เราไม่เคยเขียนอะไรแบบนี้เลย มีอะไรผิดพลาดต้องขออภัยด้วยนะ เข้าเรื่องเลยนะเราทำงานออฟฟิศเข้างานหกโมงเช้ากว่าจะกลับถึงหอก็เที่ยงคืนเป็นประจำ
นั่นทำให้เป็นเหตุผลหนึ่งที่เรามักจะจ่ายค่าห้องช้าเพราะเราออกเช้ากลับดึกเลยไม่ได้เจอกับป้า ก. แม่บ้านประจำหอ(หอนี้เจ้าของหอฝากให้ป้าก.ดูแลทุกอย่าง) มีวันหนึ่งช่วงต้นเดือนกุมภาพันธ์เราก็กลับหอเที่ยงคืนปกติของเราแต่เราเห็นไฟห้องป้าก.เปิดอยู่ (ห้องแม่บ้านอยู่ชั้น1ซ้ายมือห้องแรก)นั่นหมายความว่าแกยังไม่นอน เราเลยเคาะห้องป้าก. เคาะอยู่นานพอสมควรแต่ก็ไม่มีใครเปิด ทันใดนั้นไฟทั้งหอก็ดับทันทีแต่ดับได้ไม่นานไฟก็มา แต่ที่แปลกคือไฟห้องป้าก.ก็ไม่ติดซะแล้ว(เราเห็นจากช่องประตูว่ามันไม่มีไฟลอดออกมา) ความคิดที่ว่าช่างก็เข้ามาในหัวเราจึงเดินขึ้นห้องห้องเราอยู่ชั้น2 เดินมาถึงชั้น2 ก็เห็นผู้หญิงกำลังถือของพะรุงพะรังกำลังไขกุญแจห้อง เรางงมากเพราะเมื่อกี้เราอยู่ชั้นล่างทำไมไม่เห็นผู้หญิงคนนี้เดินขึ้นมา แต่เราก็ไม่สนใจเพราะเขาอาจจะมาจากห้องเพื่อนข้างบนก็ได้ เราเห็นว่าเขาลำบากเราเลยอาสาช่วยไขประตูให้ แต่เราได้รับการปฏิเสธจากเธอโดยการส่ายหัวไม่พูดไม่จา แล้วจู่ๆเธอก็เดินไปทางบันไดหนีไฟแล้วก็นั่งลงในที่มืดช้าๆ เราก็งงไปอีกดอกเพราะรู้สึกว่าคนคนนี้ผิดปกติทางจิตแน่ๆช่างไม่ใช่เรื่องของกู เราก็เข้าห้องอาบน้ำเสร็จเราก็เอาผ้าลงมาซักถังปั่นหยอดเหรียญด้านล่างพอเปิดฝาถังจะเอาผ้าลง เราเจอของและกระเป๋าที่ผู้หญิงคนนั้นหอบมา เราโมโหมากอีบ้านี่เป็นอะไรมากป่ะเนี่ยเราก็บ่นพึมพำๆ แล้วก็เอาผ้าลงถังอื่นพอตั้งเวลาซักเราก็เดินขึ้นมาที่ห้องแล้วเจอผู้หญิงคนเดิมยืนหัวเราะอยู่ในมุมมืดตรงบันไดหนีไฟ ตอนนั้นเราก็กลัวๆหน่อยเพราะมันเริ่มไม่ปกติ เราเริ่มเรียกเธอเบาๆ เธอๆ เธอๆ ผู้หญิงคนนั้นก็เลยหยุดหัวเราะแล้วเดินขึ้นบันไดหนีไฟไปชั้นบน เราสงสัยว่ามันเป็นอะไรมันเป็นเหียกอะไรเลยจะเดินตามขึ้นไปดู ยังไม่ทันถึงบันไดหนีไฟผู้หญิงคนเดิมแต่หัวหงอกทั้งหัวมีเลือดออกจากตาและคอกระโดดลงมาจากชั้นบนพร้อมตะโกนว่าอย่ากกก!!!!  