ตอนนี้เลิกกันไปแล้ว แต่เขาก็ทักมาถามนู้นนี่นั้น เล่าชีวิตประจำวันของเขาให้เรารู้อีก ถามมาเราก็ตอบคำ คือคนมันตัดใจได้แล้วไม่สนใจแล้ว ความรู้สึกแคร์บ้าบออะไรก็ไม่มีให้แล้ว เราก็ดีใจน่ะว่าสองวันแรกเขาเงียบไป คงอยู่คนเดียวได้ ผ่านไปไม่ถึงสามวันทักมาล่ะ คือตอนที่เขามีเรา เราช่วยเหลือเขาหลายอย่าง เราอายุมากกว่าวุฒิภาวะเลยมากกว่าเขา คอยเตือนเขาให้กำลังใจ ไปรับส่งทำงานเวลาฝนตกหรือเขาไม่สบาย ทั้งๆที่รู้ว่าเขาคงคุยกับ ผญ.คนอื่นด้วยเหมือนกัน เลิกกันเพราะพฤติกรรมที่ทักไลน์ไม่ตอบหรือตอบช้า ทั้งๆที่ออนเฟสอยู่ และก็คงคุยกับใครอีกคน ตอนที่เข้ามาตอบบอกพึ่งตื่น คือ รู้อยู่แล้วว่าออนอยู่ยังมีหน้าบอกพึ่งตื่น โห...แค่นี้ก็สุดจะรับไหว ตอนบอกเลิก ก็ตอกหน้าเรากลับแบบไม่แคร์ ทีออกมาแล้วอยู่คนเดียวโคตรสบายใจ เขาก็กลับมา เราก็บอกเลิกกันแล้วเหอะ ไม่ต้องมาทักกันแล้ว ยังมีหน้าบอกถึงเลิกแล้วก็คุยกันได้หรือทำอะไรกันเหมือนคนอื่นบ้างก็ได้นิ เออ...มีใครเป็นมั้ยค่ะ โรคจิตเปล่าที่คิดแบบนี้ เราเฉยก็ทักอยู่นั้น พอเอ่ยมาคำนึงว่าจะลงทะเบียนเรียน เลยรู้ว่าต้องการที่พึ่ง แต่บ้ารึเปล่า คนแบบนี้ก็มีด้วยเหรอค่ะ
โรคจิตหรือแค่ต้องการที่พึ่ง