แรกๆเราก็รู้สึกสนุกกับการอยู่ในที่แบบนั้น เวลาที่ต้องแข่งขันกับใคร แล้วเราแพ้ (มันไม่ใช่ความผิดของเราคนเดียวหรอก เพราะเวลาแข่งก็จะแข่งกันเป็นทีม) เราก็จะพยายามคิดว่าไม่เป็นไร ครั้งหน้าเอาใหม่
จนตอนนี้เวลาผ่านมาเนิ่นนาน เราก็ยังไม่เป็นฝ่ายชนะสักที ฝ่ายที่ชนะก็มักเป็นพวกเดิมๆ คนเดิมๆ เราก็มองเห็นปัญหาเพิ่มเติม ว่าฝ่ายที่ชนะบ่อยๆ จะมีปัจจัยอื่นมาส่งเสริมเกื้อหนุนให้ชนะด้วย ในขณะที่ฝ่ายแพ้ไม่ได้รับปัจจัยสนับสนุนนี้
ตอนนี้เราท้อจนไม่อยากอยู่ที่นั่นแล้ว เพราะเราอยากชนะบ้างแต่ก็ไม่เคยชนะ ชัยชนะไปอยู่ที่คนเดิมๆตลอด บางทีเราเกือบชนะ แต่มาแพ้ในตอนจบ เราสัมผัสได้ถึงความไม่แฟร์ และเรารู้สึกว่า หมดหนทางที่เราจะเป็นฝ่ายชนะแล้ว ต่อให้พยายามแค่ไหนก็ตาม
เราคิดจะออกไปจากที่นั่น แต่คนอื่นไม่อยากให้เราออก เพราะอยากเก็บความสามารถของเราไว้ เราควรบอกไปตรงๆเลยไหมว่าเราอยากออกเพราะเราหมดความอดทนกับความพ่ายแพ้แล้ว อยู่ไปก็ไม่รุ่งสักที ไปอยู่ที่อื่นที่เรามีโอกาสรุ่งมากกว่านี้ดีกว่า
ถ้าเราอยู่ในที่ๆมีการแข่งขันสูง แล้วเราเป็นฝ่ายแพ้มาตลอด จนเราไม่อยากอยู่ต่อแล้ว เราผิดไหม
จนตอนนี้เวลาผ่านมาเนิ่นนาน เราก็ยังไม่เป็นฝ่ายชนะสักที ฝ่ายที่ชนะก็มักเป็นพวกเดิมๆ คนเดิมๆ เราก็มองเห็นปัญหาเพิ่มเติม ว่าฝ่ายที่ชนะบ่อยๆ จะมีปัจจัยอื่นมาส่งเสริมเกื้อหนุนให้ชนะด้วย ในขณะที่ฝ่ายแพ้ไม่ได้รับปัจจัยสนับสนุนนี้
ตอนนี้เราท้อจนไม่อยากอยู่ที่นั่นแล้ว เพราะเราอยากชนะบ้างแต่ก็ไม่เคยชนะ ชัยชนะไปอยู่ที่คนเดิมๆตลอด บางทีเราเกือบชนะ แต่มาแพ้ในตอนจบ เราสัมผัสได้ถึงความไม่แฟร์ และเรารู้สึกว่า หมดหนทางที่เราจะเป็นฝ่ายชนะแล้ว ต่อให้พยายามแค่ไหนก็ตาม
เราคิดจะออกไปจากที่นั่น แต่คนอื่นไม่อยากให้เราออก เพราะอยากเก็บความสามารถของเราไว้ เราควรบอกไปตรงๆเลยไหมว่าเราอยากออกเพราะเราหมดความอดทนกับความพ่ายแพ้แล้ว อยู่ไปก็ไม่รุ่งสักที ไปอยู่ที่อื่นที่เรามีโอกาสรุ่งมากกว่านี้ดีกว่า