อาจยาวหน่อยนะครับ
ประเด็นคือ แฟน(หญิง)ไปต่างจังหวัดกับที่บ้านและเพื่อนแฟน(เพศที่ 3)
ก็โทรคุยกันตามปกติเป็นช่วงๆตั้งแต่เช้าถึงก่อนนอน (23.50น.)
พอวางสายไปผมเกิดสงสัยไม่เห็นเพื่อนแฟนไปด้วย เลยถามไปใน line ว่า “นอนยังไง” + “เพื่อนคนนั้นไม่ไป?”
ไปตอน 00.20 น. ตอนประมาณ 1.00 น. แฟนโทรกลับมาบอกว่าไม่เข้าใจคำถาม
คืออะไร ผมก็อธิบายไปว่า พอดีไม่เห็นเพื่อนคนนั้นไปด้วยเลยถาม เพราะไม่รู้ว่านอนคนเดียว
ซึ่งปกติไม่เคย หรือ นอนกับพ่อกับแม่ หรือ พาน้องไปด้วยรึเปล่า แฟนบอกว่าทีหลังจะถามอะไรให้ถามให้ตรง
เช่น ถามว่าไม่นอนกับเพื่อนคนนั้นเหรอ หรือ นอนกับพ่อกับแม่เหรอ
ผมก็บอกว่าผมถามตรงแล้วนะ หรือถ้าผมถามไม่ต้องคำถามผมมันมีอะไรที่ฟังแล้วความหมายไม่ดีไหม
เพราะปกติพูดอะไรถามอะไรที่พอจะตีความได้ทั้งบวกและลบ แฟนจะพูดเสมอว่าถ้าออกมาจากปากผม
คิดอย่างอื่นไม่ได้หรอกนอกจากความหมายที่เป็นลบ แต่คราวนี้แฟนบอกว่าไม่ต้องมาใส่ความ ไม่ได้คิดลบอะไร
ผมก็เลยบอกว่าผมคิดว่าไม่จำเป็นนะที่ต้องเปลี่ยนคำถาม แต่เรื่องนี้ทำให้ได้ แต่ถ้าทีหลังผมถามอะไรที่คิดว่าไม่ตรงอีก
ไม่ต้องคุยกันยาวนะ แค่บอกให้ผมอธิบายมาก็จบ ไม่ก็ตอบมาถ้ามันไม่ตรง เดี๋ยวถามซ้ำไปเอง แล้วแฟนก็ไม่พอใจตรงคำว่า
“ไม่จำเป็น” แล้วแฟนพูดขึ้นมาว่าจริงๆคำถามที่ว่า “นอนยังไง” ไม่จำเป็นต้องตอบด้วยซ้ำ อุตส่าห์โทรกลับมาขอคำอธิบาย แล้วก็บอกว่า
คำถามนี้เป็นการละลาบละล้วง ไม่ควรจะถามตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แล้วก็บอกว่าผมเป็นคนที่ไปหาเรื่องเขาก่อน จากที่ผมถามว่า “นอนยังไง”
แล้วก็เถียงไปมาสักพัก จนจู่ๆ แฟนพูดขึ้นมาว่านี่ไม่เคารพแม่เขาเลยใช่ไหม ตอนนั้นผม งง มาก คืออะไร เลยถามกลับไปว่า
ผมไม่เคารพยังไง ได้คำตอบมาว่า “ก็รู้นี่นอนอยู่กับแม่ (แฟนนอนห้อง connect เปิดประตูเชื่อมทิ้งไว้ บอกผมไปตั้งแต่เถียงกันตอนแรกๆ)
มาเถียงยาวขนาดนี้ ก็ไม่เคารพแล้ว” คิดว่าคงจะไปรบกวนแม่เขา อันนี้ผมลืมคิดไป แต่ก็ไม่เข้าใจนะว่าไม่เคารพยังไง เพราะเขาสามารถเดินไปคุยที่ระเบียง
