หนังเก่าเล่าใหม่ 069: Comrades: Almost a Love Story (Peter Chan, 1996) เขียนโดย Form Corleone

กระทู้สนทนา

ภาพยนตร์ ภาพยนตร์ต่างประเทศ ภาพยนตร์รัก ภาพยนตร์ชีวิต

หนังเก่าเล่าใหม่ 069: Comrades: Almost a Love Story (Peter Chan, 1996)

"จากวันนั้นถึงวันนี้ 3,650 วัน เขาสองคนรักกันตลอดมาและจะตลอดไป" ภาพยนตร์รักอมตะมีชื่อไทยว่า 'เถียนมีมี่ 3,650 วัน..รักเธอคนเดียว' ผลงานกำกับของ 'ปีเตอร์ ซาน' หนังเปิดเรื่องมา ณ ขบวนรถไฟ วันที่ 1 มีนาคม 1986 "หลีเสี่ยวจิน (หลี่หมิง)" กับ "หลี่เฉียว (จางม่านอวี้)" ทั้งสองคนต่างเดินทางมาจากประเทศจีน เข้ามาฮ่องกงหางานทำเพื่อทำตามความฝันและเป้าหมายที่ทั้งสองตั้งใจไว้ โดยที่ "หลีเสี่ยวจิน" ตั้งใจมาฮ่องกงเพื่อมาเก็บเงินแต่งงานและพาแฟนมาแต่งงานที่ฮ่องกงให้ได้ แต่ความบังเอิญหรือโชคชะตาที่นำพาให้ "หลีเสี่ยวจิน" มาพบกับ "หลี่เฉียว" ที่ร้านแมคโดนัลด์ ผู้หญิงที่พบกันโดยบังเอิญทำให้ชีวิตของผู้ชายหนึ่งคนต้องเปลี่ยนไป ทั้งสองสนิทกันด้วยเหตุการณ์หลายๆอย่าง ความสัมพันธ์ของทั้งสองจึงค่อยๆเกิดขึ้นท่ามกลางสังคมที่แตกต่าง ภาษาที่ใช้ต่างกัน ทำให้ทั้งสองคนเปรียบเสมือนเพื่อนที่มีกันและกันเพียงสองคน ณ เมืองใหญ่ อาจเป็นเพราะด้วยความเหงาที่ทำให้ทั้งสองเริ่มมีใจให้กันหรือจะเพราะมิตรภาพระหว่างกัน ความสนิทใกล้ชิดทำให้ 'หลีเสี่ยวจิน' ชายบ้านนอกที่มีเป้าหมายคือเก็บเงินแต่งงานกับสาวคนรักเริ่มเปลี่ยนไป แต่จนแล้วจนรอด ทั้งสองก็ต้องแยกจากกันเพื่อไปทำตามเป้าหมายที่ตัวเองเลือกไว้ "หลีเสี่ยวจิน" ได้แต่งงานกับคนรัก และ "หลี่เฉียว" ก็มีแฟนเป็นมาเฟีย แต่ทั้งสองยังคงมีเยื่อใยให้กันเสมอมา สุดท้าย "หลีเสี่ยวจิน" จึงต้องทำตามเสียงหัวใจตัวเองและหย่ากับภรรยา แต่เหตุการณ์ครั้งนี้ก็ยังไม่สามารถทำให้ตัวเขาและหลี่เฉียวได้อยู่ด้วยกันตามที่หวังไว้ ทำให้เขาหนีไปทำงานที่อเมริกา ส่วน "หลี่เฉียว" ก็หนีตามแฟนที่เป็นมาเฟียมาอยู่อเมริกาเช่นกัน โดยที่ทั้งสองไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย จนสุดท้าย แฟนของหลี่เฉียวตาย ทั้งคู่จึงได้มาพบกันด้วยเหตุบังเอิญอีกครั้ง โดยใช้เวลาทั้งหมดกว่าจะได้ครองรักกันเป็นเวลา 3,650 วัน ความรักของทั้งสองจึงสมหวัง

