าขั้นเงียบแบบผิดปกติในช่วง2 วันแรก ก็นะอาจจะเป็นเพราะมันมีปัญหารุมเร้าอย่างหลายจริงๆ อั้นนั้นเราเข้าขั้นแยกกตัวเลยค่ะ อันนี้เราเข้าใจเพื่อนนั้นเพราะต่อเราโฮเคเรายอมรับมันเป็นเพราะเรา พอสองวันนั้นผ่าน เราเริ่มเข้าโหมดจะปกติ จะเล่นกับเพื่อนปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือ ทำไมไม่มีใครเล่นกับเราเลยหล่ะ ไม่มีใครชวนเราคุยเลยหล่ะ ไม่มีใครรอเราเลยหล่ะ ทำไมหล่ะ แล้ววันั้นก็เป็นที่เราเฟลรุนแรงนิดๆ เราโฮเค เงียบอีกแบบมีเพื่อนกลุ่มมาชวนคุยเล่นด้วยนิดนหน่อย ก็โฮเคไม่เป็นไรเพื่อนอาจอยากจะปล่อยให้เราอยู่กับตัวเองสักพัก ชั้งมันเถอะวันนั้นวันศุกร์
พอมาวันจันทร์ เราก้อมาเราก็มาสายแบบ8..00-8.15 เราจะมาร.รตามปกติ แล้วเข้าแถวทันบ้างไม่ทัยบ้างแล้วแต่วัน เรานั้งอยู๋ก็ปกติ มีเพื่อนกลุ่มเราคนนึ่ง นั้งนะ แต่ก็ทักทายปกติยิ้มปกติ แต่เราจะเป็นชวนพูดอะไรไม่เก่งอยู่ แล้วก็เงียบจนครูพูดเสร็จ แล้วปกติเราจะลุกไปพร้อมกันแต่มันลุกเลยแล้วไปหาเพื่อนในกลุ่มเราอีกคนที่อยู่เข้าหน้าแล้วทิ้งเราไว้กับเพื่อนในห้องเดียวกัน ตอนนั้นก็เฟลนิดๆพอจะเดินขึ้นห้อง เราก็คุยกับเพื่อนอีกคนอยู่เเปบ หันไปอีกที เพื่อนหาย อ้าวมองหาสิ มันเดินไปนูน คิดในใจทำไมไม่รอกันหล่ะ ก็ปกติจะเดินช้าๆรอกันอยู๋หนิ เราก็เฟลอีกสิ (อาจจะว่าเรางี่เง่าก็ได้นะเรื่องแค่นี้) เราเลยแยกเดินไปอีกทางนึงเลยเพราะตอนนั้นกระบอกตาร้อนเลยค่ะ พอขึ้นห้องก็เราก็มาคนสุดท้ายตามระเบียบแต่ไม่มีใครทักเราเลยลืมๆ.มีตั้ง1 คนจากกลุ่มเรา เราก็ยิ้ม แล้วก็โบกมือตามปกติ มองหาที่นั้งอ้าว เต็มก็ไม่เป็นไร นั้งแยกกันไม่เป็นไร(เรานั้งแยกกับเพื่อนบ่อยมาก อาจจะเป็นเพราะเราส่วนนึง 555)พอไปกินข้าวก็รอเราตั้ง 1 คน จากปกติรอกันหมด ถึงเรื่องกินข้าว ไปกินปกติเราซื้อข้าวเสร็จก่อนไปนั้งกับเพื่อนอีกคนนึ่ง เราก็นึกว่าเพื่อนจะมานั้งด้วย แต่ป่าว ไปนั้นกันอีกโต๊ะที่ไกลกัน 4 ช่วงโต๊ะคือเพื่อนคนนั้นเรียกนะแต่ไม่มา เราแบบทำไมหล่ะ ตอนนั้นเรากินข้าวไม่ลงเลย แต่ก็กินนะตามปกติไม่ได้พูดอะไรแต่กินกินไป 4-5 ก็บอกเพื่อนที่นั้งกับว่า p(สมมุติ)ลุก มันก็ถามว่าทำไม เราก็บอกไปนั้งกับพวกนั้นกัน เราบอกว่า ไม่หรอกจะกินหมดแล้ว เราก็บอกลุกป่ะ มันลุกมันก็เดินนำไปก่อนมันนั้งกินต่อเราก็เห็นเราก็เดินไปเก็บจานแล้วก็ออกไปเลยตอนนั้นก็ร็สึกแต่ตั้งแต่เรื่องเข้าแถว กับในห้องแล้วอ่ะนะ ตอนเมื่ออวันจันทร์ที่ผ่านมา รอเรียนเพื่อนมันก็คุยอะไรกันไม่รู้ เราก็ไม่รู้จะเข้าไปเเทรกด้วยยังไง ก็เลยไปนั้งข้างนอก ปกติก็จะถามว่า เว้ยไปไหนว่ะแต่ก็นะ...
