.. เราก็ผู้หญิงธรรมดาคนนึง เคยผิดหวังเคยเสียใจกับความรัก หนักถึงขั้นคิดเลยว่าชีวิตนี้ไม่คิดว่าจะกล้ารักใครอีกแล้ว แต่เปล่าเลยย..
หลังจากความรักครั้งเก่าจบลงในระยะเวลา เกือบปี ใช้ชีวิตโสดๆ มาเรื่อยเลยคะ มีแต่เพื่อนกับครอบครัว เหงาบ้าง เศร้าบ้าง จนวันนี้ เราเจอเขาคนนี้ คนที่ทำชีวิตเราเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังเท้า 555 เลยก็ว่าได้ เขามองเราอยู่แล้ว เราเห็นเขาแว็บแรกเรายิ้ม ... เราจัดฟันนะ ใส่ยางดึงฟันสีน้ำเงิน แล้วเขาดันเป็นคนชอบสีน้ำเงิน (เขาบอกเราจากหลังเริ่มคุยกันว่า เขาจำเราได้เพราะรอยยิ้มกับสีของฟัน) ในส่วนของเรา เราสนิทกันกับเพื่อนที่มีแฟนเป็นทอมและเป็นทอมเอง เลยลั่นปากไป "ชาตินี้ไม่เอาหรอกแบบนี้ 555 " เราเป็นคนติดเพื่อน เป็นผู้หญิงชิลล์ในระดับนึงนะ เราสามารถทำอะไรก็ได้ ให้คนที่อยู่กับเราหัวเราะตลอดเวลา แต่จิงๆ ชีวิตเรามันมีแต่เรื่องเศร้าๆ ทั้งนั้นและทั้งนี้ พอเค้าเจอเรา 1 ครั้ง คืนนั้นเลยคะ เราท้าเพื่อนบอกให้เค้ามาเลย (ที่ๆเราเจอกันครั้งแรกคือหอใน เขาอยู่ชั้น2 เราอยู่ชั้น1 เขาเรียนภาคพิเศษ เราเรียนภาคปกติ) พอเราท้าเพื่อนให้เรียกเขามา เราก้ไม่คิดว่าเขาจะมา เราเข้าห้องน้ำแป๊ปเดียว ออกจากเจอเค้านั่งอยู่ที่เตียง แท้นแท้นนน ในใจคิดเอาไงดีวะกู 5555+ ไอ้คัวเตียๆดำๆ มานั่งยิ้มให้ ไม่เขิลนะ ไม่รุ้สึกอะไรด้วย แต่เราก้ยิ้มนะ เลยคุยกับเขาคุยไปคุยมาเขาขอให้เราโหลดเพลงให้ เพลงนึง ... เป็นเพลงเดียวที่ได้ยินที่ไหนคือต้องยิ้ม เพราะมันคือวันแรกของเราสองคนจิงๆ คืนนั้นเขาอยุ่กับเราจนถึงตี 3 พอเราง่วงเจาจะกลับ ไอ้เราก้ดันกลัวว่าเขาจะกลัวผี (ไม่ได้อ่อยนะ เรากลัวจิงๆ ถ้าเกิดเราต้องคนเดินฝ่าความเงียบ ความน่ากลัวขึ้นไปเราก้ไม่โอเคอ่ะ ) เลยบอกเขานอนกับเรานี้แหละ5555 เช้าค่อยขึ้นไป สรุปคือนางนอนคะ เตียงเดียว 3.5 ฟุต นอนสองคน นางก้ไม่กล้าทำอะไรเราหรอก แต่นางกอด แปลกนะ ใจเราเนี้ยแปลก มันเป็นกอดอุ่นๆ เหมือนเราเคยกอดกันมาแล้ว พอเช้าเราต้องไปเรียน เขาก้กลับขึ้นห้องเขาไป ... จิงๆแอดเฟรนเฟสบุ้คกับแลกเบอรืทิ้งไว้แล้วแหละ แต่เราไม่กล้าโทรคุยนะ วันที่1หายไป 