เราคิดไปเองรึป่าว

ตามหัวข้อคะ เราควรไปต่อหรือหยุดมันแค่นี้ เราก็อยากถามเขานะว่าสรุปจตอนนี้เราเป็นอะไรกันแต่ใจมันไม่กล้าพอ เรากับเขาเรียน คณะเดียวกัน สาขาเดียวกัน เราพึ่งรู้จักกัน 3-4 เดือนเอง  เราคุยกันทุกเรื่อง เราคุยกันตลอด เรานอนไม่หลับเขาก็อยู่คุยจนถึงเช้า เขาติวหนังสือให้เรา. เขาจะคอยดุเราตอนที่เราคุยกับเพื่อนผู้ชายคนอื่น เขาไม่ชอบให้เราเฟรนลี่ เราเป็นคนเข้ากันง่ายมาก ตลก เฮฮา กับทุกคนอะ เราจะเป็นคยลุยๆ เพราะตอนมัธยมเราเล่นกับแก๊งผู้ชาย  เราจะเป็นคนพูดตรงยกเว้นเรื่องความรู้สึก อันนนี้ยอมรับว่าอ่อน.  แต่ในสาขา เราพูดง่ายเราสนิดกับเขาที่สุดแล้ว แต่ พอเวลาผ่านไปเราก็เริ่มรู้สึกกับเขามากกว่าเพื่อน หรือเป็นเพราะว่าเราเหงารึป่าวนะ แต่ตอนนี้เรารู้สึกว่า เราอยู่ใกล้เขาแต่ก็เหมือนเขายิ่งห่างกันออกไป เราก็เริ่มตีตัวออกห่างเขา เราเริ่มมีกำแพงกั้นเขา เราว่าเราจะหยุดความรู้สึกนี้เอง เราลองไม่คุยกับเขา พอไปเรียนเราเจอกัน เราไม่มองน่าเขา เราเงียบ   เราแชทบอกเขาว่า เราจะไม่กวนเทอแล้ว เรากลัวเทอลำคาญ เราขอโทษเทอนะ เขาก็ตอบกลับมาว่า งอลอีกแล้ว เราก็บอกป่าวไม่ได้งอลแค่ไม่กวนเฉยๆ แล้วก็เงียบไป ( เขาคุยดีกับทุกคนยกเว้นเรา ชอบปั่นหัวเรา คุยกันแต่ละทีชอบทะเลาะกันตลอด พูดง่ายคู่กัดกันแหละ บางทีเขาก็โกหกเราจนเราเสียความรู้สึก )   เราอยากกรู้ว่าเราคิดไปเองไหม