😎 เ ที่ ย ว • ม ว ง • จิน 😎  (ขึ้ น จ า ก เ รื อ)

เช้าวันกลับ :

เรือเทียบท่าตั้งกะเช้ามืด ให้ไฟถนนและตึก ส่องเข้ามาแยงลูกกะตา คนนอนสบายๆซะงั้น
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เราลงไปกินข้าวต้มเช้า เกือบ 8 โมง
ปรากฏว่า นทท VIP ในห้องอาหารไฮโซ กวาดเกือบเกลี้ยง ทุกถาด ทุกจาน หายสาบสญไปแล้ว
เหลิอแต่ โจ๊กหมูใส่ไข่เค็ม และผักดองของโปรด + นมอุ่นๆ จึงไม่ว่ากัน นั่งกินจนพุงกาง
แถม ขะโมย ไข่ต้มมา 2 ใบ เพื่อล้างแค้น (ขณะนี้ สะสม ไข่ต้มจีนมาได้ รวม 5 ใบ จะพากลับไปเที่ยว กทม)

ก่อนกินข้าว เรานั่งเฝ้าระวังที่ป้อมรักษาการณ์ (ระเบียงห้อง) เห็นถนนบนฝั่งอยู่ข้างหน้า
มีบันไดให้ปีน เกือบ 30 ขั้น กว่าจะขึ้นไปถึง ข้างบน
หันมามอง กระเป๋าปุกปุย 3 ใบย่อมๆ แล้วคิดไม่ออกว่า จะพาพวกมันขึ้นกะได หรือ ยันลงแม่น้ำไปดี

อาม่าน้อง ซุ่มมองอยู่สักพัก 'กระเป๋าของกรุ๊ปทัวร์ มันมีคนรับจ้างแบก เราเอาของเราไปจ้างมั่งดิ'
O.K. ได้เลย
จนท เรือ บอกว่า 'Twenty' เราก็พาซื่อ คิดว่า 20 หยวนต่อ 1 คนแบก (ซึ่งรวบ 3 ใบนั้นขึ้นบ่าไปหมูๆ)

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้พอขึ้นมาถึงพื้นถนน มีม็อบคนแบกกระเป๋า มารุมล้อม อาม่าทั้ง 2
เจรจา(จึน) อย่างเคร่งเครียด จนรู้เรื่องว่า 20 หยวน น่ะ ต่อ 1ใบ
อาม่าแค้นจัด 'รู้งี้ มัดมันรวมเป็นก้อนเดียวกัน ประหยัด 40 หยวนเลย'
ที่ไหนได้ แบ๊งค์ใบละ 100 หยวนที่ยื่นเข้าปากช้าง(แบกกระเป๋า)ไปนั้น ไม่มีทอนมา

อาแปะ(แก่) หัวหน้าม็อบ แจ้งทำนองว่า ที่เหลีอเป็นค่าแบกตัวอาม่า(พี่) ขึ้นมาอีกต่างหาก ไม่รวมกัน
อุต๊ะ อาม่าปีนขึ้นมาเองดีๆ แท้ๆ อาแปะ(แก่) อีตามมาประกบประคองเอง ไม่ได้จ้างซะหน่อย
ตอนแรก จะหันไปด่าว่า 'อย่าแต๊ะอั๋ง' ก็นึกภาษาจีน(กลาง) ไม่ออก กลัวจะเข้าใจว่า 'แต๊ะเอีย'
และการแตะอั๋งผ่านเสื้อข้าวต้มมัดที่อาม่าใส่อยู่ ก็ไม่ได้สร้าง อารมณ์โรแมนติค แต่อย่างใด

อาม่าน้อง บ่นว่า 'มิน่า แกจับพี่ซะแน่นเลย กลัวเป็ดที่(ถูก)ต้มสุกแล้ว บินหนีหายไปแหงๆ'