เราช๊อคมากวิ่งหนีลงมาชั้นล่างด้วยความสติแตกเหงือไหลเปียกเต็มหน้า แต่เราเปิดออกไปไม่ได้เพราะประตูต้องใช้คีย์การ์ดเราสติแตกมากๆ เขย่าประตูอย่างบ้าคลั่ง ทีนี้ป้า ก.เปิดประตูออกมาถามว่าเป็นอะไร เราก็เล่าทั้งหมดให้ป้า ก.ฟัง เมื่อป้าก.ได้ฟังเรื่องทั้งหมดก็เล่าว่าเมื่อช่วงปีใหม่หอเงียบมากเพราะคนส่วนใหญ่กลับต่างจังหวัด มีแต่ป้า ก.กับคนในหอไม่กี่คนรวมถึงผู้หญิงคนนั้นด้วย วันเกิดเหตุคือผู้หญิงคนนั้นกลับจากไปเที่ยวข้างนอกมาเธอเปิดห้องมา มีวัยรุ่นเมายาบ้าปีนเข้ามาอยู่ในห้องและค้นห้องเละเทะคาดว่ามันปีนเข้ามาทางด้านหลังระเบียงมีการต่อสู้เกิดขึ้นในห้องผู้หญิงคนนั้นโดนปาดคอเธอคลานไปดิ้นโหยหวนที่บันไดหนีไฟ ในตอนนั้นมีคนมาช่วยแต่ก็ช่วยไม่ทัน และเราถามป้าก.ต่อไปว่าทำไมผมถึงโดนหลอกทั้งที่เจอเขาข้างบนและเครื่องซักผ้าด้านล่าง ป้าก.บอกว่าไม่รู้เหมือนกัน ไปนอนได้แล้วเดี๋ยวป้าขึ้นไปส่งเป็นเพื่อน ป้าแม่บ้านเดินขึ้นมาส่งเราถึงหน้าห้องเราไม่กล้าหันไปมองตรงบันไดหนีไฟเราหลับตาปี๋ คืนนั้นทั้งคืนเรานอนร้องไห้และนอนไม่หลับระแวงทั้งคืน ตอนเช้าก็ต้องไปทำงานเช่นเดิมเราตาบวมและคล้ำมากเพราะเราหลอนมากเมื่อคืน พี่ที่ออฟฟิศ(พี่ฟ.)ก็เลยถามว่าเราเป็นอะไรทำไมสภาพเหมือนไม่ได้พักผ่อน เราเลยเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้ฟัง (พี่คนนี้อยู่หอในซอยถัดจากเรา) พี่เขาเลยบอกว่า "อ้าวแกอยู่หอนั้นหรอพี่เพิ่งรู้นะเนี่ย" แล้วพี่ฟ.ก็บอกว่า ก็ไอ้เด็กเมายาในซอยกูเนี่ยแหละปีนไปขโมยของและปาดคอเจ้าของห้อง แม่บ้านที่หอจะมาช่วยโดนแทงใต้ราวนมซ้ายตายอีกคน หลังจากรู้ความจริงเราก็รีบย้ายออกวันนั้นทันทีค่ามัดจำหอเราปล่อยไปเลย ขอบคุณป้า ก.แม่บ้านที่เล่าให้ฟังและเดินมาส่งเรานะ ขออุทิศส่วนกุศลให้ทั้งสองดวงวิญญาณ ส่วนคนที่ก่อกรรมเขาก็คงได้รับโทษจากสิ่งที่ทำไปแล้ว


เราเล่าจากเรื่องจริงที่เราเจอ บางคนอาจจะไม่เห็นภาพเราต้องขออภัยไว้ด้วย

ปล.หอนี้สีเทา มี5ชั้น ย่านลาดกระบัง ปากซอยขายพวงมาลัยและก๋วยจั๊บญวน มีร้านรับผสมสี ถัดมาเป็นร้านเกม