เรากับแฟนคบกันมาจะ2ปีแล้วคะ ตอนเริ่มจีบกันก็ราบรื่นเหมือนคนทั่วไปแต่พอสถานะเปลี่ยนมาเป็นแฟนกัน ก็เริ่มมีความคิดเห็นต่างกันขึ้นไปทุกทีๆ ต้องขอบอกก่อนเลยคะว่าแฟนเรามีความเป็นผู้นำสูง ทิฐิ อีโก้ สูงมากเพราะฉะนั้นเวลาเค้าจะพูดหรือทำไรเค้าค่อนข้างมีหลักการเสมอ ยิ่งเวลาทะเลาะกันต่อให้เค้าผิดเค้าก็จะใช้เหตุผล+หลักการของเค้าพูดจนซะเราเป็นฝ่ายผิดได้ทุกครั้ง คู่เรามักทะเลาะกันเรื่องเล็กๆค่ะแต่เรื่องเล็กๆที่ว่าก็ทะเลาะกันเป็นเรื่องราวใหญ่โตมากมายคะ ช่วงแรกที่เราคบกันเค้าไม่เคยยอมเราเลยคะ จนเรารู้สึกเหนื่อยในใจก็คิดแหละว่า ช่างมันเดี๋ยวทะเลาะกันอีกครั้งก็จบๆกันไปสักที เพราะขนาดเพิ่งเริ่มต้นยังเป็นแบบนี้จะทนคบไปทำไม แล้วใจเราก็ยังไม่ได้รู้สึกมากมายอะไรกับเค้าเลิกกันไปก็ไม่ได้เสียใจไรมากมายอย่างดีก็แค่คิดถึง เดี๋ยวเวลาก็ช่วยเราเอง (ฬนหัวคิดไว้อย่างนี้คะ) แต่พอสุดท้ายความเป็นจริงเราทะเลาะกันอีกก้เลิกกันอีกแต่ไม่ขาดอีกเหมือนเดิมแล้วมันก้วนอยู่แบบนี้คะ จนมาช่วงนึงเค้าก็เปลี่ยนไปเค้าทะเลาะกันจากที่ไม่เคยขอโทษเค้าก็ขอโทษ จากที่ไม่เคยง้อเค้าก็ง้อ เค้าก็ปรับเปลี่ยนบางสิ่งแต่ก็ยังคงความเป็นเค้าคะ เค้าเป็นคนไม่โรแมนติก เป็นคนจำวันเกิด วันครบรอบไม่ได้ ไม่ใช่ผช.สายหวาน เค้ามักจะให้บอกถ้าเป็นวันสำคัญเกี่ยวกับเรา เค้าก็จะทำให้จะให้ความสำคัญกับเราตรงนี้เสมอ เราก็โอเคในส่วนนี้ของเค้านะคะ ยอมรับคะว่าเค้ารักเราจริงๆเรารุ้สึกและสัมผัสได้ เพราะทุกครั้งเวลาที่เราทะเลาะกัน อะไรที่เค้าเคยปฏิบัติกับเราจนเป็นชีวิตประจำวันเค้าก็ยังทำเหมือน ไม่ว่าจะบอกรัก ไลน์หาเวลาถึงที่ทำงาน ส่งรูปให้ดูว่าทำไร ไลน์บอกว่าตอนนี้ทำไรกับใคร หรือกอดหอมทุกครั้งก่อนออกจากห้องและกลับห้อง ซึ่งเปรียบกับตัวเรากลับไม่สามารถมีอารมณ์ทำแบบนั้นได้เพราะรุ้สึกว่ามันยังนอยส์อยู่ ยังโกรธอยู่มันแย่ตรงนี้ละคะ (เอ่อ...ลืมบอกค่ะทะเลาะทุกครั้งเราจะเป็นคนบอกเลิกเค้าตลอดคะ จนมันติดเป็นนิสัยเป็นข้อเสียที่ต้องแก้ด่วน)