2-3 หายไป เขาหายไปจนเราคิดว่าไม่อะไรละ อยุ่ดีๆ วันนึงเขาโทรกลับมาหาเรา ถามชื่อเรา ว่าใช่ ... ไหม เราตอบว่าอ่าใช่ เขาก้บอกว่าอยุ่ไหนอ่ะ กลับห้องยัง คิดถึง อยากเจอ .. เราก้เอองั้นมาหาเลย (ดุเป็นผุ้หญิงง่ายๆใช่ไหม แต่ความจิงคือเราเฟรนรี่ คนไม่รู้จักเขาว่าเราหยิ่ง แต่เราอ่ะว่าเราบ้า ถ้ารุ้จักเราเรามองทุกอย่างเปนเรื่องตลกนะ ใช้ชีวิตง่ายๆ) จิงๆการเจอกันของเขากับเรามีเสียงนกเสียงกาคอยแทรกอยุ่นะ เมทเราเองแหละ ที่ชอบไปบอกเขาว่าเราไปกับผุ้ชาย จิงๆพี่เขาเปนพี่เทคที่คอยช่วยเรากับชีวิตแรกในมหาลัยเท่านั้น เลยทำให้การคุยกันมันไม่น่าไปรอด ... แต่แปลกที่มันรอด จากนั้นก้อจอกันทุกวัน กินข้าวด้วยกันทุกวัน 1 เดือนแรกเขาขอเราเปนแฟน เราก้ตกลง ไหนๆก้ไหนๆละ เพื่อนนี้ตลึงหมดเลยคะ เพราะคิดว่าเราคือคนสุดท้ายบนโลกที่จะมีแฟนเปนทอม ความรักแรกๆ ดุเหมือนมันไม่น่ารอด เราใจแข็งเปิดใจยาก ชอบสร้างกำแพงในหัวใจ ปากแข็ง ไม่อะไรเลย แต่เขาใส่ใจทุกเรื่อง แม้กระทั่งถุงเท้าที่เราใส่ไปเรียน เรายอมรับนะ เรากลัวการมีแฟน คบกันไป 6 เดือนแรกปัญหาเกิด "แฟนเก่าเขา" ตอนนั้นเรารุ้สึกว่า เรารักเขานะ แต่เราไม่สุ้จิงๆ เรื่องความรัก เราเปนคนบอกเลิกเขา จริงๆเราเปิดเผยกับที่บ้านทั้งคุ่ว่าคบกัน คนที่เคลียปัญหาช่วยคือแม่เขา (ครอบครัวเขาดีคะ ดีมาก อบอุ่น ดุแลเราดีนะ ) หลังจากนั้นผ่านไป ก้ยังคบกันอยุ่ แต่เขาคงเริ่มเหนื่อยกับการยอม การตาม กลายเปนเรายอมเค้า ตามเค้า ทำทุกอย่างให้ คือเรารักแล้วเราทุ่มเท จนผ่านไป 1ปี 2 เดือน วันรับน้อง ก่อนไปเขาบอกรักเรา หอมแก้มเรา เราก้นอนค่อ เขาไปทั้งวันตอนเที่ยงโทมาหาเราว่ากินข้าวยังตื่นยัง รักนะคิดถึงนะ เราก้มีความสุขนะตอนนั้น พอตกเย็นมากลับมาเราเริ่มแปลกใจ มีคนทักมาหา ? มีคนโทรหา ... คือเด็กเข้าปี1 ใหม่ รุ่นน้องเขา เขานอนคุยโทสับโดยเอามือนึงปิดปากเราไว้นะ คุยแชท เริ่มเปลี่ยนปกเฟส คือใจเขาไปแล้วคะ เขาคุยกัน2วัน แฟนเรามาขอเรา ไปหาน้องเขา ขอไปลองดูได้มั้ย อยากลองคุย .. . สรุปวันนั้นเราให้ไป เราไปตามเขากลับมานะ เปิดประตูไป เขานอนบนเตียง ผุ้หญิงวิ่งเข้าห้องน้ำ กางเกงมันยังไม่ได้ใส่เลย555 