เราเข้าสู่ อพาร์ทเมนต์ ด้วยความดีใจของ จนท ที่เฝ้าเก็บรักษา กระเป๋าผ้าเน่าไว้ อย่างขวัญผวา
เขารีบเข็นพามาคืนอย่างว่องไว

อาม่าน้อง รีบทำกิจกรรมรีดผ้า เตรียมแต่งสวยเข้าสุวรรณภูมิพรุ่งนี้
ป้องกันคนรู้จักมาเห็น แล้วตกกะใจ ในสภาพยับเยิน ยุ่งยิ่ง ผิดมาดผู้หลักผู้ใหญ

ฉือ ซี โค่ว


เราพากันนั่งรถใต้ดิน ไปตลาด ฉือซีโค่ว อย่างชำนิชำนาญ (อยู่ กทม ไม่มีใครเคยขึ้น)

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ อาม่าพี่แอบเล่นเป็นไกด์ฟรีให้ครอบครัวชาวไทย ที่เจอกันหน้าตู้ขายตั๋วนิดหน่อย
จนเมื่อเขารู้ความจริงว่า อามาพี่ พูดจีนได้เท่ากับเด็ก(จีน) พรี-อนุบาล จึงแว่บหายกันไปหมด


ที่ตลาด อาม่าน้อง ชอปปิ้ง ถ่ายรูปเพลิดเพลินเป็นขั่วโมง
ขณะที่ อาม่าพี่นั่งกินโยเกิร์ตมะม่วงปั่นรอสบายๆ
ได้ดู คณะตำรวจ ไล่จับ คณะหาบเร่ ในตลาด วิ่งกันตะลุ้บตุ้บตั้บ สนุกอย่างยิ่ง (ตำรวจเอาจริงมาก ด่าลั่นเลย)

ร้านโยเกิร์ต


แล้วก็โหนต่องแต่งในรถ subway 15 สถานี กลับมาที่พัก
แต่ขึ้นผิดทางออก โผล่ไปหน้าประตูคาร์ฟูร์ซะนี่ ไหนๆก็ไหนๆ ช้อปมันต่อไปละกัน ผีถึงป่าช้าแล้วอ้ะ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้อาม่าพี่ ได้ ลูกพลับ และ ทับทิม ที่ราคาถูกจนสงสารคนปลูก ถุงละ 10 ¥ (แต่หนักกกกกก) ไวัแบกกลับมาบ้าน
อาม่าน้องได้เกาลัด (ดิบ) ชั่งละ 3 หยวน (กิโลละราว 30 นาท) สงสัยว่า ชาวบ้านคงซื้อไปเลี้ยงหมูน่ะ

เราได้ เป็ดย่าง หูหมู และ ซาละเปา มาเป็นมื้อเย็น ราคาราว 150 บาท กินไปครึ่งเดียวก็จุก อิ่มม้าก


นางแบบ ที่ ฉือซีโค่ว

◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇

วัน กลับ บ้าน

เช้าวันกลับ หมอกลงหนาไปทั้งเมือง 8 โมงเช้า แล้วยังไม่เห็นอะไร
ตอนนี้จวนเที่ยง ยังเห็นแต่หมอกหนา (ขึ้นอีก) ไม่เห็นอะไรจริงๆละ เรือบินไฟลท์กลับ มันจะขึ้นไงหว่า ?

