ขอเริ่มก่อนนะครับ ถ้าอักษรสระตกหล่นไปยังไงขอโทษนะครับ ผมคบกับแฟนมา2ปี กับอีก2 เดือน เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ผมคบได้นานขนาดนี้ิ เธอ อายุ31 (ตอนผมจีบผมก็ไม่รู้หรอกครับเธออายุขนาดนั้นแต่ผมก็ชอบนะ) ผมอายุ 23 เธอเป็น ผญ คนแรกที่ทำให้ผมรอกว่าจะได้คบก็เป็นปี คือเหตุที่เราเลิกกัน ทั้งหมดมันเป็นเพราะผมเอง ผมผิดทุกอย่าง เป็นผู้ชายไม่เอาไหน กลับบ้านตี 4 ตี 5 ปล่อยเวลาผ่านไปเรื่อยๆ รับปากแค่ให้มันผ่านๆไป พึ่งไรไม่ได้ ใช่ครับ นั้นนะผมเองเมื่อตอนที่เลิกกันไป ก็สมควรแล้วครับที่ผมจะโดนทิ้ง "แต่ตอนนี้ผมเปลี่ยนไปแล้ว" ผมโดนบล็อคทุกอย่าง แต่ก็เอาของคนอื่นส่องบ้าง โทรบ้าง แต่ก็ไม่ติด จนเมื่อคืนวาน เธอโทรมาเบอร์รุ่นน้องที่ผมเคยเอาโทรไป เราคุยกันปกติถามกันสบายดีไหม อะไรประมาณนี้ เธอก็บอกผมนะว่าไม่ต้องรอแล้ว..... แต่ผมกลับตอบเธอไปว่า ไม่ต้องห่วงหรอก ไม่ได้จะขอคบตอนนี้ ผมบอกเธอไป ปีนี้ยังไงก็จะไม่กลับไปขอคบหรอกครับ เพราะผมกำลังตั้งเนื้อตั้งตัวใหม่ กำลังเริ่มปรับอะไรๆใหม่ แต่ชวนเธอไปกินข้าว วันอาทิตย์ ใกล้ๆคอนโดของเค้า แต่เค้าตอบไม่ไป พอทีนี้ ผมบอกเธอว่า ที่เธอแชร์ในเฟสอ่ะ ที่เที่ยวแบบธรรมชาติที่ลาว กับ ปาย เธอก็ตอบว่าไม่อีก อ่าาาาาา คือตอนนั้นผมหมดหนทางแล้ว เธอถามว่ามีไรอีกไหม ผมก็บอกเธอไปว่า คิดถึง รัก มันยังเหมือนเดิมทุกอย่าง แล้วเธอก็ไม่พูดไรแล้ว ถามแค่ว่าร้องไห้ทำไม(คือตอนนั้นน้ำตามันเต็มเบ้าครับเพราะรออยู่ห่างๆมาตลอด) จนผมเริ่มหมดหวังแล้ว ก่อนเธอวางสายเธอบอกว่า ให้ผมดีกว่านี้ก่อน แล้วเธอจะตัดสินใจอีกที แล้วเธอก็บล็อคผมอีกครั้งหลังวางสาย ผมยังมีความหวังไหมครับ แต่การรอเธอของผมมันมีความสุขนะครับ มันไม่ได้ทำให้ผมทุกข์เลย เพราะแต่ก่อนผมไม่ดีจริงครับ เป็นคนไม่เอาไหนเลย แต่ก็แปลกนะครับ วันที่ผมเริ่มจะดี เริ่มจะทำอะไรดีขึ้นแล้ว ผมอยากให้เธอเห็นทแบตาย แต่เธอไม่เคยเข้ามาดูเลย ที่ผมตั้งกระทู้ผมแค่อยากได้ความคิดเห็นของผู้ใหญ่ครับ ผมคิดถูกไหมที่ผมรอ ขอบคุณมากครับ
ผมเลิกกับแฟนมาจะสองเดือนแล้ว จนได้คุยกันเมื่อวาน 210301