ก่อนอื่นเลย ต้องบอกว่า
"นี่เป็นกระทู้ที่สองของผม หากผมพิมพ์อะไรผิด หรือ ยาวเกินไปไม่ได้ใจความ ต้องขออภัยด้วยครับ"
เรื่องมีอยู่ว่า
ตัวผมเองนี้ โดยปกติแล้วจะเป็นคน ร่าเริงมากครับ ชอบการได้พบปะผู้คน ชอบพูด (จนเรียกว่าพูดมาก)
ชอบออกสื่อ ออกกล้อง ถ้ามีใครหยิบกล้องมาถ่ายคลิปเล่น หรืออะไรแบบนั้น จะโดดเข้าใส่แล้วทำตัวเป็นพิธีกรเลย แบบเอาฮา เรียกเสียงหัวเราะให้กลุ่มคนรอบข้าง
สมมุติว่ามีกลุ่มเพื่อนมากัน 4-5 คน ผมจะเป็นคนเดียว ที่เด่นสุดในกลุ่มเรื่องการพูด การเรียกเสียงฮาได้ตลอด
แต่ว่า...
พักหลังมานี้ ประมาณสองเดือนที่ผ่านมา จู่ๆ ผมก็รู้สึกตัวเองได้ว่า กลายเป็นคนเงียบไปซะเฉยๆ
เวลาเลิกงาน โดยปกติที่ทำงานผมเค้าจะสังสรรค์กัน นั่งคุย สรุปงาน แล้วเฮฮากัน (ถ้าเป็นช่วงก่อนสองเดือนนี้ ผมจะอยู่ด้วย แล้วก็เป็นอย่างที่กล่าวไปข้างบนครับ เรียกเสียงหัวเราะตลอด) แต่ผมกลับเลือกที่จะกลับบ้านก่อน ทุกครั้ง เบื่อ ไม่อยากคุย ไม่อยากสุงสิง อยากอยู่เงียบๆ มันรู้สึกแปลกๆ ที่คุยกับเค้า กลัวสายตา กลัวคำพูด กลัวความคิด
เวลางานก็จะทำงานเงียบๆ รุ่นพี่ถามอะไรก็ใช้วิธี พยักหน้า หรือ ส่ายหน้าในการตอบซะส่วนใหญ่ (รู้สึกว่า พูดละมันเหนื่อย ไม่อยากพูดไปเฉยๆ)
พอกลับมาบ้าน ปกติแล้วจะมีโปรแกรม "ดิสคอร์ด" ที่ไว้ใช้คุยกับเพื่อนๆ รุ่นน้อง ไว้เล่นเกมกัน เฮฮากัน แต่ผมกลับเงียบซะมากกว่า ไม่สนุกกับสิ่งที่เค้าพูดกัน เล่นกัน (ทั้งที่ในใจก็อยากสนุกไปด้วย แต่มันพูดไม่ออก จนต้องปิดคอมหนี แล้วนั่งฟังเพลง ดูยูทูปคนเดียวบ่อยๆ)
หนักสุดคือ ล่าสุดมีคนชวนไปเที่ยวงานเกมแห่งหนึ่งใน กทม ตอนแรกผมก็ตอบตกลง เพราะอยากไปเปิดหูเปิดตา พอทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ปุ๊บ นั่งคิดไปคิดมา ก็ตัดบท บอกปฏิเสธไปซะดื้อๆ แล้วก็นั่งเหงา ซึม เข้าโหมดเดิม ดูยูทูป ฟังเพลงอีกแล้ว มันเหมือนติดนิสัย พยายามแก้ก็ไม่หาย