แต่เขาไม่กลับมาหรอกคืนนั้น เราสิลำบากเพื่อน กินยานอนหลับ2เม้ดนอนนานสุด 30นาที เพื่อนเราดีมากทุกคนนะ เฝ้าทั้งคืน จนเราป่วยจริงๆ เพื่อนเปนคนพาส่ง รพ. แฟนเราไปนั่งเฝ้าน้องคนนั้นคะ ตามมาอีกทีตอนรู้ว่าต้องแอดมิด เขาเฝ้าเรานะ ก้ทำดีกับเราด้วยคุยกับคนนั้นด้วย เราแอบเปิดไปเจอแชทที่เขาบอกคนนั้นว่า "เขาทำตามหน้าที่" เพราะเราไม่มีใคร พ่อแม่เราอยู่ไกล พ่อโทมา เราร้องไห้เหมือนเราเคว้งคว้างมาก เราป่วย แฟนนอกใจ คือสุดๆในช่วงนี้น .. วันที่ตัดสินว่าเรื่องนี้ต้องจบจิงๆสักที คือวันที่นั่งคุยกันแล้วให้เขาเลือก เขาไม่ได้เลือกเรานะ เขาเลือกคนใหม่ แต่คนใหม่ไม่เอา ไม่กล้าคบ ... วันนั้นใจเราชาอ้ะ เขาก้ยังคงยุกับเรา เพราะเราสองคนยุด้วยกันตั้งแต่แรก เรายอมเปนเพื่อนเชา เรายืนยุจุดที่ทิ้งเขาไว้คนเดียวไม่ได้ แต่เขาก้กลับมานะ เหมือนจีบเราใหม่ แต่ใช้ความพยายามสองเท่า รักษาใจกันเปนปีเลยทีเดียว อีกด้านของเขาหลังจากเรื่องนั้น เขาให้ความสำคันเรามากขึ้น ทำทุกอย่างมากขึ้น ดูแลเราดีขึ้น มันเหมือนเราทั้งคู่ได้บทเรียน ได้เรียนรู้ เราไม่เคยไม่ไว้ใจเชาอีกเลย และในทางเดียวกัน เราไม่เคยนอกใจไม่เคยทิ้งให้เขารู้สึกว่าเขาต้องอยู่คนเดียว เราก้ยังเปนเราที่เค้าเจอและยิ้มให้ในวันแรก ... เรายัฃคงกอดเค้าในทุกห้วงชีวิต เรากล้าพูดเรารักและหวังดีกับเขาต่อจากแม่เขา ตอนนี้เราทำงานแล้วทั้งคู่ ก้าวเข้าปีที่5 เขายังขอกอดขอนอนแขนทุกคืน ทุกๆอย่างเขาเราตัดสินใจหมด ยกให้เราดุแลทุกอย่าง เขาทำงานบ้านทั้งหมด เราไม่ลืมนะว่าผ่านอะไรมา แค่อยากบอกว่า ลองใช้ความรักจิงๆ ขัดเกลาคนเจ้าชู้ เราว่าเขาหยุดได้ ...คนที่เริ่มต้นรักช้ากว่าแบบเราไม่ได้แปลว่า " รักไม่มั่นคง " หากคุนจีบใครอยู่แล้วเขาเฉยชา เขาอาจไม่ได้แปลว่าไม่รัก แต่ทุกๆอย่าง ต้องใช้เวลา คนที่เขายิ้มง่ายไม่ได้แปลว่าร้องไห้ไม่เปน ... สุดท้าย ผู้หญิงอย่างเราที่ไม่ใช่ดี้ ดูแลทอมตัวเตี้ยๆดำๆวันนั้น จนขาวจนสมส่วนน่าฟัดในแบบของเราจนวันนี้ ไม่ใช่ดี้ไม่ได้แปลว่ารักทอมไม่ได้ เราสองคนจับมือกันผ่านทุกอย่างมาด้วยความเข้าใจ เราบอกเขาเสมอว่าเราไม่ใช่ดี้ เราแค่เปนผู้หญิงที่รักเขามากกว่าคนอื่นแต่น้อยกว่าแม่ของเขาเท่านั้นเอง
