สวัสดีครับผมป่วยเป็นโรคซึ้มเศร้าใช่ไหมหรือผมแค่เครียดในชีวิตจนคิดมากไปเอง ผมขอพื้นที่ถามเล่าหรือระบายหน่อย
ผมไม่แน่ใจว่าป่วยไหมผมไม่รู้ว่าป่วยมานานแค่ไหนแต่เริ่มรู้สึกชีวิตแย่ลงก็หนึ่งปีแล้ว
วันนึงผมตื่นเช้ามาไม่สดใสอาจสัก5เดือนมาแร้วมั้ง แต่สามอาทิตที่ผ่านมาผมพึ่งสังเกตุตัวเองรู้สึกตื่นมาไม่สดใส
เรยมานอนสักพักก็เปิดกูเกิ้ลหาอาการโรคซึมเศร้าผมพึ่งคิดได้ว่ามีโรคนี้ก็ตอนนั่งร้องวงlinkin park ที่เป็นข่าว
อาการมันก็ตรง เป็นข้อๆบ้าง
อย่างผมกินข้าววันสามมื้อมื้อนึงอาจสองจานบ้างแต่พักหลังสองดือนที่ผ่านมากินวันมื้อสองมื้อกินแค่มื้อละจานบ้างที่็ไม่อยากกิน อยากสูบบุหรี่ทั้งวันกับดื่มน้ำ
นอนก็นอนเร็วอยากนอนนานๆ นอนเวลา4โมงก้รู้สึกอยากนอนแล้ว บางคืนก็นอนไม่หลับอย่างวันนี้ครับ แขนไม่มีแรงรู้สึกเมื้อยชา อะไรที่ทำประจำรู้สึกไม่อยากทำจะผมว่าขี้เกียจก็ได้ อย่างรู้ว่าต้องทำแต่มันไม่อยากทำ ไม่ใช่ว่าไม่สนใจจนลืมแต่มันคิดอยู่ตลอดว่าต้องไปทำแต่ก็ไม่ เริ่มขี้ลืมมากขึ้นจนรำคารตัวเองแล้วก็ จะรู้สึกไร้ค่าตลอดอยากตายแต่็มีเหตุผลที่ยังไม่พร้อม คิดบ้างบางวัน บ้างครั้งนอนตื่นมาก็พะวงรู้สึกไม่อยากเข้าสังคมแล้วท้อแท้ชีวิตเฟสบุคก็เลิกเล่นไม่อยากเห็นใครมีนู้มีนี่มาอวด
เรื่องที่เครียดก็เป็นที่ตัวผมเองไม่มีงานทำหางานไม่ได้เพราะผ่อนผันทหารมาด้วยเหตุผล แต่มันทำให้ก้าวหน้าช้ากว่าใครเค้ามีปันหาการเงินใช้ส่วนตัว แม่ผมก็ป่วยท่านป่วยเป็นโรคมะเร็งระยะสุดท้ายผมต้องคอยพาไปศูยน์มะเร็ง แม่ป่วยก็จะหงุดหงิดง่ายซื้ออะไรให้มาก็จะเรื่องมากกว่าปกติ นิดๆหน่อยก็รำคาร ผมทะเลาะกับท่านบ้างบางครั้ง ท่านก็จะพูดเดียวก็จะไม่อยู่แล้วน่ะ ประมาณประชดใส่ผม ที่บ้านก็เป็นหนี้ตั้ง5ล้าน ถ้าแม่ผมเสียก็จะโดนโกงที่ดินอีกแม่ป่วยแร้วไม่สนใจอะไรเรย เรื่องนู้นเรื่องนี้ก็ทำนิ่งเชยนิ่งนอนใจ แล้วเดือนนี้เหมือนผมจะอาการหนักมาขึ้น ของใช้ส่วนตัวผมพังหมด หมดทุกอย่าง โทรศัพ โน็ตบ็ค นาฬิกา กระเป๋าขาดบ้าง หาย
บ้าง เหมือนดวงตกสุดๆ รถก็พึ่งล้มมา
ผมพยายามเข้าสังคมหาเพื่อนคุยแต่ก็เหมือนไม่ตัวตนอยู่เลย จนพี่ที่นั่งอยู่ด้วยกันยังพูดขึ้นมาแบบนั้นจริงๆ คือเราไม่รู้จะคุยอะไรในหัวมันมีแต่เรื่องเครียดๆอะครับ ผมหาเพื่อนในกลุ่มสมัยเรียนลองเปิดบอกไปดู แต่เพื่อนก็ไม่สนใจแล้วก็ทิ้งผมไม่ติดต่อหรืออะไรอีกเลยจริงๆบอกไปสามคนเป็นแบบนั้นหมด แต่รับฟังผมก็โอเครแร้วถึงจะบอกแค่ว่าสู้ๆแล้วหายไปก็เถอะ จนตอนนี้ไม่กล้าบอกใครอีกแร้วคนในครอบครัวผมค่อนข้างทีาจะคุยเข้าใจยากมากครับไม่เคยเปิดอกคุยเรยกล้วเค้าไม่เข้าใจเป็นห่วงแม่ไม่อยากให้ท่านมาคิดมากอีกหรือ ใครมาหาว่าผมเรียกร้องความสนใจ
วันนี้ไปนั่งอ่านกระทู้การใช้ชีวิตคนเดียวเพราะคิดว่าไม่อยากมีเพื่อนอีกแร้วจนปวดหัวมาก เป็นที่มานอนไม่หลับจนตัดสินใจตั้งกระทู้ถามครับก็ไม่รู้ว่าป่วยไหมแต่หวังว่าชีวิตจะดีขึ้น
จบแล้วครับขอบคุณที่มีพื้นที่ให้ระบายอยากจะตั้งลายรอบมากแต่ก็ลบออกหลายครั้งเพราะไม่กล้า ขอบคุณครับ....
