สวัสดีครับขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ
คือ ตอนนี้ผมปลดประจำการทหารมาได้เกือบเดือนแล้วครับ ก่อนหน้านี้ผมเรียนจบ ปวช. สาขาช่างยนต์มา แต่ก็ไม่ได้เรียนต่อครับ พอเรียนจบก็สมัครใจไปรับใช้ชาติต่อ ด้วยความที่ยังไม่อยากทำงาน พูดให้ชัดเจนขึ้นคือกลัวการทำงาน เพราะชีวิตไม่เคยมีประสบการณ์ทำงานกับคนอื่นเลย ตอนเรียน ปวช. ก่อนจบก็มี ฝึกงาน แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรมากมายด้วยความที่เป็นเด็กฝึกงาน ก็ทำแค่งานทั่วไป คือ งานล้างน้ำมันเครื่อง จากพวกที่ช่างเขาถอดๆออกมาแค่นั้น ก็ผ่านช่วงการฝึกงานไปจนจบ ปวช. ก็เลยไปเป็นทหาร พอปลดแล้วตอนก็อยากจะลองทำงานบ้าง แต่ทุกครั้งที่จะไปสมัครงาน ในใจลึกๆ ก็มีเสียงมาว่า "แน่ใจหรอ ทำได้หรอ ซ่อมอะไรก็ไม่เป็น เขาจะรับทำงานหรอ" พอในใจคิดมาแบบนี้ก็ตามปฏิกิริยาร่างกาย พร้อมใจกันถอยหลังกลับมา เป็นแบบนี้มาตลอด ด้วยความที่เราไม่เคยทำเกี่ยวกับซ่อมรถเลย แค่เรียนจบ ปวช. สาขานี้มาก็เท่านั้น เข้าไปเป็นทหารก็ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับพวกซ่อมรถหรืออะไรอีกเลย เรียกได้ว่าแทบจะลืมมีดีแค่ยังใช้อุปกรณ์เครื่องมือเป็นก็แค่นั้น ทำให้ผมในตอนนี้ไม่มีความมั่นใจอะไรซักอย่าง ทางบ้านก็เร่งมา เมื่อไรจะทำงานกับเขาบ้าง ทุกๆครั้งก็จะมีแรงฮึดขึ้นมาอีก แค่พอไปถึงที่จริงๆ ก็ใจฝ่อ แบบที่กล่าวไป ผมไม่เคยมีประสบการณ์ซ่อมรถเลย กลัวเข้าไปทำแล้วจะทำไม่ได้ ทำไม่เป็น จะเรียนต่อก็ไม่ได้ในตอนนี้
ผมอยากรู้ว่ามีคนเคยเป็นแบบผมไหม แล้วมีวิธีจัดการตัวเองยังไง เมื่อตัวเองเป็นแบบนี้ ใจฝ่อ ไม่กล้า หมดความมั่นใจ แล้วในการทำงานจำพวกซ่อมรถตามอู่ ตามศูนย์ ช่างที่เขาไปทำ หรือ พวกที่จบใหม่ๆ เขาทำเป็นกันเลยไหมส่วนใหญ่ เพราะผมดูๆก็เหมือนมีแต่เป็นๆ เก่งๆกันทั้งนั้น ผมพิมพ์มาทั้งหมดนี้แค่อยากระบายความในใจเท่านั้นครับ ตอนนี้กดดันมาก เครียดสุดๆ ขอบคุณที่อ่านครับ
ผมพึ่งหัดเล่นสมัครมาแต่ไม่เคยใช้ ผิดพลาดอะไรขอโทษด้วยครับ.
ไม่มีความมั่นใจในการทำงาน
คือ ตอนนี้ผมปลดประจำการทหารมาได้เกือบเดือนแล้วครับ ก่อนหน้านี้ผมเรียนจบ ปวช. สาขาช่างยนต์มา แต่ก็ไม่ได้เรียนต่อครับ พอเรียนจบก็สมัครใจไปรับใช้ชาติต่อ ด้วยความที่ยังไม่อยากทำงาน พูดให้ชัดเจนขึ้นคือกลัวการทำงาน เพราะชีวิตไม่เคยมีประสบการณ์ทำงานกับคนอื่นเลย ตอนเรียน ปวช. ก่อนจบก็มี ฝึกงาน แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรมากมายด้วยความที่เป็นเด็กฝึกงาน ก็ทำแค่งานทั่วไป คือ งานล้างน้ำมันเครื่อง จากพวกที่ช่างเขาถอดๆออกมาแค่นั้น ก็ผ่านช่วงการฝึกงานไปจนจบ ปวช. ก็เลยไปเป็นทหาร พอปลดแล้วตอนก็อยากจะลองทำงานบ้าง แต่ทุกครั้งที่จะไปสมัครงาน ในใจลึกๆ ก็มีเสียงมาว่า "แน่ใจหรอ ทำได้หรอ ซ่อมอะไรก็ไม่เป็น เขาจะรับทำงานหรอ" พอในใจคิดมาแบบนี้ก็ตามปฏิกิริยาร่างกาย พร้อมใจกันถอยหลังกลับมา เป็นแบบนี้มาตลอด ด้วยความที่เราไม่เคยทำเกี่ยวกับซ่อมรถเลย แค่เรียนจบ ปวช. สาขานี้มาก็เท่านั้น เข้าไปเป็นทหารก็ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับพวกซ่อมรถหรืออะไรอีกเลย เรียกได้ว่าแทบจะลืมมีดีแค่ยังใช้อุปกรณ์เครื่องมือเป็นก็แค่นั้น ทำให้ผมในตอนนี้ไม่มีความมั่นใจอะไรซักอย่าง ทางบ้านก็เร่งมา เมื่อไรจะทำงานกับเขาบ้าง ทุกๆครั้งก็จะมีแรงฮึดขึ้นมาอีก แค่พอไปถึงที่จริงๆ ก็ใจฝ่อ แบบที่กล่าวไป ผมไม่เคยมีประสบการณ์ซ่อมรถเลย กลัวเข้าไปทำแล้วจะทำไม่ได้ ทำไม่เป็น จะเรียนต่อก็ไม่ได้ในตอนนี้
ผมอยากรู้ว่ามีคนเคยเป็นแบบผมไหม แล้วมีวิธีจัดการตัวเองยังไง เมื่อตัวเองเป็นแบบนี้ ใจฝ่อ ไม่กล้า หมดความมั่นใจ แล้วในการทำงานจำพวกซ่อมรถตามอู่ ตามศูนย์ ช่างที่เขาไปทำ หรือ พวกที่จบใหม่ๆ เขาทำเป็นกันเลยไหมส่วนใหญ่ เพราะผมดูๆก็เหมือนมีแต่เป็นๆ เก่งๆกันทั้งนั้น ผมพิมพ์มาทั้งหมดนี้แค่อยากระบายความในใจเท่านั้นครับ ตอนนี้กดดันมาก เครียดสุดๆ ขอบคุณที่อ่านครับ
ผมพึ่งหัดเล่นสมัครมาแต่ไม่เคยใช้ ผิดพลาดอะไรขอโทษด้วยครับ.