รู้สึกกลายเป็นสมองเบลอๆ มึนๆ คิดอะไรก็ไม่ค่อยจะออก ปกติจะทำงานอดิเรก ตัดต่อคลิปทำสื่อฮาๆ ลงยูทูป แต่หลังๆ คือกลายเป็นไม่มีอารมณ์ทำ คิดคอนเทนต์อะไรดีๆ ก็ไม่ออก มันไม่สนุก และ ทำไปก็ไม่รู้สึกว่าความคิดมันแล่นเหมือนแต่ก่อน
ชีวิตประจำวันของผมนะครับ
นอนไม่ดึกมาก 5 ทุ่ม เที่ยงคืนก็นอนแล้ว ตื่นเช้าเวลาเดิมทุกวัน 6 โมง ไปทำงาน ทานข้าวเป็นเวลา ออกกำลังทุกเย็น ไม่ดื่มเหล้า สูบบุหรี่บ้าง ใช้ชีวิตคล้ายๆ คนทำงานทั่วๆ ไป
สรุปคำถามจากที่กล่าวไปข้างบนนะครับ
- อาการแบบนี้มันเกิดจากอะไรได้บ้างครับ แล้วมีทางแก้หรือเปล่า
- ควรปรับเปลี่ยนชีวิตประจำวันตรงไหนมั้ย
- มันมีผลเสียระยะยาวมั้ย หากมันแก้ไขไม่ได้
- รวมๆ ก็คือ ผมควรทำยังไงดี ให้กลับไปเป็นแบบเดิมได้
--------------------------------------------------------------
ผมรู้สึกแย่มากครับ ทุกวันนี้เพื่อนที่คุยๆ กัน เริ่มคุยด้วยน้อยลง เพราะผมเงียบ (ทั้งที่ไม่อยากจะเงียบ) ที่ทำงานก็เริ่มไม่ค่อยคุยอะไรเท่าไหร่ เพราะความเงียบของผมเอง (รู้ตัวทุกอย่าง และ พยายามลองปรับความคิดหลายๆ ครั้งแล้ว แต่มันทำไม่ได้จริงๆ ครับ มันกลายเป็นแบบนี้ไปเอง อยากเงียบ อยากเดินหนีทุกครั้งเวลาเค้าสนุกกัน เล่นกัน ทั้งที่ใจก็อยากให้เป็นเหมือนแต่ก่อน)
รู้สึกเหงาขึ้นมาเองซะดื้อๆ เลยก็มี บางที
อาการแบบนี้เรียกว่า "โรคซึมเศร้า" มั้ยครับ แล้วมีวิธีแก้มั้ย?
"นี่เป็นกระทู้ที่สองของผม หากผมพิมพ์อะไรผิด หรือ ยาวเกินไปไม่ได้ใจความ ต้องขออภัยด้วยครับ"
เรื่องมีอยู่ว่า
ตัวผมเองนี้ โดยปกติแล้วจะเป็นคน ร่าเริงมากครับ ชอบการได้พบปะผู้คน ชอบพูด (จนเรียกว่าพูดมาก)
ชอบออกสื่อ ออกกล้อง ถ้ามีใครหยิบกล้องมาถ่ายคลิปเล่น หรืออะไรแบบนั้น จะโดดเข้าใส่แล้วทำตัวเป็นพิธีกรเลย แบบเอาฮา เรียกเสียงหัวเราะให้กลุ่มคนรอบข้าง
สมมุติว่ามีกลุ่มเพื่อนมากัน 4-5 คน ผมจะเป็นคนเดียว ที่เด่นสุดในกลุ่มเรื่องการพูด การเรียกเสียงฮาได้ตลอด
แต่ว่า...
