⚡️💦⚡️ หลงกาล Episode-5 "ขัดขวางอนาคตท่านผู้นำ" ตอนที่ 3 = "เปิดไพ่บอกอนาคต"⚡️💦⚡️

1 เดือนผ่านไป...

ยามใกล้เที่ยงของวันหนึ่ง หลังจากเล็ก สาวผมยาวผู้มีฝีมือทางศิลป์ ทำหน้าที่เป็นจิตรกรวาดภาพสีน้ำมันรูปเหมือนของคุณนายฮอฟมานน์ และตกแต่งรายละเอียดต่างๆในภาพเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอจึงเรียกหญิงชราใจดี อดีตนายพลหญิงแห่งกองทัพเยอรมนีลุกเดินมาดู

"เป็นไงบ้างคะ คุณป้า ?"

"โอว์....สวยงามมากจ้ะ" หล่อนอุทานแล้วยกมือปิดปาก ก่อนจะชมต่อ "ฝีมือเธอไม่ธรรมดาเลยสาวน้อย ฉันไม่นึกไม่ฝันเลยว่าจะมีโอกาสให้จิตรกรฝีมือดีแบบนี้มาภาพของตัวเอง มันดูดีมากเลย ขอบใจมากนะจ๊ะ"

"ด้วยความยินดีค่ะคุณป้า" เล็กตอบยิ้มๆ ก่อนจะหยิบเอาห่อผ้าสีขาวซึ่งซ่อนอะไรบางอย่างไว้ข้างในมาถือไว้ในมือแล้วถาม "คุณป้ามาเรียคะ หนูอยากถามอะไรคุณป้าสักหน่อยจะได้ไหมคะ ?"

"โอ้...ถามมาสิจ๊ะที่รัก ถามมาเลย"

"คุณป้า...เชื่อเรื่อง โหราศาสตร์ หรือการทำนายชะตาชีวิตไหมคะ ?"

"หือ...?" หญิงชราเบิกตากว้าง "เธอหมายถึง การดูลายมือ หรือหยิบไพ่ อะไรแบบนี้น่ะเหรอ ?"

"ใช่ค่ะ คุณป้าเคยให้หมอดูดูดวงให้มาก่อนไหมคะ ?" จิตรกรสาวผู้กำลังจะเปลี่ยนตัวเองเป็นแม่หมอถามแล้วจ้องตาหญิงชราด้วยใจระทึก ลุ้นว่าหล่อนจะตอบปฏิเสธหรือไม่...

แล้วเธอก็โล่งอกเมื่อได้ยินคำตอบ

"เคยจ้ะ เมื่อก่อนตอนฉันยังเป็นสาว ก่อนจะพบกับคาร์ล ไฮนซ์ ฮอฟมานน์ ซึ่งต่อมาภายหลังคือสามีฉัน ฉันชอบโหราศาสตร์มาก เคยให้หมอดูยิบซีคนหนึ่งดูดวงให้ เขาให้ฉันหยิบไพ่ประมาณสิบใบ หรือสิบสองใบนี่แหละ แล้วเขาก็เปิดไพ่เหล่านั้น จากนั้นเขาก็ทำนายเรื่องราวต่างๆของฉัน อดีต ปัจจุบัน คำทำนายของเขาน่าทึ่งมาก เพราะตรงกับความเป็นจริง อย่างน้อยก็ 70 เปอร์เซ็นต์เลยทีเดียว"

"โห....70 เปอร์เซ็นต์ ไม่น้อยเลยนะคะคุณป้า แสดงว่าแม่นมาก" เล็กกล่าวเสริมด้วยความรู้สึกโล่งอก นึกในใจว่า แบบนี้แผนที่เตรียมไว้คงไม่ยากแล้ว

"ใช่จ้ะ แม่นยำมาก"

"แล้ว...เขาดูอนาคตให้คุณป้าว่าไงบ้างคะ ?"

"อ๋อ.....เขาบอกฉันว่า สามีในอนาคตของฉันคือคนทำงานแบบเดียวกัน ฉันไม่ได้บอกเขานะว่าฉันกำลังเรียนโรงเรียนนายร้อยอยู่ในตอนนั้น แต่เขาบอกฉันว่า 'คุณเหมาะสมมากที่จะเป็นทหาร หรือไม่ก็ตำรวจ คุณจะเจริญก้าวหน้ามาก และคนรักของคุณก็จะทำงานแบบเดียวกัน' มันช่างแม่นยำเสียเหลือเกิน"

"น่าทึ่งมากเลยค่ะ" เล็กกล่าวสนับสนุน แล้วเริ่มชักชวน " อ่า...สมมติว่าถ้ามีโอกาสอีกครั้ง คุณป้า ยังอยากจะดูอีกไหมคะ ?"

