ความสัมธ์ที่ไม่มีชื่อเรียก

เรื่องที่จะเล่าคือเรื่องที่เกิดขึ้นจริง เรารู้จักกับคนๆนึงมาได้ประมาณ7-8ปีได้ เราไปด้วยกัน อยู่ด้วยกัน ความสัมพันธ์ของเรามันมากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน เราจะบอกรักกันทุกวัน บอกคิดถึงกันทุกวัน ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้ห่างกันไปไหน เราดูแลเขาเป็นอย่างดี เขาอยากได้อะไรเราก็หาให้ อยากกินอะไรเราก็พาไป แล้ววันนึง วันที่เราอยู่ปี3แล้วเขาอยู่ปี4 เราเริ่มห่างกัน เพราะงานเราก็เยอะ งานเขาก็เยอะ เลยห่างๆกัน ประมาณเทอมนึงได้ แต่เราก็แชทไปหาบ้าง เขาคอลมาหาบ้าง แล้วช่วงจะสอบปลายภาค เขาบอกกับเราว่า เขามีคนใหม่ แล้วก็คุยกันในช่วงที่เราห่างกัน ในใจเราก็คิดว่า คำที่ใครๆเขาก็พูด ว่าคบกันมาหลายปีแพ้คนคุยด้วยไม่กี่เดือน ลึกซึ้งและเข้าใจในคำๆนี้
...ทุกวันนี้ เราพยายามตัดใจ แต่ทุกครั้งที่พยายาม เขาก็จะชอบทักมาถาม ว่าเป็นยังไงบ้าง สบายดีใช่มั้ย แล้วมีคำๆนึงที่เขาพูดมาคือ #เราทำอะไรผิดทำไมเธอไม่เหมือนเดิม บอกเลยว่าจุกมากกก ใช่เราอาจจะรักเขามากเกินไป จนลืมรักตัวเอง เรารักจนลืมเผื่อใจเพราะเราคิดว่า อยู่กันมา7-8ปี เขาก็คงรักเราเหมือนที่เรารักเขา แต่มันไม่ใช่เลย
..... เราเจ็บเวลาที่เห็นเขาอยู่กับคนของเขา เจ็บเวลาที่เขาทำให้เธอร้องไห้ แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แค่เฝ้าดูอยู่ห่างๆ แค่นั้นเอง