มีทางสองทางให้เลือกเดิน
ทางแรก รอดวันนี้ แต่อนาคต สาหัสแน่ๆ
ทางที่สอง ตายเร็วๆนี้แน่นอน
เราได้เลือกทางแรกเอาไว้ ซึ่งบอกตรงๆว่าเครียดจริงๆนะ มองเห็นอนาคตตัวเองเลย เหมือนว่าสักวันอาจจะผูกคอตาย รู้ว่าเลือกแล้วรอดวันนี้ แต่วันหน้ามันจะรัดแน่นจนแทบหายใจไม่ออก หรือบีบตัวเราจนเป็นบ้าก็ได้ เริ่มรู้สึกไม่ดีกับตัวเองมากๆ ใจมันเหมือนอยากจะล่องลอย เราพยายามคุย พยายามตอบคนที่มาตั้งกระทู้ พยายามปลดปล่อย ทุกครั้งจะบรรเทา แต่ครั้งนี้ เรากลับไม่รู้สึกแบบนั้น ความเครียดมันวนเวียน คิดซ้ำไปซ้ำมา
หรือจะเลือกทางที่สอง ให้บีบให้ตายซะให้รู้แล้วรู้รอดในวันนี้ไปเลย เลิกดิ้นรน เลิกสู้ เพราะสู้กี่ครั้งพอจะผ่านไปได้ ก็มีอุสรรคมาให้ทำใหม่ จนคิดว่า เราได้เคยทำร้ายทำลายใครเขาไว้ เราถึงเจอแต่เรื่องเลวร้าย
พอไม่สู้ เค้าก็หาว่าไม่สู้ พอเลือกจะสู้ก็เหมือนยิ่งดิ้นยิ่งรัด จะถอยก็ไม่ใช่แค่เจ็บ แต่อาจไม่รอด จะเดินหน้า ก็ต้องแบกรับแสนสาหัสเพียงแต่ว่ายังมีโอกาส(แต่เราจะทนกับแรงบีบได้ไหม)
มีสองทางให้เดิน จะเลือกแบบไหน ถ้ามีแค่สองทางนี้เท่านั้น
ทางแรก รอดวันนี้ แต่อนาคต สาหัสแน่ๆ
ทางที่สอง ตายเร็วๆนี้แน่นอน
เราได้เลือกทางแรกเอาไว้ ซึ่งบอกตรงๆว่าเครียดจริงๆนะ มองเห็นอนาคตตัวเองเลย เหมือนว่าสักวันอาจจะผูกคอตาย รู้ว่าเลือกแล้วรอดวันนี้ แต่วันหน้ามันจะรัดแน่นจนแทบหายใจไม่ออก หรือบีบตัวเราจนเป็นบ้าก็ได้ เริ่มรู้สึกไม่ดีกับตัวเองมากๆ ใจมันเหมือนอยากจะล่องลอย เราพยายามคุย พยายามตอบคนที่มาตั้งกระทู้ พยายามปลดปล่อย ทุกครั้งจะบรรเทา แต่ครั้งนี้ เรากลับไม่รู้สึกแบบนั้น ความเครียดมันวนเวียน คิดซ้ำไปซ้ำมา
หรือจะเลือกทางที่สอง ให้บีบให้ตายซะให้รู้แล้วรู้รอดในวันนี้ไปเลย เลิกดิ้นรน เลิกสู้ เพราะสู้กี่ครั้งพอจะผ่านไปได้ ก็มีอุสรรคมาให้ทำใหม่ จนคิดว่า เราได้เคยทำร้ายทำลายใครเขาไว้ เราถึงเจอแต่เรื่องเลวร้าย
พอไม่สู้ เค้าก็หาว่าไม่สู้ พอเลือกจะสู้ก็เหมือนยิ่งดิ้นยิ่งรัด จะถอยก็ไม่ใช่แค่เจ็บ แต่อาจไม่รอด จะเดินหน้า ก็ต้องแบกรับแสนสาหัสเพียงแต่ว่ายังมีโอกาส(แต่เราจะทนกับแรงบีบได้ไหม)