"หืมม ?? สมมติว่าถ้ามีโอกาสยังงั้นหรือ ? อยากสิ!" หญิงชราตอบด้วยความฉงน "ทำไมหรือสาวน้อย ? อย่าบอกนะว่าเธอก็เป็นหมอดูยิปซีด้วย!"

"ใช่...ค่ะ คุณป้า" เล็กฉีกยิ้ม แล้วยกห่อผ้าขาวห่อนั้นชูขึ้นมาโชว์

"นั่นมัน...อะไร ? ไพ่ทาโรต์ ??"

"ใช่ค่ะ!"

"แม่เจ้า! เธอดูได้จริงๆหรือนี่ ? อเมซซิ่ง!!"

"พอดูได้บ้างค่ะ" เธอตอบอย่างถ่อมตัว "อาจไม่เก่งเท่าคนที่เคยดูให้คุณป้าในสมัยก่อนคนนั้น แต่คิดว่าคงไม่ผิดเพี้ยนอะไรมากนักหรอกค่ะ"

"โอเค! งั้นมาเริ่มกัน!" หญิงชราเอ่ยปากเร่งเร้าชวนทันที  "ไปที่โต๊ะเล่นไพ่ในห้องนั่งเล่นกันเถอะจ้ะ"

จิตรกรสาว จึงได้ผันตัวเองมาเป็น "แม่หมอเล็ก" ณ บัดนั้น

ที่โต๊ะเล่นไพ่ในห้องนั่งเล่น "แม่หมอ" ยื่นไพ่ให้หญิงชราสับไปตามความพอใจ จากนั้นจึงบอกให้ตัดไพ่ เอากองล่างซ้อนทับกองบน แล้วรับกลับมา กรีดไพ่ให้เรียงเป็นรูปครึ่งวงกลม

อดีตนายพลหญิงมองดูเธอจัดไพ่ลงบนโต๊ะด้วยความทึ่ง

"เอาละค่ะ คุณป้า เลือกไพ่ส่งมาให้หนูทีละใบ ทั้งหมดสิบใบค่ะ เลือกจากตรงไหนก่อนก็ได้ค่ะ"

"เธอนี่ สาวน้อยมหัศจรรย์แท้ๆ" หญิงชรากล่าวชม ก่อนจะเลือกหยิบไพ่ส่งให้เธอทีละใบๆ จนครบสิบใบ  

"แม่หมอเล็ก" รับไพ่ทั้งสิบใบมาเปิด โดยเริ่มจากใบล่างสุดซึ่งเป็นใบแรกที่ถูกเลือก จนถึงใบบนสุดซึ่งเป็นใบสุดท้าย กระจายไพ่ออกในรูปแบบซึ่งเรียกกันว่า "เซลติก ครอส ฟอร์เมชั่น"


จากนั้นจึงเริ่มการอ่านไพ่พยากรณ์

"คุณป้ามีพื้นดวงดีมากๆเลยค่ะ ใบแรกสุดซึ่งเป็นไพ่สำหรับตนเองก็เป็น THE SUN แล้ว พื้นฐานชีวิตที่สมบูรณ์ ชีวิตการงานเจริญก้าวหน้า ไม่ค่อยมีอุปสรรคอะไรมากนัก ถึงมีก็แก้ปัญหาไปได้หมด แถมมีคู่ครองที่มาช่วยหนุนดวงชะตาให้รุ่งโรจน์ยิ่งขึ้นไปอีก..."


