อยากจะนำประสบการณ์จริงที่อยากแชร์ให้ผู้ปกครงหลายๆท่านเพื่อจะไม่ต้องไปเสียเงินมากมายในการลงนิตรสารให้ลูกนะค่ะ เสียเงินลงนิตรสารให้ลูก เมื่อลูกโตแล้ว ลูกจะทราบนะค่ะ ว่าผลงานที่เขามีคือแม่ซื้อให้เขา ไม่ใช่มาจากตัวเขาเองนะค่ะ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ขึ้นอยู่กับพิจารณาของผู้ปกครองแต่ละท่านนะค่ะ
เรื่องเล่าจากประสบการณ์จริงมีอย่างนี้ค่ะ
หลายครั้งที่คุณแม่ผมได้อ่านประกาศรับสมัครนายแบบ-นางแบบลงนิตรสารฟรี แต่สุดท้ายเมื่อเห็นเงื่อนไขตัวเล็กๆว่า “มีค่าใช้จ่ายในการร่วมกิจกรรมถ่ายแบบลงนิตรสารนะ” ราคาร่วมกิจกรรมแต่ละกิจกรรมไม่ค่อยเท่ากันเท่าไรนัก ทำให้คุณแม่ผมถึงต้องตัดใจในการส่งภาพผมเข้าแข่งขันคัดเลือกด้วย แต่ผมไม่เคยเสียใจเลยครับ เพราะผมเคยลงปกมาแล้วและเป็นการลงปกนิตรสารแบบที่ไม่ต้องรบกวนพี่ๆน้องๆทุกคนช่วยกันโหวตด้วยครับ ก่อนที่ภาพผมจะมีโอกาสได้ลงปกนิตรสารฟรีก็มีเรื่องเล่าอย่างนี้ครับ
เมื่อตอนที่ผมอายุแค่ 2 เดือน ด้วยที่คุณแม่ผมชอบถ่ายภาพมากครับ คุณแม่ผมได้ส่งรูปที่คุณแม่เป็นคนถ่ายเข้าร่วมกิจกรรมลงปกในนิตรสารคอลัมน์ “ลูกน่ารัก” ของนิตรสารM&Cในไทยครับ คุณแม่ผมก็ส่งภาพนั้นไปแบบอยากร่วมสนุกด้วยครับ ไม่ได้คิดอะไรมาก แต่ไม่คิดว่าจะติดลงในคอลัมน์ลูกน่ารักด้วยครับ คุณแม่ผมไม่เข้าใจว่าทำไมสายตานิตรสารมองยังไงถึงเรียกรูปแบบนี้ว่าน่ารักครับ แต่แม่ผมก็ดีใจนะครับแล้วรีบไปร้านหนังสือเพื่อซื้อนิตรสารเล่มนี้นะครับ
ต่อมาด้วยความที่ได้มีโอกาสลงปกในแล้ว คุณแม่ผมก็อยากให้ผมมีโอกาสขึ้นปกนิตรสารบ้างตั้งแต่ผมยังมีอายุเพียงแค่ 3 เดือนเอง ถึงขั้นเอารูปของผมที่ถ่ายตอนอายุครบ 100 วันนั้นไปลงร่วมโหวตในนิตรยสารไทยแห่งหนึ่ง ซึ่งการตัดสินจะตัดสินจากคะแนนโหวตสูงสุดจะได้ลงปกนิตรสาร แล้วคุณแม่ผมนั่งกดโหวตให้ผมถึงขั้นต้องตั้งนาฬิกาปลุกตื่นทุกชั่วโมงเลยครับ เพราะเป็นการโหวตชั่วโมงละ 1 ครั้งต่อเฟส 1 คนครับ แต่ก็ยังตามคะแนนคนที่มีคะแนนสูงสุดไม่ทันอยู่ดีครับ ตอนนั้นแม่ผมคิดอยู่ว่า ทำไมคะแนนเด็กคนอื่นเยอะจังมีเกือบตั้งหมื่นกว่าคะแนนเลยนะครับ เอามาจากที่ไหนละครับ แม่ผมงงมากช่วงนั้นครับ แต่สุดท้ายแล้วก็ไม่ติดครับ เพราะเพื่อนในเฟสของแม่ผมไม่เยอะครับ คนที่โหวตให้ผมเยอะที่สุดคือคุณแม่ผมนั้นเองครับ หลังจากนั้นแม่ผมพาผมกลับเมืองจีนครับ แล้วก็ไม่ได้พาผมเข้าร่วมแข่งขันอะไรอีกเลยครับ
