ให้เล่าแล้วใคร จะสน (ครั้งแรกที่เขียน) ชีวิตเราเอง

ขึ้นต้นไงไม่รู้หลอก เรา ชอบคิดต่าง เราไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะทำอะไรดี ที่จิงชอบเล่นบาสมากแต่กลัวเอามาทำเป็นอาชีพไม่ได้ เรามีพี่สองคน พี่ชายกับ พี่สาวแต่พี่เราเรียนไม่จบทั้งสองคน แต่พี่ก็มีงานทำ ตอนนี้เราขี้เกียจเรียนมากเพาะว่าเรียน วิทย์ คณิต ไม่เก่ง ถ่าไม่เรียนให้จบก็จะเป็นแบบพี่ทั้งสอง ผมไม่รู้ว่าจะไปเรียนอะไร สายตรง ก็เรียนไม่เก่ง ผมจึงตัดสินใจที่จะเรียนสายอาชีพแต่ก็ไม่มีอะไรที่ ชอบเลย เคยคิดที่จะอ่านหนังสือเพื่อทำความเข้าใจในวิชา คณิต กับ วิทย์ แต่ก็ได้แค่คิด มันก็แปลกเนอะ ที่คนหลายๆคนได้แค่คิดแต่ไม่กล้าทำ หรือทำไปแบบไม่คิด ผมไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะอยู่รอดหรือป่าว เพราะทุกทีที่หลับ ผมไม่อาจรู้ได้ว่าจะตื่นไหม ก็เลยคิดว่าจะทำอะไรให้กับครอบครัวเช่น ล้างจาน แต่ผมเป็นคนไม่ถูกกับน้ำ ผมก็เลยไม่ค่อยทำอะไรช้วยครอบครับ ทำบ่างครั้งผมอยู่กับปู่กับย่า ท่านก็ 60-70 แล้ว พี่ชายก็ทำงานไม่ได้อยู่บ้าน พี่สาวก็ไปขายกับข้าวที่จังหวัดอื่น ถ่าพี่สาวยุ พี่เขยจะเป็นคนล้างจาน ทำกับข้าวนึ่งข้าว 555แปลกเนอะเขียนไป แล้วน้ำตาจะไหล ผมมีคำถามหนึ่งที่ยังหาคำตอบไม่ได้ ความสุขที่แท้จริงคืออะไร ความสุขที่ไม่ต้องกล้บมาทุกข์ ผมยังไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้หรือวันต่อๆ ไปจะทำอะไรดี แต่ผมต้องเรียนให้จบรู้แค่นี้ แต่ไม่มีอาชีพไหนชอบในใจ ก็เลยย ขอวอนพี่ๆ ที่มีปัญหาเดียวกัน ช่วยแนะนำ อาชีพที่ คิดว่าคนอย่างผม จะทำ แบบไม่น่าเบื่อ มันก็จะยาวๆหน่อยเนอะได้เล้ามันก็มันมือดี 5555            จบท้ายด้วยคำว่า  ขอบคุณคับ