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้อาหารเช้าของอพาร์ทเมนต์ อร่อยขี้นเรื่อยๆ ชวนใจให้อยู่ต่ออีกเดือน
อาม่าน้อง กินเกี๊ยวน้ำ ใส่ถั่วทอด (ไม่บด) สมมติเป็นต้มยำ และกินแตงหวานเจี๊ยบ
มีแผนจะอุ้มแตง(ยักษ์) กลับ กทม 1 ลูก (รวมกับไข่ต้มจีน ที่สะสมไว้ ครบครึ่งโหลละ)
อาม่าพี่ กิน โจ๊กฟักทอง + ผักดอง และก๋วยเตี๋ยว(ล้วนๆ)ผัดซีอิ๊ว พร้อมซุปงาดำ 1 ถ้วยปริ่มๆ
แล้ว อาม่าน้อง ลงไปทำภารกิจช้อปปิ้ง หาเกาลัด ที่คนทางบ้านสั่งซื้อมา
ได้เสื้อโค้ทยักษ์ ติดมือมา 2 ตัว กับ แตงยักษ์ 1 ใบ ส้มโออีก 1 ลูก (นน รวมกันเกือบ 10 กิโล)

หมายเหตุ : เกาลัดเจ้ากรรม (นายเวร)[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้หลังจากตามหา เกาลัดถุงเหลืองๆ มานาน เมื่อว่านพบเกาลัดสด ชั่งละ  3 หยวน (30 บาท ต่อ ก.ก.)
อาม่าน้องไม่ยอมซื้อ เพราะ ทำไม่เป็น ยีนยัน จะเอาอย่างที่เขาสั่งมา กลัวโดนด่า (ที่จริง Tops มีขายเพียบ)
อาม่าพี่ ซักถาม วิเคราะห์ ประมวลผล ได้ว่า
ที่อาม่าน้อง ซื้อๆไปเที่ยวก่อนนั้น ไกด์เอามาขายบนรถทัวร์ (ให้สั่งล่วงหน้า 3 วัน)
บอกว่าเป็นของโอทอป made to order ไม่ได้มีวางขายทั่วไป หายากกกกก ลูกค้าจึงสั่งคนละลัง 2 ลัง

แต่ราคา ชั่งละ 3 หยวนในห้าง คาร์ฟูร์ น่าจะราว 1 หยวน ที่ไร่เกาลัดเท่านั้น
เมื่อมี ออเดอร์ จาก ไท้กั๋วตือ จึงระดมแม่บ้านชาวไร่ นั่งแกะ ต้ม ใส่ถุง ลงลัง มาส่งที่รถทัวร์
ชาวเมืองเขาไม่มาซื้อถุงเล็กๆ ถุงละ 8 หยวน กินกันแน่ๆ ที่มีอยูก็คงเอาไว้ขุนหมูที่เลี้ยงให้อ้วนพี
เลยไม่มีขายในร้านตลาดโดยทั่วไป เพราะหาคนซื้อกินไม่ได้ เช่นเดียวกับ กล้วยน้ำว้าบ้านเรา

อาม่าน้อง มาประสบความสำเร็จที่ 7-11 ในสนามบินเจียงเป่ย (ฉงชิ่ง อินเตอร์แนชั่นแนล)
จัดการกวาด เกาลัด ถุงเล็กๆ ราคา 8 หยวน มาเกือบหมดชั้น (22 ถุง) อย่างร่าเริง เหลือไว้ 1 ถุง บนชั้น ไม่มีอะไรค้างคาใจอีก

แต่ แตงยักษ์ และ ส้มโอ ที่แพ็คใส่กระเป๋าใบเล็ก wrap มาอย่างดี (ค่า wrap 35 ¥)
ทำให้ อาม่าพี่ ต้องไปยืนหน้าแห้ง คุยกับ จนท security ของสนามบิน อยู่นานพอควร
จนท ตัดสินใจไม่ถูกว่า ลูกกลมยักษ์ ทั้ง 2 คือ ระเบิดชีวภาพชนิดไหน ขนาดช่างเหมาะเหม็งจริงๆ
จะรื้อออกมาดู ก็ต่างเสียดาย 35 ¥ นั้น สุดท้ายจึงปล่อยให้รอดออกมาดื้อๆ

การเดินทาง ระหกระเหิน เพื่อมานอนเสวยสุขในวิมานลอยน้ำอยู่ 4 คืน ก็สิ้นสุดลงด้วยประการฉะนี้