เรื่องมีอยู่ว่า เราคบกันมาได้ 2 ปี ช่วงแรกๆเราก็จีบเค้า แรกๆก็ดี เค้าก็พอใจเลยตกลงคบกับเรา

แต่พอมาเรื่อยๆ เรากลับรู้สึกหงุดหงิด เบื่อมาก รำคาญ คิดว่าคนนี้ไม่ใช่แน่ๆ แต่เราก็ไม่ได้บอกเค้าตรงๆ แต่เราก็อยากจะบอกเลิกเค้า แต่พอเอาเข้าจริง เราก็สงสารเค้า ทำไม่ได้สักที

บางทีเราก็มีตวาดใส่เค้า เพราะเค้าทำไม่ถูกใจเราบ้าง เค้ายอมเราทุกอย่าง และยอมมาเรื่อยๆ
จนเราได้ใจ จากนั้นในช่วงนึงที่เรารู้สึกเหมือนกันว่าไม่น่าเลย เรารู้สึกสงสารเค้า แล้วเค้าก็ดีกับเรา
จนพอวันนึงเราเริ่มรู้สึกว่าเรารักเค้าขึ้นมาจริงๆ เพราะเค้าทนเราได้ เค้ามีมุมน่ารักในช่วงนั้นๆ เราเริ่มเห็นใจ
และเราก็คิดว่า เราพอใจกับเค้าแล้ว และเริ่มรักเค้าสะสมมากขึ้นเรื่อยๆ จนคิดว่าคนนี้คงเป็นที่ใช่แล้วล่ะ

แต่ไม่ทันไร วันนึงเค้าเริ่มทนไม่ไหว กับนิสัยเอาแต่ใจของเราและบอกเราว่าหมดรักกับเราแล้ว เราตั้งตัวไม่ทันจริงๆ เราอ้อนวอนให้เค้ากลับมา เค้าบอกว่ามันสายไปแล้ว เค้าหมดใจแล้วจริงๆ เค้าบอกว่าเค้าเคยรักเรามาก แต่ตอนนี้ไม่เหลือแล้ว
เค้าบอกว่าเหมือนเค้าซื้อขนม ซื้อไปเท่าไหร่ๆ แต่ไม่เคยได้กินขนมนั้นสักที จนตอนนี้ตังหมดแล้ว แล้วก็ยังไม่ได้กินขนม จนไม่อยากกินอีกแล้ว
เค้าเปรียบเทียบเราเป็นขนม คือเราไม่เคยตอบรักเค้าเลย ไม่เคยทำให้เค้ารู้ว่าเรารักเค้าเลย เค้าเลยจะไป

เราเจ็บมาก ตอนนี้เรากำลังรักเค้า แต่เค้าหมดรักเราซะก่อน


เราไม่สามารถย้อนเวลากลับไปแก้ไขอดีตได้ เรารู้สึกผิดมาก ได้แต่นั่งโทษตัวเอง มีใครเคยเป็นทำนองนี้บ้างมั้ย มันเหมือนชะตามันเล่นตลกกับเรา

เราไม่อาจจะใช้คำพูดไหนมาปลอบใจตัวเองได้เลย เราเสียใจมาก ทั้งๆที่เราทำมันพังเอง สุดท้ายก้ต้องยอมปล่อยเค้าไป