ต้องทำยังไง เมื่อแม่รักลูกไม่เท่ากัน

เรารู้สึกว่าแม่ลำเอียงมาก ไม่เคยด่าน้องเลย ไม่เคยใช้ให้มันทำอะไรสักอย่าง พอเราถามทำไมไม่ใช้มันบ้าง แม่ก็จะบอกว่ามันทำเป็นที่ไหนล่ะ หรือไม่ก็ น้องมันตัวเล็กแค่นั้นมันจะไปทำยังไงไหว (เราตัวอ้วนๆอวบๆหน่อย  ส่วนน้องผอม) ซึ่งงานอะไรที่เบาๆก็ไม่เคยใช้เหมือนกัน งานบ้านไม่เคยจับ วันๆถ้าไม่เล่นโทรศัพท์ก็ออกไปเที่ยว ดีแต่แต่งตัวแต่งานบ้านนี่ไม่เคยจับ แล้วแม่ก็ไม่เคยด่าอะไรมันเลย ใช้เราคนเดียว อ้างแต่ว่าเราเป็นพี่โตกว่า น้องมันยังเด็ก แต่เราว่าคงไม่เด็กแล้วมั้งถ้าออกจากบ้านดึกๆไปเที่ยวผับได้อะ(มันอายุ16) มันอายุห่างกับเราแค่3ปี พอเราพูดบ่นมันแม่ก็จะหงุดหงิดแล้วด่าเรา บอกว่าอิจฉาน้องรึไง คือไรอะ เราจะอิจฉาไรมัน แค่เรารู้สึกว่าถูกเอาเปรียบเราเลยพูดสิ่งที่คิดออกมา มาหาว่าอิจฉาหรอ ไม่เข้าใจแม่เลย เราเคยเปิดอกคุยกับแม่แต่แม่ก็อารมณ์เสียทุกที เราก็ไม่ยอมแม่ก็ไม่ยอมกลายเป็นเรื่องใหญ่โต
ทะเลาะกันบ้านแตกไป แม่เหมือนจะไม่ฟังอะไรเลย ไม่เข้าใจเราสักอย่าง แต่กับมันนี่แม่ฟังทุกอย่างเข้าใจอย่างนู้นอย่างนี้ อีน้องเราแม่พูดไรบ่นไรนิดไรหน่อยไม่ได้เลย ขู่แม่ว่าจะไม่เรียนบ้างล่ะ จะหนีออกจากบ้านบ้างล่ะ แม่ก็ตามใจ ทั้งที่เรื่องนิดเดียวมันก็หนีออกจากบ้านและ เพราะมันรู้ว่ายังไงแม่ก็ต้องไปง้อมัน เราเคยเห็นมันโพสในเฟสด่าแม่สาระพัดเวลาแม่บ่นมัน ตอนนี้เราเกลียดมันมากอะ แล้วมันก็อีกหลายเรื่องมากที่เราต้องเจอ เราควรทำยังไง เราไม่อยากต้องเจอความรู้สึกแย่ๆแบบนี้อีกแล้ว พยามยามปล่อยวาง พยามยามไม่คิดอะไร แต่มันก็ต้องเจอเรื่องแบบนี้ซ้ำๆ เราร้องไห้พูดคำว่าไม่เป็นไรกับตัวเองไม่รู้ครั้งที่เท่าไหร่แล้ว แม่จะรู้ไหมว่าหนูเสียใจ ถึงเราจะตัวใหญ่ยังไงแต่เราก็มีความรู้สึกไหมอะ ทุกวันนี้มีแต่แย่กับแย่ ปรึกษาใครก็ไม่ได้เพราะไม่รู้จะไปคุยกับใคร เวลาเสียใจก็นั่งร้องไห้กับหมา555 เรายังคิดเลยถ้าทุกวันนี้เราไม่รักตัวเองมากพอหรือไม่กลัวผีนะเราฆ่าตัวตายไปแล้วจริงๆ ไม่อยากอยู่เลย ทนได้แค่นี้ก็ดีแค่ไหนแล้ว