หลายเดือนต่อมา.....ช่วงผมอายุ 1 ขวบกว่าๆ แม่ผมพาผมไปเรียนว่ายน้ำปกติครับ ในวันนั้นทางโรงเรียนสอนว่ายน้ำเด็กเล็กได้มีการจัดงานเลี้ยงวันเกิดครับ ผมไม่ได้เกิดในเดือนนั้นครับ แต่ผมเห็นแก้วมังกรไม่ได้ครับ จึงต้องขอกินแก้วมังกรที่ทางโรงเรียนเขาได้จัดเตรียมไว้สำหรับคนที่เกิดในเดือนนั้นนะครับแก้วมังกรเป็นผลไม้สุดโปรดของผมเลยครับ ขณะที่ผมกำลังกินอยู่ครับ ผมไม่ทราบหรอกครับว่าผมกำลังถูกถ่ายภาพจากช่างกล้องที่เป็นผู้ปกครองเด็กคนนึ่งในโรงเรียนครับ แม่ผมเห็นว่าผมถูกถ่ายครับ ก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะชินที่ว่าถูกถ่ายเป็นประจำนะครับ ก่อนที่ช่างกล้องคนนั้นจะกลับบ้านครับ ด้วยที่หน้าตาของช่างกล้องดูแล้วค่อนข้างดุนะครับ แม่ผมก็กลัวว่าช่างภาพจะไม่ให้ภาพนะครับ จึงฝากให้ครูในโรงเรียนช่วยคุยกับช่างกล้องคนนี้ครับ เพื่อขอภาพผมที่ถูกถ่ายไปนะครับ ดีนะครับที่ช่างกล้องตอบว่าเดี่ยวส่งมาให้ทางวีแชตครับ หลังจากนั้นแม่ผมเห็นว่ามีนิตรสารอยากได้ภาพเด็กๆที่ชอบกินนะครับ แม่ผมเลยส่งภาพที่ถ่ายโดยช่างภาพที่ไม่เคยรู้จักมาก่อนนะครับ ผ่านไประยะหนึ่งแม่ผมได้รับอีเมล์บอกว่าจะส่งนิตรสารมาให้ฟรี 1 เล่มครับ แม่ผมนึกไม่ออกว่าเป็นภาพไหนนะครับ เพราะส่งไปถึง 2 ครั้งครับ ภาพนี้เป็นภาพที่ส่งไปแล้วเลยวันกำหนดครับ แต่ดันติดอีก เอ้า ภาพกินแบบนี้มันถูกใจนิตรยสารยังไงครับ แม่ผมสงสัยนะครับ ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 2 ที่ได้ลงปกในของนิตรสารของประเทศจีนครับ แถมยังได้นิตรสารที่มีรูปผมฟรีด้วยครับ ถึงแม้จะเป็นแค่ภาพเล็กๆนะครับ แต่แม่ผมก็ดีใจนะครับที่ครั้งนี้ไม่ต้องเสียเงินไปซื้อนิตรสารที่มีรูปของผมนะครับ
มาถึงเรื่องสุดท้ายนะครับว่าทำไมผมถึงมีโอกาสได้ลงปกนิตรสารฟรีนะครับ เป็นเรื่องเล่าที่แม่ผมบอกผมว่าเป็นเรื่องแปลกมากเลยครับ และไม่เคยลืมเลยครับ แม่ผมเล่าว่า แม่ผมเห็นประกาศรับสมัครนายแบบ-นางแบบลงปกนิตรยสารแล้วก็ส่งภาพผมประกวดอีกละครับ ซึ่งแม่ผมก็ไม่ได้เล่นโหวตแบบนี้มานานพอสมควรครับ เพราะแม่ผมไม่ค่อยชอบโหวตอะไรอีกนะครับ เนื่องจากแม่ผมเคยนั่งโหวตเหนื่อยแล้วไม่ได้อะไรนะครับ ช่วงนั้นแม่ผมก็ยุ่งกับงานของคุณแม่และงานถ่ายของผมนะครับ จนลืมวันที่สามารถเริ่มโหวตงานนี้เลยครับ ทั้งๆที่แม่ผมได้จดวันนั้นลงในสมุดแล้วนะครับ ยังลืมได้เลยครับ พอแม่ผมนึกขึ้นมาได้ว่าจะต้องมาโหวตกิจกรรมนี้ให้ผมครับ แต่มันก็สายไปแล้วครับ เพราะเขาจะเริ่มโหวตกันพรุ่งนี้แล้วครับ พอเข้าไปดูในinbox มีข้อความที่ทางนิตรยสารติดต่อกลับมาหาแม่ผมอยู่หลายครั้งนะครับว่า
อ่านต่อตามลิงค์ข้างล่างนี้ครับ
https://www.facebook.com/notes/nqiqi-wang-weiyi%E7%8E%8B%E4%BC%9F%E6%87%BF/%E0%B8%A5%E0%B8%87%E0%B8%9B%E0%B8%81%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0%B8%95%E0%B8%A3%E0%B8%AA%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%9F%E0%B8%A3%E0%B8%B5-%E0%B8%A0%E0%B8%B2%E0%B8%9E%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%A5%E0%B8%87%E0%B8%9B%E0%B8%81%E0%B8%99%E0%B8%B1%E0%B9%89%E0%B8%99%E0%B8%81%E0%B9%87%E0%B9%84%E0%B8%94%E0%B9%89%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%9F%E0%B8%A3%E0%B8%B5-%E0%B8%88%E0%B8%B2%E0%B8%81%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%AA%E0%B8%9A%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%93%E0%B9%8C%E0%B8%88%E0%B8%A3%E0%B8%B4%E0%B8%87/556142878069221/
ทำอย่างไรถึงลงปกนิตรสารฟรี ภาพที่ลงนั้นก็ฟรี
เรื่องเล่าจากประสบการณ์จริงมีอย่างนี้ค่ะ
หลายครั้งที่คุณแม่ผมได้อ่านประกาศรับสมัครนายแบบ-นางแบบลงนิตรสารฟรี แต่สุดท้ายเมื่อเห็นเงื่อนไขตัวเล็กๆว่า “มีค่าใช้จ่ายในการร่วมกิจกรรมถ่ายแบบลงนิตรสารนะ” ราคาร่วมกิจกรรมแต่ละกิจกรรมไม่ค่อยเท่ากันเท่าไรนัก ทำให้คุณแม่ผมถึงต้องตัดใจในการส่งภาพผมเข้าแข่งขันคัดเลือกด้วย แต่ผมไม่เคยเสียใจเลยครับ เพราะผมเคยลงปกมาแล้วและเป็นการลงปกนิตรสารแบบที่ไม่ต้องรบกวนพี่ๆน้องๆทุกคนช่วยกันโหวตด้วยครับ ก่อนที่ภาพผมจะมีโอกาสได้ลงปกนิตรสารฟรีก็มีเรื่องเล่าอย่างนี้ครับ
เมื่อตอนที่ผมอายุแค่ 2 เดือน ด้วยที่คุณแม่ผมชอบถ่ายภาพมากครับ คุณแม่ผมได้ส่งรูปที่คุณแม่เป็นคนถ่ายเข้าร่วมกิจกรรมลงปกในนิตรสารคอลัมน์ “ลูกน่ารัก” ของนิตรสารM&Cในไทยครับ คุณแม่ผมก็ส่งภาพนั้นไปแบบอยากร่วมสนุกด้วยครับ ไม่ได้คิดอะไรมาก แต่ไม่คิดว่าจะติดลงในคอลัมน์ลูกน่ารักด้วยครับ คุณแม่ผมไม่เข้าใจว่าทำไมสายตานิตรสารมองยังไงถึงเรียกรูปแบบนี้ว่าน่ารักครับ แต่แม่ผมก็ดีใจนะครับแล้วรีบไปร้านหนังสือเพื่อซื้อนิตรสารเล่มนี้นะครับ
ต่อมาด้วยความที่ได้มีโอกาสลงปกในแล้ว คุณแม่ผมก็อยากให้ผมมีโอกาสขึ้นปกนิตรสารบ้างตั้งแต่ผมยังมีอายุเพียงแค่ 3 เดือนเอง ถึงขั้นเอารูปของผมที่ถ่ายตอนอายุครบ 100 วันนั้นไปลงร่วมโหวตในนิตรยสารไทยแห่งหนึ่ง ซึ่งการตัดสินจะตัดสินจากคะแนนโหวตสูงสุดจะได้ลงปกนิตรสาร แล้วคุณแม่ผมนั่งกดโหวตให้ผมถึงขั้นต้องตั้งนาฬิกาปลุกตื่นทุกชั่วโมงเลยครับ เพราะเป็นการโหวตชั่วโมงละ 1 ครั้งต่อเฟส 1 คนครับ แต่ก็ยังตามคะแนนคนที่มีคะแนนสูงสุดไม่ทันอยู่ดีครับ ตอนนั้นแม่ผมคิดอยู่ว่า ทำไมคะแนนเด็กคนอื่นเยอะจังมีเกือบตั้งหมื่นกว่าคะแนนเลยนะครับ เอามาจากที่ไหนละครับ แม่ผมงงมากช่วงนั้นครับ แต่สุดท้ายแล้วก็ไม่ติดครับ เพราะเพื่อนในเฟสของแม่ผมไม่เยอะครับ คนที่โหวตให้ผมเยอะที่สุดคือคุณแม่ผมนั้นเองครับ หลังจากนั้นแม่ผมพาผมกลับเมืองจีนครับ แล้วก็ไม่ได้พาผมเข้าร่วมแข่งขันอะไรอีกเลยครับ
หลายเดือนต่อมา.....ช่วงผมอายุ 1 ขวบกว่าๆ แม่ผมพาผมไปเรียนว่ายน้ำปกติครับ ในวันนั้นทางโรงเรียนสอนว่ายน้ำเด็กเล็กได้มีการจัดงานเลี้ยงวันเกิดครับ ผมไม่ได้เกิดในเดือนนั้นครับ แต่ผมเห็นแก้วมังกรไม่ได้ครับ จึงต้องขอกินแก้วมังกรที่ทางโรงเรียนเขาได้จัดเตรียมไว้สำหรับคนที่เกิดในเดือนนั้นนะครับแก้วมังกรเป็นผลไม้สุดโปรดของผมเลยครับ ขณะที่ผมกำลังกินอยู่ครับ ผมไม่ทราบหรอกครับว่าผมกำลังถูกถ่ายภาพจากช่างกล้องที่เป็นผู้ปกครองเด็กคนนึ่งในโรงเรียนครับ แม่ผมเห็นว่าผมถูกถ่ายครับ ก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะชินที่ว่าถูกถ่ายเป็นประจำนะครับ ก่อนที่ช่างกล้องคนนั้นจะกลับบ้านครับ ด้วยที่หน้าตาของช่างกล้องดูแล้วค่อนข้างดุนะครับ แม่ผมก็กลัวว่าช่างภาพจะไม่ให้ภาพนะครับ จึงฝากให้ครูในโรงเรียนช่วยคุยกับช่างกล้องคนนี้ครับ เพื่อขอภาพผมที่ถูกถ่ายไปนะครับ ดีนะครับที่ช่างกล้องตอบว่าเดี่ยวส่งมาให้ทางวีแชตครับ หลังจากนั้นแม่ผมเห็นว่ามีนิตรสารอยากได้ภาพเด็กๆที่ชอบกินนะครับ แม่ผมเลยส่งภาพที่ถ่ายโดยช่างภาพที่ไม่เคยรู้จักมาก่อนนะครับ ผ่านไประยะหนึ่งแม่ผมได้รับอีเมล์บอกว่าจะส่งนิตรสารมาให้ฟรี 1 เล่มครับ แม่ผมนึกไม่ออกว่าเป็นภาพไหนนะครับ เพราะส่งไปถึง 2 ครั้งครับ ภาพนี้เป็นภาพที่ส่งไปแล้วเลยวันกำหนดครับ แต่ดันติดอีก เอ้า ภาพกินแบบนี้มันถูกใจนิตรยสารยังไงครับ แม่ผมสงสัยนะครับ ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 2 ที่ได้ลงปกในของนิตรสารของประเทศจีนครับ แถมยังได้นิตรสารที่มีรูปผมฟรีด้วยครับ ถึงแม้จะเป็นแค่ภาพเล็กๆนะครับ แต่แม่ผมก็ดีใจนะครับที่ครั้งนี้ไม่ต้องเสียเงินไปซื้อนิตรสารที่มีรูปของผมนะครับ
มาถึงเรื่องสุดท้ายนะครับว่าทำไมผมถึงมีโอกาสได้ลงปกนิตรสารฟรีนะครับ เป็นเรื่องเล่าที่แม่ผมบอกผมว่าเป็นเรื่องแปลกมากเลยครับ และไม่เคยลืมเลยครับ แม่ผมเล่าว่า แม่ผมเห็นประกาศรับสมัครนายแบบ-นางแบบลงปกนิตรยสารแล้วก็ส่งภาพผมประกวดอีกละครับ ซึ่งแม่ผมก็ไม่ได้เล่นโหวตแบบนี้มานานพอสมควรครับ เพราะแม่ผมไม่ค่อยชอบโหวตอะไรอีกนะครับ เนื่องจากแม่ผมเคยนั่งโหวตเหนื่อยแล้วไม่ได้อะไรนะครับ ช่วงนั้นแม่ผมก็ยุ่งกับงานของคุณแม่และงานถ่ายของผมนะครับ จนลืมวันที่สามารถเริ่มโหวตงานนี้เลยครับ ทั้งๆที่แม่ผมได้จดวันนั้นลงในสมุดแล้วนะครับ ยังลืมได้เลยครับ พอแม่ผมนึกขึ้นมาได้ว่าจะต้องมาโหวตกิจกรรมนี้ให้ผมครับ แต่มันก็สายไปแล้วครับ เพราะเขาจะเริ่มโหวตกันพรุ่งนี้แล้วครับ พอเข้าไปดูในinbox มีข้อความที่ทางนิตรยสารติดต่อกลับมาหาแม่ผมอยู่หลายครั้งนะครับว่า
อ่านต่อตามลิงค์ข้างล่างนี้ครับ
https://www.facebook.com/notes/nqiqi-wang-weiyi%E7%8E%8B%E4%BC%9F%E6%87%BF/%E0%B8%A5%E0%B8%87%E0%B8%9B%E0%B8%81%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0%B8%95%E0%B8%A3%E0%B8%AA%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%9F%E0%B8%A3%E0%B8%B5-%E0%B8%A0%E0%B8%B2%E0%B8%9E%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%A5%E0%B8%87%E0%B8%9B%E0%B8%81%E0%B8%99%E0%B8%B1%E0%B9%89%E0%B8%99%E0%B8%81%E0%B9%87%E0%B9%84%E0%B8%94%E0%B9%89%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%9F%E0%B8%A3%E0%B8%B5-%E0%B8%88%E0%B8%B2%E0%B8%81%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%AA%E0%B8%9A%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%93%E0%B9%8C%E0%B8%88%E0%B8%A3%E0%B8%B4%E0%B8%87/556142878069221/