เราเคยมานั่งคิดทบทวนนะคะว่าที่เราเป็นแบบนี้กันเพราะเราแค่มีสิ่งหนึ่งที่เราทั้งสองคนไม่มีแล้วมันเป็นสิ่งสำคัญที่สุดของชีวิตคู่นั่นคือ "ความเข้าใจ" เราไม่เคยคุยกันสักเรื่องเข้าใจกันเลย ต่างคนต่างมีความคิดเป็นของตัวเองถามว่าผิดไหม? มันก็ไม่ผิดหรอก แต่เราทั้งคู่ดันจะเอาแต่ความคิดของตัวเราเองตลอด คู่เราต้องบอกก่อนคะว่า ตั้งแต่เริ่มเป็นแฟนกันพอทะเลาะกันก็ต่างฝ่ายจะเอาชนะกัน ทั้งตัวเราและเค้ารู้นะค่ะว่ามันไม่ดีแต่ก็ไม่มีใครยอมรับคะ ได้แต่เถียงกันว่า คุณนั่นละเอาชนะผม..คุณนั่นละเอาชนะฉัน อ่านแล้วเพลียไหม?ค่ะ เฮ้อออ แต่พอมาวันนี้อยู่ๆความรู้สึกที่เรามีให้เค้ามันควรจะหมดไปสิ ทั้งที่บั่นทอนกันทุกครั้งเวลาทะเลาะกัน แต่ๆๆๆๆ ไงมันกลับมากมชขึ้น จากไม่เคยหึงหวงก้หวง จากไม่เคยเรียกร้องก็เป็น คู่ของเราไม่ได้เป็นเพื่อนในเฟสกันตั้งแต่แรกคะ เพราะเราตกลงกันว่าจะให้พื้นที่ส่วนตัวกัน แต่จะไม่ปิดบังกันนะคะถ้าใครอยากดูมือถือ ดูไลน์ก็บอกตรงๆให้ดูได้ทันทีคะ เค้าก็ไม่เคยบ่ายเบี่ยงอะไรนะคะ ซึ่งเค้ายังล็อกอินเฟสเค้าไว้ให้ในคอมที่ห้องตลอดเราอยากเช็กว่าเค้าโพสอะไร แชทกับใครก็เข้าไปดูได้ ซึ่งเราก็ไมเคยทะเลากันเรื่องแบบนร้ สิ่งที่เรามีให้กัน คือความไว้ใจ มันดีมากๆคะ แต่พอมาวันนี้ เป็นตัวเราเองเริ่มอยากให้เข้าออดเฟส โพสรูเราลงบ้าง ทั้งที่ช่วงแรกเค้าก็เคยลงรูปเราในเฟสเค้าซึ่งเค่บอกว่าเค้าไม่ค่อยทำให้ใครนะถึงมันจะแค่ 2 ครั้งที่เค้าทำให้เราก็ดีใจคะ แต่ทุกวันนี้ไม่มีเลยคะ เราเลยเริ่มเรียกร้อง และยังมีอีกหลายเรื่องที่เราขอเค้า จนเราทะเลาะกันเพราะเค้าบอกว่าเราเรียกร้องมากไปจนเค้าอึดอัด ถ้าการที่เรารักเค้ามากขึ้นแล้วเป็นแบบนี้ก็รักเค้าเท่าเดิมเถอะ.....รู้สึกจุกคะ เสียใจคบกันมามีแต่เค้าเสียน้ำตาให้เรา กลายเป็นทุกวันนี้เราต้องนอนร้องไห้คนเดียว....ควรทำไงดีคะควรหันกลับมารักตัวเอง เผื่อใจให้ตัวเอง ค่อยๆรู้สึกกับเค้าน้อยลงหรือป่าว?? แต่มันจะกลายเป็นทรมานตัวเราเองไหมถ้าเราไม่เข้มแข็งพอในเมื่อวันนี้เรารักเค้ามากไปแล้ว แต่กลับทำให้เค้าอึดอัดแทน ไม่ได้ถามเค้าเลยว่าเค้าอยากได้หรือป่าว เค้าบอกว่าเค้าอยากได้เราคนเดิมกลับมา เราก็อยากได้เค้าคนเดิมเหมือนกันค่ะ....