หรือบอกตั้งแต่แรกก็ได้ว่าแม่นอนอยู่ ผมก็เลยตัดบทว่าทำให้ได้ จบนะ ไปนอนได้แล้ว แต่แฟนกลับจบไม่ได้เพราะ คำว่าไม่จำเป็นที่ผมพูดไป
ผมเลยบอกเลยว่า “คนที่ไม่เคารพแม่คุณ ไม่ใช่ผมแล้วนะ แต่เป็นคุณเองนะ” แล้วก็เลยเถียงกันอีกยาว จนสุดท้ายแฟนตัดสายทิ้งไป
แล้วก็พิมมาใน line ว่า “ไม่ต้องโทรมาอีกแล้วนะ” แล้วก็พิมเถียงกันใน line อีกสักพัก จนจบที่ว่า โชคดีกับชีวิตดีๆของคุณนะ คุณไม่เคยเห็นใจใคร
แค่คำว่า “ไม่จำเป็นยังพูดได้”
อันนี้ที่จริงมันเกิดเหตุการณ์ประมาณนี้บ่อยเหมือนกัน คือ ผมไม่สามารถถามอะไรที่ดูเป็นการสงสัยหรือมีอะไรที่ดูแปลกๆได้เลย ซึ่งหลายครั้งก็ยอมรับว่า
อาจจะขี้ระแวง แต่กลับกันแฟนสามารถถามอะไรที่เป็นแบบนี้ได้ (ถึงจะไม่ค่อยถามบ่อย)
คำถามคือ 1) เขาเห็นความสำคัญของเราแค่ไหน
2) มันคือนิสัยอะไร ทำไมถึงพูดมั่วไปหมด ตั้งแต่ละลาบละล้วง ไม่เคารพแม่ ถ้าจะบอกว่าผมผิดทำไมไม่ใช่แค่ผมไม่ยอมเขา เรื่องความจำเป็นในการเปลี่ยนคำถาม
หรือใครมีความเห็นยังไงแบบอื่นก็พูดได้นะครับ ทั้งบวกทั้งลบ
อยากสอบถามหน่อยครับ สงสัยมาก “นอนยังไง ถามแฟนเป็นการละลาบละล้วงไหม” (ยาวหน่อยนะ)
ประเด็นคือ แฟน(หญิง)ไปต่างจังหวัดกับที่บ้านและเพื่อนแฟน(เพศที่ 3)
ก็โทรคุยกันตามปกติเป็นช่วงๆตั้งแต่เช้าถึงก่อนนอน (23.50น.)
พอวางสายไปผมเกิดสงสัยไม่เห็นเพื่อนแฟนไปด้วย เลยถามไปใน line ว่า “นอนยังไง” + “เพื่อนคนนั้นไม่ไป?”
ไปตอน 00.20 น. ตอนประมาณ 1.00 น. แฟนโทรกลับมาบอกว่าไม่เข้าใจคำถาม
คืออะไร ผมก็อธิบายไปว่า พอดีไม่เห็นเพื่อนคนนั้นไปด้วยเลยถาม เพราะไม่รู้ว่านอนคนเดียว
ซึ่งปกติไม่เคย หรือ นอนกับพ่อกับแม่ หรือ พาน้องไปด้วยรึเปล่า แฟนบอกว่าทีหลังจะถามอะไรให้ถามให้ตรง
เช่น ถามว่าไม่นอนกับเพื่อนคนนั้นเหรอ หรือ นอนกับพ่อกับแม่เหรอ
ผมก็บอกว่าผมถามตรงแล้วนะ หรือถ้าผมถามไม่ต้องคำถามผมมันมีอะไรที่ฟังแล้วความหมายไม่ดีไหม
เพราะปกติพูดอะไรถามอะไรที่พอจะตีความได้ทั้งบวกและลบ แฟนจะพูดเสมอว่าถ้าออกมาจากปากผม
คิดอย่างอื่นไม่ได้หรอกนอกจากความหมายที่เป็นลบ แต่คราวนี้แฟนบอกว่าไม่ต้องมาใส่ความ ไม่ได้คิดลบอะไร
