อยากจะมาแชร์ประสบการณ์  “ชีวิตในหอพักใน”  ของ ม. แห่งหนึ่ง

หอพักนักศึกษาที่ ม. สร้างไว้ หอพักนักศึกษาที่เป็นของ ม. นั้น ๆ
หรือที่เรียกสั้น ๆ ว่า “หอใน”
หลายคนมองว่า มันมีกฎระเบียบเยอะแยะ ไม่มีอิสระ คล้าย ๆ กับหอพักนักเรียนโรงเรียนประจำ
หรือคล้าย ๆ กับอยู่ในค่ายทหาร ยังไงยังงั้น
(นั้นมันปีมะโว้แล้ว)
>>ปัจจุบันนี้ หอพักใน หลายแห่งทำแบบ หอพักเอกชน แต่ !! ราคาย่อมเยากว่าเยอะ

แต่ที่อยากมาแชร์นั้น เรียกได้ว่าเป็นแบบกึ่ง ๆ ก็ว่าได้นะ
คือมีกฎระเบียบอยู่ แต่ไม่ได้เยอะเกินจะทำไม่ได้หรอกนะ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้บังเอิญว่าเป็นคนไม่รวย (จน55) เลยไม่มีสิทธ์เลือกหอพักราคาแพง
จึงได้ก้าวเข้ามาอยู่ใน กฎระเบียบ ซึ่งตอนแรกก็ไม่รู้หรอกว่าจะมีอะไรแบบนั้น
เพราะไม่ได้ศึกษาเรื่องหอพัก แต่มันไม่มีสิทธ์เลือกเลยคิดอย่างเดียวว่าต้องเป็นหอพักใน

ซึ่งแน่นอนว่ามันสามารถรองรับเด็กปี 1 ได้ เพราะ กฎของที่นี้คือ
ทางมหาลัยจะเปิดจองสำหรับนักศึกษาปี 1 ก่อน ไม่บังคับ
แต่ไม่มีสิทธ์เลือกห้อง  พอหมดเขตก็จะเป็นรุ่นพี่ ที่ต้องแย่งกันอยู่ (นี้แย่งกันอยู่เลยหรอ??)

ที่ไม่มีสิทธ์เลือกห้องเพราะ ตอนที่ย้ายเข้าไปอยู่ จะมีคณะกรรมการหอพักในเป็นคนคัดสรร
หรือจัดให้มีน้องปี 1 อยู่กระจายครบทุกห้อง พอน้อง ๆ ครบแล้วถึงจะให้รุ่นพี่เข้าไปเสริม
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ (หนึ่งห้องพักได้ 4 คน ในห้องหนึ่งจะต้องมีปี 1 2 3 4 หรือ 1 2 3 แล้วแต่)  
โดยส่วนมากจะไม่รับพี่ปี 4 เนืองจากเป็นกฎของ ม.ยกเว้นว่าเป็นคณะกรรมการเก่าของหอพักหรือห้องจะว่าง (พี่ปี 4 ยังอยากอยู่)

พอก้าวเข้าไป ในห้องมีแค่เตียงกับตู้เหล็กที่ใช้ใส่เสื้อผ้า และของใช้แทบทุกอย่าง
และยังเป็นห้องน้ำรวม  (อกอีแป้นจะแตก ตอนนั้นคือไม่อยากอยู่แล้ว)
แม่มาส่งและพาไปซื้อของจำเป็นพวกสบู่ยาสีฟัน
และจักรยานเอามาขี่ไปเรียน (ไม่ไกล)
และทิ้งเราไว้ที่นี้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เป็นครั้งแรกที่มาไกลบ้าน มาใช้ชีวิตด้วยตัวเอง
เพื่อน ๆ ที่ย้ายของเข้ามาแต่ก็กลับไปก่อน เพราะยังไม่เปิดเรียน
บางคนมาเจอห้องน้ำรวมก็ชิ่งหาหอพักเอกชน

เรามาตัวคนเดียว ไม่มีเพื่อน ไม่มีญาติ และยังไม่กลับ
ตอนนั้นหอพัก เงียบมากกกกกกกก
มีเพื่อน ชั้นอื่น ๆ ที่ยังอยู่ และรุ่นพี่ที่เป็นคณะกรรมการ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้(ตอนนั้นไม่รู้ว่ามีตำแหน่งหน้าที่ คล้าย หัวหน้าชั้นไรงี้ รู้แค่ว่าเป็นรุ่นพี่)
เป็นการเริ่มทำความรู้จักกันเกิดขึ้น
มันไม่ยากหรอก ก็เหมือนกับเราเจอเพื่อนใหม่ในห้องเรียนนั้นละ
คนเพิ่งรู้จักกันแต่ไปกินข้าวด้วยกัน (สนุกดีนะ ไม่เหงาด้วย)
เพราะมีพี่ ๆ คณะกรรมการชวนไปกิน ดูแลน้อง ๆ ดีมาก ๆ
และแนะนำให้ทำความรู้จักกันไว้

พอใกล้วันเปิดเทอม หอพักก็เริ่มมีคนทยอยมา

การประชุมชั้น ครั้งแรก
กฎไม่อยาก
คติประจำ “มาก่อนเป็นพี่ มาที่หลังเป็นน้อง มาพร้อมกันเป็นเพื่อน”
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้บางคนเรียนปี 2 แต่เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่หอในครั้งแรก อาจจะเพราะเพื่อนชวน ต้องทำแบบปี 1
และบางคนอาจจะเพิ่งมาเรียนปี 1 แต่อายุเท่าปี 2 หรือ 3 หรือ 4 แต่มาทีหลังก็ต้องเป็นน้อง
กฎข้อ 1 รุ่นพี่ถูกเสมอ
กฎข้อ 2 ถ้าสงสัยให้กลับไปดูข้อ 1

เข้าประชุมต้องนั่งพับเพียบ เฉพาะรุ่นเข้าใหม่
และมีการแนะนำตัวกัน
ทำให้รู้อีกว่า
มีประธาน รองประธาน หอพัก
มีหัวหน้าชั้นแต่ละชั้น มีเลขาแต่ละชั้น และคณะกรรมการอีกมากมายหลายตำแหน่ง

การประชุมครั้งแรก เป็นการชี้แจ้ง กฎระเบียบการอยู่ร่วมกัน
การใช้ห้องน้ำร่วมกัน[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ (ห้องน้ำรวมแต่ไม่ใช่อาบน้ำรวมนะ ห้องอาบน้ำและห้องส้วมแยกเป็นห้อง ๆ ชัดเจน)
โดยไม่ได้บังคับว่าจะใช้นานแค่ไหน
คิดดูนะ เฉลี่ย 20 คน ต่อ 1 ห้องน้ำ 1 ห้องส้วม ไม่ได้บังคับเวลาใช้ จะใช้นานเท่าไรก็ได้
แต่ พอใช้ ไม่แย่งกัน ไม่ต่อคิว ไม่ใช้เพราะจิตสำนึก ไม่ใช้เพราะกลัว
แต่เพราะมันมีระเบียบ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้(ง่าย ๆ อ่างล้างหน้ามีไว้ล้างหน้าแปรงฟัน ห้องอาบน้ำมีไว้อาบน้ำสระผม เปลี่ยนเสื้อผ้าในหองตัวเอง (ห้องนอน) เวลาจะอาบน้ำก็ใส่ชุดคลุมอาบน้ำไปอาบ มีแต่ผู้หญิงคะคูณณณณณ)
เมื่อมีการใช้อะไรร่วมกันก็ต้องมีการรักษาดูแลทำความสะอาดร่วมกัน
ประเด็นคือ ใครละ เมื่อมันมีกฎระเบียบปัญหาที่ถามว่าใครละเป็นคนทำ จึงไม่เกิดขึ้น
ทุกคนมีเวรทำความสะอาด ทุกคน แล้วถ้าติดธุระละ ก็มีกฎไปอีกว่า
สลับกันได้ แต่ถ้าจงใจไม่ทำละ ก็โดนปรับไปสิคะ

เมื่อมีกฎระเบียบใช้ห้องน้ำ และการดูแลรักษา มันก็มีกฎระเบียบอื่น ๆ ตามมา
ทุกอย่างที่ใช้ร่วมกัน จะต้องมีกฎระเบียบ แม้กระทั้ง ห้องนอนเองก็ตาม
มันไม่ใช่เรื่องยากหรอก ทุกอย่างจัดไว้ให้ใช้อย่างถูกวิธีแค่นั้น
และเป็นการฝึกวินัยอีกด้วย
ทุกอย่างไม่ได้เครงคัดเกินสมควร ถ้าตกลงกันได้ และหันหน้าคุยกัน ก็แค่นั้น
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้อย่างเช่นว่า ห้องกินข้าวมีไว้กินข้าว แต่บางคนอยากกินในห้องนอน ถ้าพวกคุณในห้องตกลงกันได้ ก็กินไปสิ แต่กฎระเบียบมีไว้สำหรับการอยู่ร่วมกัน ถ้าอีกคนไม่ชอบให้มีกลิ่นอาหารละ นี้ไงกฎมันมีไว้สำหรับการอยู่รวมกันให้เป็นสุข ถ้าอีกคนฝืนกินในห้องนอนที่อีกคนไม่ชอบอะไรจะเกิดขึ้นใช่ไหม

จะเล่าถึงกฎระเบียบไว้แค่นี้ เพราะเล่าไปก็ไม่หมด
แต่ทุกกฎ สมเหตุสมผล ไม่ได้ตั้งไว้เพื่อคนใดคนหนึ่ง
มันไม่ได้ยากแค่หันหน้าคุยกันก็เท่านั้น

ยังมีอีกหลายอย่างน่าจดจำและสนุก