คือเราไม่มีเพื่อนเลยค่ะตอนนี้ เวลาไปเรียนมันจะเคว้งๆหน่อย บางทีโดนนินทา โดนแกล้งส่งงานห้องแบบไม่รอเรา โดนด่า โดนดูถูก แล้วเราก็คุยเรื่องนี้กับแม่กับพ่อ เค้าก็บอกว่าไร้สาระ ให้ทนๆไปเดี๋ยวก็จบ แต่เราทนไม่ได้ไงคะ ความอดทนเราไม่มากพอ เรารับแรงกดดันไม่ได้เลย ทุกวันนี้เวลารู้ว่าจะต้องไปรร.ก็เหนื่อยแล้วค่ะ ไม่อยากไป อยากอยู่บ้าน อยากอยู่คนเดียว แต่มันก็คือหน้าที่ที่ต้องทำอะ คือเราจะเดินออกจากจุดนี้ก็ไม่ได้ ต้องทนอยู่ต่อ แต่ความรู้สึกเราคือเราอยู่ไม่ไหวแล้วจริงๆคะ คือพอลองคุยกับคนรอบข้าง เค้าก็บอกอย่าไปแคร์ เดี๋ยวก็ผ่านไป แต่คือสำหรับเรา อายุเราเท่านี้ ความคิดเราเท่านี้ ถึงทุกคนจะบอกให้เราทนเราก็ทำไม่ได้อะคะ มันอาจจะเป็นปัญหาเล็กๆสำหรับบางคน แต่สำหรับเราเราเหนื่อยเหลือเกินค่ะ ไม่เหนื่อยกาย แต่เหนื่อยใจมากๆ
เราควรทำไงให้ใจแข็งพอดีคะ เราควรเข้าไปคุยกับรร.ให้ช่วยแก้ปัญหาไหม เราควรทำยังไงดีคะให้อยู่ได้