เล็กทำการพยากรณ์ไปเรื่อยๆ จนจบ และสามารถกล่อมหญิงชราจนติดใจ กับทั้งสร้างความทึ่งความประหลาดใจมากขึ้นกว่าเดิม

"ไพ่ใบสุดท้ายนี้บอกว่า ในที่สุด คุณป้าจำเป็นต้องย้ายที่อยู่ค่ะ" เธอสรุปคำทำนายสุดท้ายโดยชี้ไปที่ไพ่ใบสุดท้ายซึ่งมีชื่อว่า Temperance

"โอ้ว์...." หญิงชราอุทานแล้วยกสองมือปิดปาก หล่อนมักออกอาการเช่นนี้ทุกครั้งที่ประหลาดใจมากๆหรือตกใจ "ฉันต้องย้ายที่อยู่หรือ ? จะให้ฉันไปที่ไหนกัน ? ในเมื่อบ้านฉันอยู่ที่นี่ ฉันคงไปไหนไม่ได้หรอก"

เล็กมองหน้าหล่อนด้วยแววตาเศร้าๆ

"เอ้อ...ไม่รู้สิคะ หนูก็อ่านไปตามความหมายของไพ่ซึ่งคุณป้าหยิบมาด้วยตนเอง..." ในใจอยากบอกเหลือเกินว่าในอนาคตที่นี่อาจจะถูกระเบิดทำลายพินาศ แต่ต้องหาทางบอกทีหลัง... "ไม่แน่นะคะ ในอนาคต อาจจะเกิดเหตุการณ์...บางอย่าง ที่ทำให้คุณป้าจำเป็นต้องโยกย้าย"

หญิงชราทำท่าคิดหนัก แล้วก็ถอนใจ

"เฮ้อ...มันจะมีอะไรเกิดขึ้นกัน ? ที่จะทำให้ฉันต้องย้ายไปอยู่ที่อื่น ฉันรักบ้านหลังนี้เท่าชีวิตเชียวนะ สาวน้อย!"

"ค่อยๆ สังเกตเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไปในอนาคตนะคะ คุณป้า ถึงอย่างไร คุณป้าก็ควรมีการเตรียมรับมือกับสถานการณ์ที่คุณป้าคาดไม่ถึงนะคะ"

"สถานการณ์ที่ฉันคาดไม่ถึง!?" หล่อนทวนคำพูดแม่หมอสาว "อย่างเช่น...อะไร ?"

"อย่างเช่น...เอ่อ..." เล็กเบรคคำพูดไว้นิดหนึ่ง แล้วจึงกล่าวด้วยเสียงแผ่วเบา "...สงคราม..."

"สงคราม!" หญิงชราร้องซ้ำคำ "พระเจ้า...เธออย่าบอกนะ ว่าเธอมองเห็นเหตุการณ์ในอนาคต! แม่สาวน้อย!!"

"เปล่าค่ะ คุณป้า.." เธอสั่นศีรษะปฏิเสธ แต่ยังจ้องตาคุณนายฮอฟมานน์ด้วยแววตาเศร้า ดุจจะส่งสัญญาณเตือนภัยให้รู้ล่วงหน้า "หนูเพียงแต่...เป็นห่วงคุณป้า เท่านั้นเองค่ะ"

"ฉันชักสงสัย และชักกลัวด้วยสิ!" หล่อนจ้องมองหน้าแม่หมอสาว "หน้าตาเธอดูเศร้าๆ อย่างไรพิกลอยู่ เหมือนกับว่าเธอมองเห็นว่าฉันจะตายไปอย่างนั้นแหละ!"

"คุณป้าต้องไม่เป็นไรค่ะ! อย่างไรก็ตาม คุณป้าควรเตรียมการล่วงหน้าไว้บ้างนะคะ เผื่อว่ามันจำเป็น หลีกเลี่ยงไม่ได้จริงๆ"

"อืม....." หญิงชราทำท่าครุ่นคิด "เอาอย่างนั้นก็ได้ ฉันจะเตรียมการเอาไว้ ถ้าต้องย้ายออกจากบ้านหลังนี้ไป ซึ่งฉันยืนยันว่าไม่อยากไปเลยนะ! ฉันก็คงเอาอะไรไม่กี่อย่างติดตัวไป..." แล้วหล่อนก็ทำหน้าละห้อยเหมือนอยากจะร้องไห้ "ฉันคงใจสลาย หากวันใดต้องไปจากบ้านของฉัน"

'พวกเราจะพยายามไม่ให้เกิดเหตุการณ์นี้ให้ถึงที่สุดค่ะ!' เล็กอยากกล่าวไปตรงๆ อย่างนี้เหลือเกิน แต่จำต้องกล้ำกลืนทุกคำนั้นไว้

"เอาละ! แม่สาวน้อย..." หญิงชรากล่าวสรุป "เธอต้องมาให้ฉันเปิดไพ่แล้วพยากรณ์ให้ฉันฟังบ่อยๆ แล้วละนะ นับแต่นี้เป็นต้นไป"