ผมก็เลยบอกว่าผมคิดว่าไม่จำเป็นนะที่ต้องเปลี่ยนคำถาม แต่เรื่องนี้ทำให้ได้ แต่ถ้าทีหลังผมถามอะไรที่คิดว่าไม่ตรงอีก
ไม่ต้องคุยกันยาวนะ แค่บอกให้ผมอธิบายมาก็จบ ไม่ก็ตอบมาถ้ามันไม่ตรง เดี๋ยวถามซ้ำไปเอง แล้วแฟนก็ไม่พอใจตรงคำว่า
“ไม่จำเป็น” แล้วแฟนพูดขึ้นมาว่าจริงๆคำถามที่ว่า “นอนยังไง” ไม่จำเป็นต้องตอบด้วยซ้ำ อุตส่าห์โทรกลับมาขอคำอธิบาย แล้วก็บอกว่า
คำถามนี้เป็นการละลาบละล้วง ไม่ควรจะถามตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แล้วก็บอกว่าผมเป็นคนที่ไปหาเรื่องเขาก่อน จากที่ผมถามว่า “นอนยังไง”
แล้วก็เถียงไปมาสักพัก จนจู่ๆ แฟนพูดขึ้นมาว่านี่ไม่เคารพแม่เขาเลยใช่ไหม ตอนนั้นผม งง มาก คืออะไร เลยถามกลับไปว่า
ผมไม่เคารพยังไง ได้คำตอบมาว่า “ก็รู้นี่นอนอยู่กับแม่ (แฟนนอนห้อง connect เปิดประตูเชื่อมทิ้งไว้ บอกผมไปตั้งแต่เถียงกันตอนแรกๆ)
มาเถียงยาวขนาดนี้ ก็ไม่เคารพแล้ว” คิดว่าคงจะไปรบกวนแม่เขา อันนี้ผมลืมคิดไป แต่ก็ไม่เข้าใจนะว่าไม่เคารพยังไง เพราะเขาสามารถเดินไปคุยที่ระเบียง
หรือบอกตั้งแต่แรกก็ได้ว่าแม่นอนอยู่ ผมก็เลยตัดบทว่าทำให้ได้ จบนะ ไปนอนได้แล้ว แต่แฟนกลับจบไม่ได้เพราะ คำว่าไม่จำเป็นที่ผมพูดไป
ผมเลยบอกเลยว่า “คนที่ไม่เคารพแม่คุณ ไม่ใช่ผมแล้วนะ แต่เป็นคุณเองนะ” แล้วก็เลยเถียงกันอีกยาว จนสุดท้ายแฟนตัดสายทิ้งไป
แล้วก็พิมมาใน line ว่า “ไม่ต้องโทรมาอีกแล้วนะ” แล้วก็พิมเถียงกันใน line อีกสักพัก จนจบที่ว่า โชคดีกับชีวิตดีๆของคุณนะ คุณไม่เคยเห็นใจใคร
แค่คำว่า “ไม่จำเป็นยังพูดได้”
อันนี้ที่จริงมันเกิดเหตุการณ์ประมาณนี้บ่อยเหมือนกัน คือ ผมไม่สามารถถามอะไรที่ดูเป็นการสงสัยหรือมีอะไรที่ดูแปลกๆได้เลย ซึ่งหลายครั้งก็ยอมรับว่า
อาจจะขี้ระแวง แต่กลับกันแฟนสามารถถามอะไรที่เป็นแบบนี้ได้ (ถึงจะไม่ค่อยถามบ่อย)
คำถามคือ 1) เขาเห็นความสำคัญของเราแค่ไหน
2) มันคือนิสัยอะไร ทำไมถึงพูดมั่วไปหมด ตั้งแต่ละลาบละล้วง ไม่เคารพแม่ ถ้าจะบอกว่าผมผิดทำไมไม่ใช่แค่ผมไม่ยอมเขา เรื่องความจำเป็นในการเปลี่ยนคำถาม
หรือใครมีความเห็นยังไงแบบอื่นก็พูดได้นะครับ ทั้งบวกทั้งลบ