ทราบดีค่ะว่าความรักเป็นเรื่องของคนสองคน แต่อยากแชร์ประสบการณ์แล้วก็ขอคำแนะนำค่ะ
คือเรากับแฟนคบกันมาตั้งแต่สมัยมัธยมจนตอนนี้ก็ได้แยกย้ายไปเรียนมหาลัยแล้วค่ะ แต่ก็ยังคบกับเหมือนเดิมนะคะ
ครั้งแรกที่เขาขอคบ เราไม่ได้รู้สึกรักแต่รู้สึกสงสารค่ะ พอคบกันไปเรื่อยๆ เขาก็ทำดีกับเราทุกอย่างจนมองข้ามเรื่องหน้าตาไปเลย คือจะบอกว่าเรากับแฟนตรงข้ามกันมากค่ะ เราเป็นดาวโรงเรียน ส่วนเค้าเป็นผู้ชายคนนึงที่ไม่มีอะไรที่มองว่าหล่อได้เลย แต่เขาเป็นคนดีมากๆ ดีจนเพื่อนๆและคนรอบข้างอิจฉาที่เรามีแฟนดูแลเอาใจใส่หนักมาก
                ในความรู้สึกเรา เรารู้สึกเฉยๆ แชทเขาก็ไม่ค่อยตอบ ไม่เคยจำวันสำคัญ ไม่เคยนับวันครบรอบ เรารู้สึกสงสารเขาที่ต้องมามีแฟนแบบเรา เหมือนเค้าดูแลเราฝ่ายเดียวเป็นผู้ให้ฝ่ายเดียว อยากให้เขาไปเจอคนที่รักและจริงใจกับเขาจริงๆ เขาคงจะมีความสุขมากกว่าต้องมาเสมอต้นเสมอปลายอยู่กับเรา
                ปล.เคยบอกเลิกหลายครั้งแล้วเขาน่าสงสารมาก ร้องไห้ฟูมฟายไม่มีกระจิตกระใจที่ทำอะไร (ไม่อยากทำลายอนาคตเขาเหมือนอยู่เป็นกำลังใจให้เขามีแรงบันดาลใจพลางๆ) แต่ก็เหมือนเป็นการปิดกั้นโอกาสตัวเองในหลายๆเรื่อง
                 ในชีวิตประจำวันการมีแฟนหรือไม่มีก็ไม่ได้มีผลอะไรกับชีวิตหรอก