ด้วยความโรแมนติกผสมความขมแต่ถ่ายทอดได้หวานละมุนของหนังเรื่องนี้ ทำเรารู้สึกตื้นตันใจถึงความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้น แม้มันจะดูบังเอิญไปเสียหมดทุกอย่างก็ตาม แต่ก็เป็นความบังเอิญที่มีเสน่ห์เอามากๆ ความหวานปานน้ำผึ้ง ที่ตัวหนังนำเสนอนั้นทำให้หัวใจของคนเหงาพองโตได้ไม่ยาก โทนสีหรือบรรยากาศชวนละมุนลุ่มลึก รวมถึงดนตรีประกอบของ 'เติ้งลี่จวิน' ที่ไม่ว่าใครได้ยินคงจะคุ้นหูกันมากๆ และแน่นอนว่ามันไพเราะมากจนสร้างให้เหตุการณ์ในหนังเรื่องนี้ยกระดับทวีความหวานหรือสร้างสภาพชวนเคลิ้มไปกับตัวละครทั้งสองตัวได้สุดกลมกลืน แม้เราจะไม่รู้เนื้อเพลงแต่เสียงหวานๆของ 'เติ้งลี่จวิน' ก็ทำให้พล็อตเรื่องที่หวานอยู่แล้วหวานขึ้นไปอีก และถือเป็นกุญแจหลักสำคัญที่ช่วยให้หนังเรื่องนี้มีเสน่ห์น่าดูซ้ำหลายๆรอบเพราะดนตรีประกอบของเรื่องมันชวนเบาสบายเหลือเกิน การแสดงของ 'หลี่หมิง' และ 'หลี่เฉียว' ส่งจังหวะรับส่งกันได้ดีมาก เหมือนเกิดมาเพื่อเป็นตัวละครตัวนี้โดยเฉพาะ รวมถึงการถ่ายภาพในสถานที่แคบๆ ที่ชวนให้เราอึดอัดไม่ต่างอะไรกับความสัมพันธ์ของทั้งสองคน หรือมุมกล้องที่ถ่ายนั้นดูเป็นธรรมชาติมากๆ หลายๆฉากจริงเป็นฉากที่น่าจดจำในความเป็นธรรมชาติของคนสองคน การตัดต่อเรื่องราวแบ่งเป็นสองช่วงเวลาคือช่วงเวลาที่ตัวละครทั้งสองอยู่ด้วยกัน และช่วงเวลาที่ทั้งสองต้องแยกจากกัน จึงเป็นการตัดสลับเรื่องราวของคนสองคนให้เห็นภาพถึงตอนอยู่ด้วยกันและตอนแยกจากกัน ทำให้เรารู้สึกอยากให้ตัวละครทั้งสองสมหวังตามที่คนเขียนบทตั้งใจให้เป็นในตอนท้ายเรื่อง

‘รักแท้แพ้ใกล้ชิด’ อาจจะจริงหรือไม่จริง หนังก็ไม่ได้ตอบคำถามประเด็นนี้ แต่สิ่งที่ตอบได้คงเป็น "ถ้าคู่กันยังไงก็คู่กัน" เสียมากกว่า การพลัดพรากของคนสองคนแม้จะผ่านมานานถึง 3,650 วัน ก็ตาม ถ้าเขาและเธอเกิดมาคู่กันแล้วสุดท้ายคงจะโคจรเข้ามาใกล้กันในสักวันหนึ่ง และนอกจากประเด็นความรักที่ดีงามแล้วนั้นประเด็นคนจนที่หนังพูดถึงก็น่าสนใจในเรื่องราวในยุคสมัย หนังอาจจะใส่ประเด็นเกี่ยวกับคนจนไว้อย่างเนียนๆ รวมถึงการหาเงินทางลัดที่ได้มาและหมดไปอย่างรวดเร็วแฝงอยู่ด้วย ดังนั้น สิ่งที่หนังเรื่องนี้นำเสนอยังสะท้อนถึงสังคมปัจจุบันได้อยู่ไม่แตกต่างกันนัก และมันเข้าถึงคนหมู่มากได้ไม่ยาก เพราะตัวหนังให้ข้อความที่อยู่ในระดับที่เข้าถึงได้ไม่ยากและก็ไม่ได้สมัยเก่าเกินที่คนยุคใหม่จะเข้าไม่ถึง

ท้ายสุด 'Comrades: Almost a Love Story' หรือ 'เถียนมีมี่ 3,650 วัน..รักเธอคนเดียว' คงจะเป็นหนังรักที่ดีที่สุดเรื่องหนึ่งในชีวิตเรา ที่ไม่ว่าจะหยิบกลับมาดูใหม่อีกกี่รอบ ความรักของทั้งสองคนก็ยังคงมีเสน่ห์อยู่เสมอ และไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน เรื่องราวความรักที่เข้าถึงคนส่วนใหญ่เหมือนที่หนังเรื่องนี้ทำได้ ก็ยังคงส่งมอบความบันเทิงและความหวานอยู่เสมอ รวมถึงเป็นพลังให้คนที่ยังคงเชื่อในความรักได้ศรัทธาในความรัก และมีความหวังที่จะได้รักใครสักคนตามที่หัวใจเขาต้องการที่จะรัก เหมือนที่ 'หลีเสี่ยวจิน' เชื่อหัวใจของเขาที่มีแต่ 'หลี่เฉียว' คนเดียวเสมอมา แน่นอนว่า 'ในโลกของเขาและเธอ มีเพียงแค่เธอและเขาเท่านั้นที่รู้ว่าเรื่องราวเหล่านั้นสำคัญแทนความรู้สึกได้มากแค่ไหน' และ ‘ในสถานการณ์ที่แสนเหงา โลกมักจะส่งใครอีกคนที่เหงาพอๆกัน มาเป็นเพื่อนกันในยามเหงา’ เราก็หวังว่าโลกนี้จะส่งใครสักคนมาให้เราเหมือนกัน..ในสักวันหนึ่ง...