ทำไงดีอะครับ คุยกันไปมา ผมดันชอบเกินเลย เเต่เขาคุย/คิดในฐานะพี่น้อง

พอดีผมได้คุยกับน้องคนหนึ่งครับ ตอนเเรกทักไปก็คิดเเค่ว่าน้องเขาก็คงจะตอบเเค่มารยาท เเต่ไปๆมาๆคุยกันได้เกือบ2อาทิตย์เเล้ว ผมดีใจครับ เพราะปกติคุยกับใครได้ไม่ค่อยนาน เพราะบางคนก็ไม่ตอบกลับ ตอนนี้ผมได้เจอตัวน้องเขาเป็นๆน้องน่ารักกว่าในรูปเเต่นั้นไม่ใช่ประเด็น น้องเขาไม่มีท่าทางที่จะรังเกียจผมเลย ใกล้กันได้โดยที่ไม่มีความแบบเหมือนเจอกันใหม่ๆอะครับ เเต่ไม่มีท่าทีระเเวง ผมกับน้องเขาไปดูหนังกัน ตอนเเรกผมก็ไม่ได้คิดเกินเลยนะครับ เเต่ในตอนดูหนังกันผมได้ใกล้ชิดกับเขามาก ฉากตลกของหนังผมก็หัวเราะ เขาก็หัวเราะ ผมเห็นรอยยิ้มของเขาเเล้วรู้สึกดีมากจากโลกที่หม่นๆของผมก็ดูสดใสขึ้นอะครับ วันนั้นมีความสุขมากกกเลย จนผมคิดว่าการได้ดูหนังอะดูคนเดียวมันก็สนุกนะ เเต่การได้มีคนข้างๆเเละดูไปด้วยเเบ่งปันรอยยิ้ม รอยเศร้า เหมือนได้เเชร์ความรู้สึกกันเเละกันอะครับ หลังจากนั้นไม่นานผมก็เลยสารภาพไปว่าชอบน้องเขา เเต่น้องเขายังไม่พร้อมจะเปิดใจ อยากคุยไปเรื่อยๆ ไม่อยากเอาคำว่าเเฟนมาผูกติดกันไว้ แต่ผมก็ไม่ยอมเเพ้นะครับ ผมอยากทำให้เขารู้สึกว่าผมมาด้วยใจจริงนะ เเต่ในบางครั้งมันก็มีเส้นกั้นนะครับ แบบเราอยู่ในฐานะนี้จะเกินอะไรบ้างอย่างไปก็ไม่ได้ แต่มีคำพูดหนึ่งเขาพูดว่า พี่น้องกันเเล้วไง จะคบกันไม่ได้เหรอ ผมก็ดีใจมากอะครับ เพราะยังดูมีหวัง เเต่ผมควรจะวางตัวยังไงดีอะครับ ไม่อยากให้น้องเขาอึดอัดด้วย  บ้างทีก็ระเเวงว่าเขาจะคุยกับใครไหม เเต่เขาก็บอกว่าไม่ได้คุยผมก็เชื่อนะ เพราะจะมีช่วงคอลกันก่อนนอนทุกวัน  แต่ผมก็กลัวว่าสักวันน้องเขามีใจให้ใครละ ผมจะทำไง ผมต้องเดินจากไปเหมือนที่ผ่านๆมาเหรอ ทำใจไม่ได้หรอก กับคนที่เราชอบ เรารู้สึกดีด้วย ไปรู้สึกดีกับใครอื่น แต่ไม่ใช่ว่าเราไม่ยินดีที่จะให้เขามีสุขนะครับ เเต่ทำใจไม่ได้ อยากจะทำให้เขารู้สึกดี ผมควรทำไงดีอะครับ