"ได้ค่ะคุณป้า ด้วยความยินดีค่ะ" แม่หมอสาวพยายามยิ้มกลบเกลื่อนความเศร้าที่แสดงออกไป

"อีกไม่กี่นาทีก็จะเที่ยงแล้ว เราไปเข้าห้องครัวทำอาหารกันเถอะ แล้วกินมื้อเที่ยงกัน"

"ค่ะ คุณป้า"

แล้วคุณนายฮอฟมานน์ก็ลุกขึ้น เดินเข้าห้องครัว โดยมีเล็กเดินตามเข้าไปด้วย

หลังจากวันนั้น การเปิดไพ่ยิปซีดูดวงก็เกิดขึ้นเป็นประจำ เดือนละครั้ง

และหลายเดือนผ่านไป คุณนายฮอฟมานน์ ก็ให้ความเชื่อถือการพยากรณ์ของแม่หมอเล็กอย่างสนิทใจในที่สุด

เล็กคิดว่า น่าจะถึงเวลา ที่ต้องเปิดเผยเหตุการณ์สำคัญของโลกในอนาคต ผ่านการพยากรณ์ ให้หญิงชรารู้เสียที



คืนหนึ่ง ในห้องนอนของกัปตันวันชนะ

กัปตันหนุ่ม กำลังนั่งเพ่งพินิจพิจารณา "นาฬิกาจั๊มเปอร์" อยู่ที่โต๊ะทำงาน ตอนนี้ เขาถอดโครงสร้างด้านนอกซึ่งเป็นเหมือนเกราะกำบังอุปกรณ์ไฮเทคภายในออกแล้ว เหลือแต่ชิ้นส่วนเล็กๆยิบย่อยเป็นต้นว่าแผงวงจร ชิพ และอื่นๆ ซึ่งต้องสวมแว่นตา "สมาร์ทอายส์" จึงสามารถพินิจพิจารณาอุปกรณ์ต่างๆได้อย่างชัดเจนไม่ว่าจะเล็กจิ๋วแต่ไหน เพราะแว่นสมาร์ทอายส์นี้ จะซูมขยายอัตโนมัติทันทีกับการเพ่งดูจุดใดก็ตามที่มองไม่เห็นชัด และหากต้องการซูมใกล้เข้าไปอีกก็เพียงแค่เอานิ้วเคาะที่ขาแว่นตาข้างใดก็ได้ มันก็จะซูมขยายใกล้เข้าไปอีกสิบเท่า!

เขาต้องการจะหาทางแก้ไข ให้ "เดอะจั๊มเปอร์" สามารถกำหนดเวลาได้ว่าจะให้โดดไปในอดีต หรืออนาคต ห่างจากปัจจุบันที่กำลังอยู่ตอนนี้ เท่าไร...กี่ปี กี่เดือน...หรือแม้แต่กี่วัน! ซึ่งถ้าเขาทำได้ เขาและลูกน้องก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ที่ไหนนานๆ เหมือนอย่างที่กำลังติดอยู่ในช่วงทศวรรษต้นแห่งศตวรรษที่ 20 ในประเทศเยอรมนีก่อนสงครามโลกครั้งที่สองจะเกิดขึ้นในอนาคตอันใกล้...ในตอนนี้

ขณะที่เขากำลังนั่งพิจารณาดูอุปกรณ์ต่างๆของเดอะจั๊มเปอร์อยู่ ลูกน้องทั้ง 4 คนก็เดินผ่านประตูห้องซึ่งเปิดอ้าไว้แล้วเข้ามาหาเขา

"ทำอะไรอยู่หรือครับ กัปตัน ?" แซมเอ่ยถามก่อนเป็นคนแรก

กัปตันถอด "สมาร์ทอายส์" ออกวางบนโต๊ะ แล้วหมุนเก้าอี้กลับหลังหันมาหาลูกน้องทั้ง 4

"ผมพยายามหาทางแก้ไขนาฬิกาของพวกเราอยู่น่ะ"