จากใจ...ผู้หญิงที่ไม่ใช่ดี้ แต่มีแฟนเป็นทอม
หลังจากความรักครั้งเก่าจบลงในระยะเวลา เกือบปี ใช้ชีวิตโสดๆ มาเรื่อยเลยคะ มีแต่เพื่อนกับครอบครัว เหงาบ้าง เศร้าบ้าง จนวันนี้ เราเจอเขาคนนี้ คนที่ทำชีวิตเราเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังเท้า 555 เลยก็ว่าได้ เขามองเราอยู่แล้ว เราเห็นเขาแว็บแรกเรายิ้ม ... เราจัดฟันนะ ใส่ยางดึงฟันสีน้ำเงิน แล้วเขาดันเป็นคนชอบสีน้ำเงิน (เขาบอกเราจากหลังเริ่มคุยกันว่า เขาจำเราได้เพราะรอยยิ้มกับสีของฟัน) ในส่วนของเรา เราสนิทกันกับเพื่อนที่มีแฟนเป็นทอมและเป็นทอมเอง เลยลั่นปากไป "ชาตินี้ไม่เอาหรอกแบบนี้ 555 " เราเป็นคนติดเพื่อน เป็นผู้หญิงชิลล์ในระดับนึงนะ เราสามารถทำอะไรก็ได้ ให้คนที่อยู่กับเราหัวเราะตลอดเวลา แต่จิงๆ ชีวิตเรามันมีแต่เรื่องเศร้าๆ ทั้งนั้นและทั้งนี้ พอเค้าเจอเรา 1 ครั้ง คืนนั้นเลยคะ เราท้าเพื่อนบอกให้เค้ามาเลย (ที่ๆเราเจอกันครั้งแรกคือหอใน เขาอยู่ชั้น2 เราอยู่ชั้น1 เขาเรียนภาคพิเศษ เราเรียนภาคปกติ) พอเราท้าเพื่อนให้เรียกเขามา เราก้ไม่คิดว่าเขาจะมา เราเข้าห้องน้ำแป๊ปเดียว ออกจากเจอเค้านั่งอยู่ที่เตียง แท้นแท้นนน ในใจคิดเอาไงดีวะกู 5555+ ไอ้คัวเตียๆดำๆ มานั่งยิ้มให้ ไม่เขิลนะ ไม่รุ้สึกอะไรด้วย แต่เราก้ยิ้มนะ เลยคุยกับเขาคุยไปคุยมาเขาขอให้เราโหลดเพลงให้ เพลงนึง ... เป็นเพลงเดียวที่ได้ยินที่ไหนคือต้องยิ้ม เพราะมันคือวันแรกของเราสองคนจิงๆ คืนนั้นเขาอยุ่กับเราจนถึงตี 3 พอเราง่วงเจาจะกลับ ไอ้เราก้ดันกลัวว่าเขาจะกลัวผี (ไม่ได้อ่อยนะ เรากลัวจิงๆ ถ้าเกิดเราต้องคนเดินฝ่าความเงียบ ความน่ากลัวขึ้นไปเราก้ไม่โอเคอ่ะ ) เลยบอกเขานอนกับเรานี้แหละ5555 เช้าค่อยขึ้นไป สรุปคือนางนอนคะ เตียงเดียว 3.5 ฟุต นอนสองคน นางก้ไม่กล้าทำอะไรเราหรอก แต่นางกอด แปลกนะ ใจเราเนี้ยแปลก มันเป็นกอดอุ่นๆ เหมือนเราเคยกอดกันมาแล้ว พอเช้าเราต้องไปเรียน เขาก้กลับขึ้นห้องเขาไป ... จิงๆแอดเฟรนเฟสบุ้คกับแลกเบอรืทิ้งไว้แล้วแหละ แต่เราไม่กล้าโทรคุยนะ วันที่1หายไป 2-3 หายไป เขาหายไปจนเราคิดว่าไม่อะไรละ อยุ่ดีๆ วันนึงเขาโทรกลับมาหาเรา ถามชื่อเรา ว่าใช่ ... ไหม เราตอบว่าอ่าใช่ เขาก้บอกว่าอยุ่ไหนอ่ะ กลับห้องยัง คิดถึง อยากเจอ .. เราก้เอองั้นมาหาเลย (ดุเป็นผุ้หญิงง่ายๆใช่ไหม แต่ความจิงคือเราเฟรนรี่ คนไม่รู้จักเขาว่าเราหยิ่ง แต่เราอ่ะว่าเราบ้า ถ้ารุ้จักเราเรามองทุกอย่างเปนเรื่องตลกนะ ใช้ชีวิตง่ายๆ) จิงๆการเจอกันของเขากับเรามีเสียงนกเสียงกาคอยแทรกอยุ่นะ เมทเราเองแหละ ที่ชอบไปบอกเขาว่าเราไปกับผุ้ชาย จิงๆพี่เขาเปนพี่เทคที่คอยช่วยเรากับชีวิตแรกในมหาลัยเท่านั้น เลยทำให้การคุยกันมันไม่น่าไปรอด ... แต่แปลกที่มันรอด จากนั้นก้อจอกันทุกวัน กินข้าวด้วยกันทุกวัน 1 เดือนแรกเขาขอเราเปนแฟน เราก้ตกลง ไหนๆก้ไหนๆละ เพื่อนนี้ตลึงหมดเลยคะ เพราะคิดว่าเราคือคนสุดท้ายบนโลกที่จะมีแฟนเปนทอม ความรักแรกๆ ดุเหมือนมันไม่น่ารอด เราใจแข็งเปิดใจยาก ชอบสร้างกำแพงในหัวใจ ปากแข็ง ไม่อะไรเลย แต่เขาใส่ใจทุกเรื่อง แม้กระทั่งถุงเท้าที่เราใส่ไปเรียน เรายอมรับนะ เรากลัวการมีแฟน คบกันไป 6 เดือนแรกปัญหาเกิด "แฟนเก่าเขา" ตอนนั้นเรารุ้สึกว่า เรารักเขานะ แต่เราไม่สุ้จิงๆ เรื่องความรัก เราเปนคนบอกเลิกเขา จริงๆเราเปิดเผยกับที่บ้านทั้งคุ่ว่าคบกัน คนที่เคลียปัญหาช่วยคือแม่เขา (ครอบครัวเขาดีคะ ดีมาก อบอุ่น ดุแลเราดีนะ ) หลังจากนั้นผ่านไป ก้ยังคบกันอยุ่ แต่เขาคงเริ่มเหนื่อยกับการยอม การตาม กลายเปนเรายอมเค้า ตามเค้า ทำทุกอย่างให้ คือเรารักแล้วเราทุ่มเท จนผ่านไป 1ปี 2 เดือน วันรับน้อง ก่อนไปเขาบอกรักเรา หอมแก้มเรา เราก้นอนค่อ เขาไปทั้งวันตอนเที่ยงโทมาหาเราว่ากินข้าวยังตื่นยัง รักนะคิดถึงนะ เราก้มีความสุขนะตอนนั้น พอตกเย็นมากลับมาเราเริ่มแปลกใจ มีคนทักมาหา ? มีคนโทรหา ... คือเด็กเข้าปี1 ใหม่ รุ่นน้องเขา เขานอนคุยโทสับโดยเอามือนึงปิดปากเราไว้นะ คุยแชท เริ่มเปลี่ยนปกเฟส คือใจเขาไปแล้วคะ เขาคุยกัน2วัน แฟนเรามาขอเรา ไปหาน้องเขา ขอไปลองดูได้มั้ย อยากลองคุย .. . สรุปวันนั้นเราให้ไป เราไปตามเขากลับมานะ เปิดประตูไป เขานอนบนเตียง ผุ้หญิงวิ่งเข้าห้องน้ำ กางเกงมันยังไม่ได้ใส่เลย555 แต่เขาไม่กลับมาหรอกคืนนั้น เราสิลำบากเพื่อน