ช่วงตกต่ำของชีวิต

สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จักและมีโอกาสเล่าประสบการให้ฟังน่ะครับ
ผมเป็นผู้รับเหมารายหนึ่ง ซึ้งรักและหวังกับอาชีพตัวเองมาก เพราะเมื่อก่อน ผมเป็นคนที่ไม่เอาอะไรเลย ก่อนหน้านี้เกาะครอบครัวกินอย่างเดียวเลย
จนมีเพื่อนๆเข้ามาสอนและเรียนรู้งานรับเหมาจนเป็นงานระดับนึง จนสามารถที่จะออกรถยนเป็นของตัวเองคันหนึ่งได้ ช่วงแรกๆของการทำรับเหมา
ผมมีกำไล พอสมควรที่จะไม่ต้องไปรบกวนครอบครัวและหาเลี้ยงตัวเองได้ ทุกอย่างดูสดใส จนมาช่วงหลัง ที่ต้องมาเจแกับปัญหาถูกลูกน้องโกงเงินและทิ้งงานไป เนื้องจากเราไว้ใจเค้ามาก และทำงานด้วยกันมาพอสมควร จนตอนนี้ อยู่ในสภาวะกลืนไม่เข้าครายไม่ออก รู้สึกเหมือนทุกอย่างรุมเล้าไปหมด
ไหนจะต้องติดค่าแรงลูกน้องที่ยังทำงานให้เราอยู่และฝีมือดี ไหนจะค่าเช่ารถ ค่าห้อง ค่ากิน บอกตรงๆครับรู้สึกท้อมาก เพราะเงินที่ได้จากงานที่รับช่วงหลังต้องเอามาบริหารจัดการกับงานที่ลูกน้องตัวเองโกง และหนีไป เพราะเป็นคนที่เชื่อว่า ถ้าจะเป็นผู้รับเหมาที่ดีในอนาคต ไม่ว่าจะเจอปัญหาอะไรต้องห้ามทิ้งงาน เพราะความผิดและปัญหาเกิดจากเรา ไม่ใช่ลูกค้า เลยกล่ำกลืนฝืนทนลุยงานที่มีปัญหาต่อ จนตอนนี้หนีสินต่างๆเริ่มรุมเร้าเข้ามามาก อยากทราบว่ามีใครเคยเจอประสบการคล้ายๆแบบนี้ แล้วผ่านไปได้บ้างครับ ขอคำแนะนำหน่อยครับ อย่างน้อยผมก็จะได้เรียนรู้ไว้เป็นแนวทาง ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและแชร์ประสบการกันน่ะครับ