เรามีเพื่อนสนิทคนนึ่งที่ไปไหนไปด้วยกันตลอดมีอะไรก็ปรึกษากันไม่ค่อยมีเรื่องทะเลอะเลย แต่พอหลังๆมาเรารู้สึกว่าตัวเองเนี่ยไม่ชอบอะไรในหลายอย่างของเพื่อนสนิท ไม่ชอบที่นางเรียนเก่งกว่าได้คะเเนนดีกว่า รู้สึว่าตัวเองอิจฉาเพื่อน ที่ได้อะไรที่ดีกว่า แต่เราพึงมารู้สึกนะไม่ได้อิจฉาตั้งเเต่สนิทกัน เราไม่ชอบที่นางชอบอวดตัวเองว่าเหนือกว่าคนอื่น ทำตัวเป็นผู้รู้มากกกกกกกเก่งสะทุกเรื่อง อวดว่าคนให้ของขวัษราคาแพงที่ได้ในวันเกิด พูดพร่ำเพื่อว่าอยากได้อันนู้อันนี้อยากเป็น แล้วก็บางทีด่าพูดเเรงๆกับเพื่อนพอเราพูดใส่บ้างก็ว่าเรา ถึงกับร้องไห้ว่าเราพูดแรงเกิน แต่ก็สะใจ กลายเป็นคนผิดสะงั้น หลายครั้งเหนื่อนกันที่เห็นอาการของเพื่อนคนอื่นก็แบะปากมองบนกับนิสัยแบบนี้ของนาง พึ่งรู้ว่าธาตุแท้ของนางเป็นแบบนี้ แล้วพอหลังๆมานางทำตัวห่างเหินกับเรา เราพูดด้วยก็ถ้าคำตอบคำ บางวันก็ไม่พูด ไม่คุยกันเลย นางเห็นเรายืนอยู่แต่นางก็เดินผ่านไปไหนมาไหนกับเพื่อนคนอื่นเฉย งงมาก เราทำผิดอะไร ก่อนที่เราจะพูดอะไรเราคิดก่อนนะว่าก็กลัวเสียเพื่อน ที่พูดเเรงๆเพราะเหลืออดจริงๆ นางทำว่าเราเป็นอากาสก็คิดนะว่าเมื่อก่อนไม่เคยเป็นเเบบนี้ คิดว่าเราเป็นเพื่อนสนิทกัน มีความทรงจำดีๆด้วยกันแต่วันนี้กลับเฉยเมย รึว่าคิดไปเองคนเดียว นางคงไม่ได้เห็นว่าเราเป็นเพื่อนสนิทอย่างที่คิดจรึงๆ เจ็บหัวใจ...ไครเคยเจอแบบนี้บ้างค่ะ เจอแบบนี้ควรทำยังไงค่ะ...?