"แล้วพอเห็นทางแก้ไขบ้างไหมคะ ?" สาวจอยถาม

คำตอบคือการส่ายหน้า ตามด้วยคำตอบซึ่งผู้ฟังรู้ได้ถึงความอิดหนาระอาใจของเจ้านาย

"ยังไม่เห็นเลย ไม่รู้จะแก้ไขอะไรตรงไหน มันดูซับซ้อนมาก ดูเหมือนมีสมการบางอย่างซึ่งต้องแก้ในประโยคเงื่อนไขของโปรแกรมคำสั่งภายในชิพประมวลผลเพื่อปลดล็อกการแรนด้อม และหลังจากปลดล็อกแล้ว ต้องวางคำสั่งเงื่อนไขใหม่เพื่อให้สามารถกำหนดเวลาได้เป็นลำดับต่อไปอีก ซึ่งจะยากกว่าการปลดล็อกอีกหลายเท่า ผมต้องได้เห็นคำสั่งในโปรแกรมภายในชิพก่อน เมื่อเห็นแล้วจึงค่อยแก้ไขคำสั่งนั้น นี่คืออันดับแรก"

"แกะชิพออกมาดูไม่ได้หรือครับ ?" เอกถามเป็นคนที่สาม

"ไม่ได้ครับเอก" กัปตันส่ายหน้าอีกและถอนหายใจเฮือกใหญ่ "ชิพประมวลผลฝังเป็นเนื้อเดียวกันกับแผงวงจรเปิดประตูมิติ ถ้าขืนแกะออกมา ก็หมดสิทธิ์ที่จะจั๊มพ์ไปไหนต่อไปอีกได้ จั๊มเปอร์ก็จะกลายเป็นนาฬิกาข้อมือธรรมดาๆไปทันที!"

"โหย....นี่งานสุดโหดโคตรหินเลยนะคะนี่" เล็กกล่าวเป็นคนสุดท้าย

"ใช่ครับคุณเล็ก เพราะฉะนั้น ในเมื่อแกะชิพออกมาไม่ได้ ก็ไม่สามารถเข้าไปแก้ไขอะไรได้ เปรียบเหมือนโทรศัพท์มือถือต้นคริสตศตวรรษที่ 21 อย่างไอโฟน ซึ่งไม่สามารถถอดแบตเตอรี่ออกมาได้ ขืนถอดก็พัง!"

"แล้วกัปตันจะทำยังไงต่อไปครับ ?" เอกถามคำถามใหม่

"ต้องลองหาช่องทางที่จะเปิดเข้าไปดูชิพโดยตรง ซึ่งผมยังหาช่องทางไม่เจอ คนสร้างจั๊มเปอร์นี่สุดยอดมาก แต่มันต้องมีช่องทางไหนสักจุดหนึ่งสิน่ะ!"

"งั้นขอให้กัปตันหาเจอไวๆนะคะ" สาวจอยอวยพรให้กำลังใจเจ้านาย "พวกเราจะได้ไปในเวลาไหนที่ต้องการได้ ไม่ต้องติดอยู่ที่ไหนอย่างควบคุมไม่ได้อย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้"

"หาเจอแล้วยังไม่พอนะคุณจอย ผมต้องปลดล๊อก แล้วหาทางคิดแก้สูตรสมการอะไรอีก แล้วเขียนคำสั่งใหม่ป้อนเข้าไปแทนของเก่าอีกน่ะ"

"ผมว่าถ้ากัปตันหาช่องทางเข้าหาชิพประมวลผลเจอ กัปตันต้องทำได้แน่นอนครับ ผมเชื่อมือกัปตันครับ" แซมให้กำลังใจแกมยอเจ้านาย

"ขอบใจมากแซม ขอบใจทุกๆคนด้วย เสียดายในหมู่พวกเรามีผมคนเดียวเป็นวิศวกร ไม่มีผู้ช่วยเลย แต่ไม่เป็นไร ผมจะพยายามให้ถึงที่สุดครับ มีความคืบหน้ายังไงแล้วจะบอกให้ทุกคนรู้ทันที"

"กัปตันคะ" เล็กร้องเรียกเจ้านายเพื่อจะบอกสิ่งที่คิดไว้

"อะไรหรือครับคุณเล็ก ?"

"ช่วงเวลาที่ผ่านมา เล็กได้ดูดวงให้คุณป้ามาเรียมาตลอด และแกก็เชื่อถือคำทำนายของเล็กมากด้วยค่ะ เล็กจึงคิดว่า ถึงเวลาที่เราจะเปิดเผยเรื่องในอนาคตให้แกรู้โดยผ่านการดูดวง"

(มีต่อครับ)