ผมป่วยใช่ไหม
ผมไม่แน่ใจว่าป่วยไหมผมไม่รู้ว่าป่วยมานานแค่ไหนแต่เริ่มรู้สึกชีวิตแย่ลงก็หนึ่งปีแล้ว
วันนึงผมตื่นเช้ามาไม่สดใสอาจสัก5เดือนมาแร้วมั้ง แต่สามอาทิตที่ผ่านมาผมพึ่งสังเกตุตัวเองรู้สึกตื่นมาไม่สดใส
เรยมานอนสักพักก็เปิดกูเกิ้ลหาอาการโรคซึมเศร้าผมพึ่งคิดได้ว่ามีโรคนี้ก็ตอนนั่งร้องวงlinkin park ที่เป็นข่าว
อาการมันก็ตรง เป็นข้อๆบ้าง
อย่างผมกินข้าววันสามมื้อมื้อนึงอาจสองจานบ้างแต่พักหลังสองดือนที่ผ่านมากินวันมื้อสองมื้อกินแค่มื้อละจานบ้างที่็ไม่อยากกิน อยากสูบบุหรี่ทั้งวันกับดื่มน้ำ
นอนก็นอนเร็วอยากนอนนานๆ นอนเวลา4โมงก้รู้สึกอยากนอนแล้ว บางคืนก็นอนไม่หลับอย่างวันนี้ครับ แขนไม่มีแรงรู้สึกเมื้อยชา อะไรที่ทำประจำรู้สึกไม่อยากทำจะผมว่าขี้เกียจก็ได้ อย่างรู้ว่าต้องทำแต่มันไม่อยากทำ ไม่ใช่ว่าไม่สนใจจนลืมแต่มันคิดอยู่ตลอดว่าต้องไปทำแต่ก็ไม่ เริ่มขี้ลืมมากขึ้นจนรำคารตัวเองแล้วก็ จะรู้สึกไร้ค่าตลอดอยากตายแต่็มีเหตุผลที่ยังไม่พร้อม คิดบ้างบางวัน บ้างครั้งนอนตื่นมาก็พะวงรู้สึกไม่อยากเข้าสังคมแล้วท้อแท้ชีวิตเฟสบุคก็เลิกเล่นไม่อยากเห็นใครมีนู้มีนี่มาอวด
เรื่องที่เครียดก็เป็นที่ตัวผมเองไม่มีงานทำหางานไม่ได้เพราะผ่อนผันทหารมาด้วยเหตุผล แต่มันทำให้ก้าวหน้าช้ากว่าใครเค้ามีปันหาการเงินใช้ส่วนตัว แม่ผมก็ป่วยท่านป่วยเป็นโรคมะเร็งระยะสุดท้ายผมต้องคอยพาไปศูยน์มะเร็ง แม่ป่วยก็จะหงุดหงิดง่ายซื้ออะไรให้มาก็จะเรื่องมากกว่าปกติ นิดๆหน่อยก็รำคาร ผมทะเลาะกับท่านบ้างบางครั้ง ท่านก็จะพูดเดียวก็จะไม่อยู่แล้วน่ะ ประมาณประชดใส่ผม ที่บ้านก็เป็นหนี้ตั้ง5ล้าน ถ้าแม่ผมเสียก็จะโดนโกงที่ดินอีกแม่ป่วยแร้วไม่สนใจอะไรเรย เรื่องนู้นเรื่องนี้ก็ทำนิ่งเชยนิ่งนอนใจ แล้วเดือนนี้เหมือนผมจะอาการหนักมาขึ้น ของใช้ส่วนตัวผมพังหมด หมดทุกอย่าง โทรศัพ โน็ตบ็ค นาฬิกา กระเป๋าขาดบ้าง หาย
บ้าง เหมือนดวงตกสุดๆ รถก็พึ่งล้มมา
ผมพยายามเข้าสังคมหาเพื่อนคุยแต่ก็เหมือนไม่ตัวตนอยู่เลย จนพี่ที่นั่งอยู่ด้วยกันยังพูดขึ้นมาแบบนั้นจริงๆ คือเราไม่รู้จะคุยอะไรในหัวมันมีแต่เรื่องเครียดๆอะครับ ผมหาเพื่อนในกลุ่มสมัยเรียนลองเปิดบอกไปดู แต่เพื่อนก็ไม่สนใจแล้วก็ทิ้งผมไม่ติดต่อหรืออะไรอีกเลยจริงๆบอกไปสามคนเป็นแบบนั้นหมด แต่รับฟังผมก็โอเครแร้วถึงจะบอกแค่ว่าสู้ๆแล้วหายไปก็เถอะ จนตอนนี้ไม่กล้าบอกใครอีกแร้วคนในครอบครัวผมค่อนข้างทีาจะคุยเข้าใจยากมากครับไม่เคยเปิดอกคุยเรยกล้วเค้าไม่เข้าใจเป็นห่วงแม่ไม่อยากให้ท่านมาคิดมากอีกหรือ ใครมาหาว่าผมเรียกร้องความสนใจ
วันนี้ไปนั่งอ่านกระทู้การใช้ชีวิตคนเดียวเพราะคิดว่าไม่อยากมีเพื่อนอีกแร้วจนปวดหัวมาก เป็นที่มานอนไม่หลับจนตัดสินใจตั้งกระทู้ถามครับก็ไม่รู้ว่าป่วยไหมแต่หวังว่าชีวิตจะดีขึ้น
จบแล้วครับขอบคุณที่มีพื้นที่ให้ระบายอยากจะตั้งลายรอบมากแต่ก็ลบออกหลายครั้งเพราะไม่กล้า ขอบคุณครับ....