ปล.จขกท เพิ่งเขียนครี้งแรกคะ อยากขอความคิดเห็นว่าเราควรจะหยุดความรุ้สึกกับเค้าดีไหม หรือว่าเราควรลดความรู้สึกที่มีต่อเค้าให้น้อยลงดีคะ
เมื่อความรักเราเริ่มทำให้อีกฝ่ายอึดอัดเพียงเพราะคำว่า "รักมากขึ้น"
เราเคยมานั่งคิดทบทวนนะคะว่าที่เราเป็นแบบนี้กันเพราะเราแค่มีสิ่งหนึ่งที่เราทั้งสองคนไม่มีแล้วมันเป็นสิ่งสำคัญที่สุดของชีวิตคู่นั่นคือ "ความเข้าใจ" เราไม่เคยคุยกันสักเรื่องเข้าใจกันเลย ต่างคนต่างมีความคิดเป็นของตัวเองถามว่าผิดไหม? มันก็ไม่ผิดหรอก แต่เราทั้งคู่ดันจะเอาแต่ความคิดของตัวเราเองตลอด คู่เราต้องบอกก่อนคะว่า ตั้งแต่เริ่มเป็นแฟนกันพอทะเลาะกันก็ต่างฝ่ายจะเอาชนะกัน ทั้งตัวเราและเค้ารู้นะค่ะว่ามันไม่ดีแต่ก็ไม่มีใครยอมรับคะ ได้แต่เถียงกันว่า คุณนั่นละเอาชนะผม..คุณนั่นละเอาชนะฉัน อ่านแล้วเพลียไหม?ค่ะ เฮ้อออ แต่พอมาวันนี้อยู่ๆความรู้สึกที่เรามีให้เค้ามันควรจะหมดไปสิ ทั้งที่บั่นทอนกันทุกครั้งเวลาทะเลาะกัน แต่ๆๆๆๆ ไงมันกลับมากมชขึ้น จากไม่เคยหึงหวงก้หวง จากไม่เคยเรียกร้องก็เป็น คู่ของเราไม่ได้เป็นเพื่อนในเฟสกันตั้งแต่แรกคะ เพราะเราตกลงกันว่าจะให้พื้นที่ส่วนตัวกัน แต่จะไม่ปิดบังกันนะคะถ้าใครอยากดูมือถือ ดูไลน์ก็บอกตรงๆให้ดูได้ทันทีคะ เค้าก็ไม่เคยบ่ายเบี่ยงอะไรนะคะ ซึ่งเค้ายังล็อกอินเฟสเค้าไว้ให้ในคอมที่ห้องตลอดเราอยากเช็กว่าเค้าโพสอะไร แชทกับใครก็เข้าไปดูได้ ซึ่งเราก็ไมเคยทะเลากันเรื่องแบบนร้ สิ่งที่เรามีให้กัน คือความไว้ใจ มันดีมากๆคะ แต่พอมาวันนี้ เป็นตัวเราเองเริ่มอยากให้เข้าออดเฟส โพสรูเราลงบ้าง ทั้งที่ช่วงแรกเค้าก็เคยลงรูปเราในเฟสเค้าซึ่งเค่บอกว่าเค้าไม่ค่อยทำให้ใครนะถึงมันจะแค่ 2 ครั้งที่เค้าทำให้เราก็ดีใจคะ แต่ทุกวันนี้ไม่มีเลยคะ เราเลยเริ่มเรียกร้อง และยังมีอีกหลายเรื่องที่เราขอเค้า จนเราทะเลาะกันเพราะเค้าบอกว่าเราเรียกร้องมากไปจนเค้าอึดอัด ถ้าการที่เรารักเค้ามากขึ้นแล้วเป็นแบบนี้ก็รักเค้าเท่าเดิมเถอะ.....รู้สึกจุกคะ เสียใจคบกันมามีแต่เค้าเสียน้ำตาให้เรา กลายเป็นทุกวันนี้เราต้องนอนร้องไห้คนเดียว....ควรทำไงดีคะควรหันกลับมารักตัวเอง เผื่อใจให้ตัวเอง ค่อยๆรู้สึกกับเค้าน้อยลงหรือป่าว?? แต่มันจะกลายเป็นทรมานตัวเราเองไหมถ้าเราไม่เข้มแข็งพอในเมื่อวันนี้เรารักเค้ามากไปแล้ว แต่กลับทำให้เค้าอึดอัดแทน ไม่ได้ถามเค้าเลยว่าเค้าอยากได้หรือป่าว เค้าบอกว่าเค้าอยากได้เราคนเดิมกลับมา เราก็อยากได้เค้าคนเดิมเหมือนกันค่ะ....
ปล.จขกท เพิ่งเขียนครี้งแรกคะ อยากขอความคิดเห็นว่าเราควรจะหยุดความรุ้สึกกับเค้าดีไหม หรือว่าเราควรลดความรู้สึกที่มีต่อเค้าให้น้อยลงดีคะ