น้อยใจแม่มาก แม่ขี้งก

คิดย้อนกลับไปแล้วน้อยใจแม่มาก ตอนเด็กเป็นคนที่ได้ค่าขนมเพื่อนน้อยมากเมื่อเทียบกับเพื่อนวัยเดียวกัน ป1ได้ค่าขนม5บาท ทั้งๆที่วัยเดียวกันได้20 ซื้ออะไรแทบไม่ได้เลยนอกจากไอติมแท่งเดียว รสเดียวด้วย เป็นไอติมแบบเดียวที่ได้กินทุกวันเพราะแท่งละ4บาทอย่างอื่น5บาทอัพหมด ต้องมองเพื่อนกินขนมทุกวัน ตอนนี้ทะเลาะกับแม่เลยพาลน้อยใจเรื่องตอนเด็กๆด้วย ทั้งๆที่ฐานะที่บ้านดีกว่าเพื่อนวัยเดียวกันมากๆ มีพี่เลี้ยงทักเปียทำกับข้าวให้ มีคนขับรถขับรถไปรับส่งตั้งแต่อนุบาลยันมอปลาย เพราะเค้าขี้เกียจทักเปียให้เรากะทำอาหารเช้าเยนให้ แล้วก้ขี้เกียจไปรับส่งเพราะรถติด แต่ไม่เข้าใจแม่มากๆ ทำไมต้องให้เงินน้อยขนาดนี้ เหมือนเป็นปม โตขึ้นมาเลยใช้เงินเยอะมาก เหมือนจะกลบปมตอนเด็ก แม่เคยอธิบายว่าให้น้อยจะได้เก็บเงินเก่งๆซึ่งมันไม่ได้ผลเลย ทำไมต้องทำให้ชีวิตรู้สึกด้อยกว่าเพื่อนขนาดนั้น อยากกินอะไรก็ไม่ได้กิน ของเล่นอะไรก็ไม่เคยได้เหมือนคนอื่นเค้า ไม่เค้าใจแม่จริงๆ คนที่เค้ามีน้อยกว่า เค้ายังใส่ในลูกให้ความสุขลูกได้เลย แม่มีเรื่องให้น้อยใจตั้งแต่เด็กยันโต  โตขึ้นก็ชอบงกใส่ เงินเล็กๆน้อยๆก็ทวงทั้งๆที่เผ็นแม่ลูกกันแท้ๆ ตอนนี้ปัญหาในใจไม่ใช่เรื่องของเงิน แต่ทำไมเล็กๆน้อยๆแค่นี้ให้ไม่ได้ กับลูกทำไมต้องคิดเล็กคิดน้อย เสียใจ ไม่เข้าใจแม่คิดอะไรอยู่ ตอบหน่อย เอาตั้งแต่ตอนเป็นเด็ก แล้วก็ตอนโต ว่าความคิดเค้าคืออะไร