เราก็ไปนั้งคนเดียวเงียบๆ ห่างจากห้องพอสมควร มีเพื่อนกลุ่มนึง เดินมา มานั้งคุยกับเรา แล้วถามว่าเราเป็นอะไร เราบอกไม่เป็นไรตอนนั้นกระบอกร้อนสุดจะออกล่ะ แล้วแบบ เราถามเพื่อนพวกนั้นว่า ว่ากลุ่มพวกกูเปลี่ยนไปไหมว่ะ แล้วมันก็บอกว่า ใช่ เเล้วเราก็ระบายทุกอย่างออกมา มันก็เข้าใจเพราะเรื่องแบบนี้มันก็โดน อ้าวโดนเหมือนกันเหรอ แล้วระบายให้กันฟั้ง มันเป็นความรู้สึกแบบ พูดไม่ได้อะไรประมาณนั้น แต่รู้สึกนะ แล้วมันชวนเราไปกินข้าวเราก็บอก ไปกับพวกนี้ก็ได้ไม่เป็นไรเราไม่อยากออกอาการเกินไป แล้วกลัวว่าถ้าแยกไปกับพวกนั้นมันจะเหมือนเราทิ้งเพื่อนไปเลยแล้วเราก็กลัวตอนเรียนเพราะทำงานด้วยกันมันจะมองหน้ากันไม่ติดแล้วก็กลัว มันไม่ถามไม่สนใจเเล้วเราเฟลประมาณว่า กูออกอาการขนาดนี้ไม่ถามหน่อยหหรอว่ากูเป็นไร ตอนนี้เรากำลังพยายามเข้าหาอยู๋แต่เหมือนมันไม่รู้จะต่อกันไปตรงไหนดี ตอนนี้เราก็เลยเงียบๆ ไปเล่นกับกลุ่มอื่นแบบไม่ให้ตัวเองเศร้า เพราะอยู่กับเพื่อนกลุ่มเดียวกันเราก็เงียบ วันนี้เราก็พยายามจะเล่นด้วย แบบเราจะชอบกวนเพื่อนแหย่นิดแหย่หน่อยคือเราเป็นพูดไม่เก่ง แบบเงียบปกติแต่ไม่ใช่เงียบเหมือนตอนนี้ใครช่วนก็เล่นไรประมาณนั้น แล้วเล่นปกติ แต่ตอนนี้เรารู้สึกเลยว่ามันไม่เหมือนเดิม วันนี้ตอนช่วงคาบสุดท้าย เราเข้าไปในห้องคนแรก เราก็เดินนำ ไม่มีใครเรียกไม่ใครรอ ไม่รอใคร ไม่มีใครคุยด้วย เราก็เลยเดินจากห้องไปเรียนคนเดียวเลย ถึงห้องก็ไปนั้งริมปกติ มันก็ตามมาแล้วก็ไม่มีใครมานั้งกับเราเลย มันฟุบชาร์จเเบตเหมือนปกติ ที่เป็นแบบนี้ประจำ สักพักมันก็บวก rov กัน ไม่ชวนเราเลย (หรืออาจจะเป็นเพราะเราฟุบมั้ง)
ไม่มีใครชวนเราคุยเลยในกลุ่มเรามีนะแต่ก็คนเดิม(อันนี้มันร่วมชัดช่วงหลัง) รอกันบ้างไม่ได้เหรอมีนะเเต่ก็pคนเดิม ทำไมข้ามเราไปหล่ะเราก็อยู่ตรงนี้นะ คุยกับเราหน่อยสิ มีเราอยู่นะ
มันมาแย่ตอนช่วง 2 อาทิตย์นี้ จนเราร้องไห้ เฮ้อ เราจะทำยังไงดี เปลี่ยนกลุ่มดีไหมจะมองหน้ากันติดไหม หรือ มันเ)็นเพราะเราที่เราแยกออกมาอยู๋สักกพักก่อนแล้วเราไม่รู้จะเข้ากลับไปยังไง
หรือเราไปเล่นกับกลุ่มอื่นเยอะไป?? เพราะเหตุจากข้างบนเป็นส่วนใหญ่
หรือเป็นเพราะเราที่แยกเกินไป
ปล. เราเป็นพวกแบบอะไรก็ได้ สบายๆ เงียบๆ ขี้น้อยใจแต่เพื่อนไม่รู้หรอก เราจะเป็นหน้านิ่ง แล้วเราเป็นคนขี้กลัวค่ะ
แต่เราแคร์เพื่อนกลุ่มนี้มากนะเพราะเราโดนเรื่องเพื่อนมาเยอะมาก เราเลยไม่กล้าบอกมัน เรารักมันนะ ถึงเราจะทำเหมือนไม่อะไรๆก็ตาม
ตอนนี้เรายิ้มปกตินะเเต่กับเพื่อนกลุ่มเรา เราจะเงียบมากกแล้วก็อึดอัดมากแบบไม่รู้จะชวนคุยยังไง ไม่รู้ว่าจะเข้าหายังไงเพราะ ไม่มีใครชวนเราคุยจริงๆนะ มันก็คุยอยู่แค่นั้นจริงๆ ทั้งๆที่เรานั้งอยู่แค่ไม่เกิน1 เมตรเลยจริงๆ ถ้าเราไม่เข้าไปกวนหรือไม่หยอก เราไม่เข้าใจ อะไรคือ มองหน้ากันแต่ไม่พูดกัน เราเล่นด้วยเล่นกับเราหน่อยสิ ตอนนี้กลับบ้านเร็วมากเลยค่ะ แบบเราเฟลที่เห็นเพื่อนเล่นกันปกติแล้วเรานั้งเล่นคอมอยู่คนเดียว(เรามาห้องคอมทุกเย็นกับเพื่อน)
หรือเรารู้สึกไปเอง หรือเรางี่งเง่าเองเราแคร์เกินไป?? หรืออะไร
มีใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้กับตัวเองไหมคะ แล้วผ่านมันมาได้ยังไง