ทฤษฎสุนทรียศาสตร์ของจอห์นดิวอี้

ทรรศนะของจอห์น ดิวอี้เป็นการแสดงออกของประสบการณ์ที่หลอมรวมกันเป็นหนี่ง ที่ทำให้การแบ่งแยกสุดขั้วและสองข้างของศิลปะกับวิทยาศาสตร์ ศิลปะกับชีวิตนั้นหมดไป โดยสุนทรียศาสตร์ตามแนวคิดของดิวอี้จะขัดแย้งกับโครงสร้างดั้งเดิมที่แบ่งแยกรูปแบบกับเนื้อหา วิจิตรศิลป์กับอรรถศิลป์ ศิลปินกับผู้ชม ออกจากกันอย่างสิ้นเชิง สำหรับดิวอี้ ศิลปะเป็นสิ่งที่เกิดจากประสบการณ์และสิ่สัมพันธ์กับชีวิตจริงโดยศิลปะทั้งหลายนั้นเป็นผลของการมีความเกี่ยวข้องหรือปฎิสัมพันธ์กันระหว่างมนุษย์กับสิ่งแวดล้อม เป็นการเปลี่ยนผ่านและการกระทำด้วยอาศัยการจัดการกับพลังงาน การกระทำ วัสดุ เนื้อหาที่อยู่ใหม่ เพื่อให้มันเป็นสิ่งที่จะทำให้ชีวิตนั้นเป็นสิ่งที่ที่มีความหมายมากขึ้น และทำให้ชีวิตนั้นดีขึ้น โดยหน้าที่หรือเป้าหมายของศิลปะนั้นก็คือการตอบสนองความต้องการทาง้านควาามพึงพอใจอันเป็นธรรมชาติของมนุษย์ และทำให้ชีวิตของทุกคนนั้นมีพลังมีชีวิตชีวา ดิวอี้ได้ชี้ว่าหน้าที่ และุณค่าของศิลปะนั้นจะต้องไม่เป็นไปเพื่อเป้าหมายเฉพาะ แต่ต้องเป็นไปเพื่อเป้าหมายระดับโลก คือการสร้างความพึงพอใจให้กับคนทั้งโลกโดยการรับใช้เป้าหมายที่แตกต่างหลากหลาย และที่สำคัญที่สุดคือการส่งเสริมประสบการณ์ตรงซึ่งจะทำให้ทุชีวิตในโลกนั้นสดชื่น กระปรี้กระเปร่า มีพลัง มีชีวิตชีวา มีแรงบันดาลใจ มีการรับรู้และการสื่อสารที่ดีขึ้น อันจะเป็นการช่วยใหุ้กคนสามารถบรรลุถึงเป้าหมายได้ยิ่งๆขั้น

จากคำกล่าวของจอห์นดิวอี้ข้างบนนะค่ะ อยากจะให้ช่วยแนะนำงานวิจิตร์ศิลป์ หรืองานทัศนศิลป์ที่รับทฤษฎีของจอห์นดิวอี้หน่อยนะค่ะ