กินยานอนหลับ2เม้ดนอนนานสุด 30นาที เพื่อนเราดีมากทุกคนนะ เฝ้าทั้งคืน จนเราป่วยจริงๆ เพื่อนเปนคนพาส่ง รพ. แฟนเราไปนั่งเฝ้าน้องคนนั้นคะ ตามมาอีกทีตอนรู้ว่าต้องแอดมิด เขาเฝ้าเรานะ ก้ทำดีกับเราด้วยคุยกับคนนั้นด้วย เราแอบเปิดไปเจอแชทที่เขาบอกคนนั้นว่า "เขาทำตามหน้าที่" เพราะเราไม่มีใคร พ่อแม่เราอยู่ไกล พ่อโทมา เราร้องไห้เหมือนเราเคว้งคว้างมาก เราป่วย แฟนนอกใจ คือสุดๆในช่วงนี้น .. วันที่ตัดสินว่าเรื่องนี้ต้องจบจิงๆสักที คือวันที่นั่งคุยกันแล้วให้เขาเลือก เขาไม่ได้เลือกเรานะ เขาเลือกคนใหม่ แต่คนใหม่ไม่เอา ไม่กล้าคบ ... วันนั้นใจเราชาอ้ะ เขาก้ยังคงยุกับเรา เพราะเราสองคนยุด้วยกันตั้งแต่แรก เรายอมเปนเพื่อนเชา เรายืนยุจุดที่ทิ้งเขาไว้คนเดียวไม่ได้ แต่เขาก้กลับมานะ เหมือนจีบเราใหม่ แต่ใช้ความพยายามสองเท่า รักษาใจกันเปนปีเลยทีเดียว อีกด้านของเขาหลังจากเรื่องนั้น เขาให้ความสำคันเรามากขึ้น ทำทุกอย่างมากขึ้น ดูแลเราดีขึ้น มันเหมือนเราทั้งคู่ได้บทเรียน ได้เรียนรู้ เราไม่เคยไม่ไว้ใจเชาอีกเลย และในทางเดียวกัน เราไม่เคยนอกใจไม่เคยทิ้งให้เขารู้สึกว่าเขาต้องอยู่คนเดียว เราก้ยังเปนเราที่เค้าเจอและยิ้มให้ในวันแรก ... เรายัฃคงกอดเค้าในทุกห้วงชีวิต เรากล้าพูดเรารักและหวังดีกับเขาต่อจากแม่เขา ตอนนี้เราทำงานแล้วทั้งคู่ ก้าวเข้าปีที่5 เขายังขอกอดขอนอนแขนทุกคืน ทุกๆอย่างเขาเราตัดสินใจหมด ยกให้เราดุแลทุกอย่าง เขาทำงานบ้านทั้งหมด เราไม่ลืมนะว่าผ่านอะไรมา แค่อยากบอกว่า ลองใช้ความรักจิงๆ ขัดเกลาคนเจ้าชู้ เราว่าเขาหยุดได้ ...คนที่เริ่มต้นรักช้ากว่าแบบเราไม่ได้แปลว่า " รักไม่มั่นคง " หากคุนจีบใครอยู่แล้วเขาเฉยชา เขาอาจไม่ได้แปลว่าไม่รัก แต่ทุกๆอย่าง ต้องใช้เวลา คนที่เขายิ้มง่ายไม่ได้แปลว่าร้องไห้ไม่เปน ... สุดท้าย ผู้หญิงอย่างเราที่ไม่ใช่ดี้ ดูแลทอมตัวเตี้ยๆดำๆวันนั้น จนขาวจนสมส่วนน่าฟัดในแบบของเราจนวันนี้ ไม่ใช่ดี้ไม่ได้แปลว่ารักทอมไม่ได้ เราสองคนจับมือกันผ่านทุกอย่างมาด้วยความเข้าใจ เราบอกเขาเสมอว่าเราไม่ใช่ดี้ เราแค่เปนผู้หญิงที่รักเขามากกว่าคนอื่นแต่น้อยกว่าแม่ของเขาเท่านั้นเอง