พักหลังมานี้ ประมาณสองเดือนที่ผ่านมา จู่ๆ ผมก็รู้สึกตัวเองได้ว่า กลายเป็นคนเงียบไปซะเฉยๆ
เวลาเลิกงาน โดยปกติที่ทำงานผมเค้าจะสังสรรค์กัน นั่งคุย สรุปงาน แล้วเฮฮากัน (ถ้าเป็นช่วงก่อนสองเดือนนี้ ผมจะอยู่ด้วย แล้วก็เป็นอย่างที่กล่าวไปข้างบนครับ เรียกเสียงหัวเราะตลอด) แต่ผมกลับเลือกที่จะกลับบ้านก่อน ทุกครั้ง เบื่อ ไม่อยากคุย ไม่อยากสุงสิง อยากอยู่เงียบๆ มันรู้สึกแปลกๆ ที่คุยกับเค้า กลัวสายตา กลัวคำพูด กลัวความคิด
เวลางานก็จะทำงานเงียบๆ รุ่นพี่ถามอะไรก็ใช้วิธี พยักหน้า หรือ ส่ายหน้าในการตอบซะส่วนใหญ่ (รู้สึกว่า พูดละมันเหนื่อย ไม่อยากพูดไปเฉยๆ)
พอกลับมาบ้าน ปกติแล้วจะมีโปรแกรม "ดิสคอร์ด" ที่ไว้ใช้คุยกับเพื่อนๆ รุ่นน้อง ไว้เล่นเกมกัน เฮฮากัน แต่ผมกลับเงียบซะมากกว่า ไม่สนุกกับสิ่งที่เค้าพูดกัน เล่นกัน (ทั้งที่ในใจก็อยากสนุกไปด้วย แต่มันพูดไม่ออก จนต้องปิดคอมหนี แล้วนั่งฟังเพลง ดูยูทูปคนเดียวบ่อยๆ)
หนักสุดคือ ล่าสุดมีคนชวนไปเที่ยวงานเกมแห่งหนึ่งใน กทม ตอนแรกผมก็ตอบตกลง เพราะอยากไปเปิดหูเปิดตา พอทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ปุ๊บ นั่งคิดไปคิดมา ก็ตัดบท บอกปฏิเสธไปซะดื้อๆ แล้วก็นั่งเหงา ซึม เข้าโหมดเดิม ดูยูทูป ฟังเพลงอีกแล้ว มันเหมือนติดนิสัย พยายามแก้ก็ไม่หาย
รู้สึกกลายเป็นสมองเบลอๆ มึนๆ คิดอะไรก็ไม่ค่อยจะออก ปกติจะทำงานอดิเรก ตัดต่อคลิปทำสื่อฮาๆ ลงยูทูป แต่หลังๆ คือกลายเป็นไม่มีอารมณ์ทำ คิดคอนเทนต์อะไรดีๆ ก็ไม่ออก มันไม่สนุก และ ทำไปก็ไม่รู้สึกว่าความคิดมันแล่นเหมือนแต่ก่อน
ชีวิตประจำวันของผมนะครับ
นอนไม่ดึกมาก 5 ทุ่ม เที่ยงคืนก็นอนแล้ว ตื่นเช้าเวลาเดิมทุกวัน 6 โมง ไปทำงาน ทานข้าวเป็นเวลา ออกกำลังทุกเย็น ไม่ดื่มเหล้า สูบบุหรี่บ้าง ใช้ชีวิตคล้ายๆ คนทำงานทั่วๆ ไป
สรุปคำถามจากที่กล่าวไปข้างบนนะครับ
- อาการแบบนี้มันเกิดจากอะไรได้บ้างครับ แล้วมีทางแก้หรือเปล่า
- ควรปรับเปลี่ยนชีวิตประจำวันตรงไหนมั้ย
- มันมีผลเสียระยะยาวมั้ย หากมันแก้ไขไม่ได้
- รวมๆ ก็คือ ผมควรทำยังไงดี ให้กลับไปเป็นแบบเดิมได้
--------------------------------------------------------------
ผมรู้สึกแย่มากครับ ทุกวันนี้เพื่อนที่คุยๆ กัน เริ่มคุยด้วยน้อยลง เพราะผมเงียบ (ทั้งที่ไม่อยากจะเงียบ) ที่ทำงานก็เริ่มไม่ค่อยคุยอะไรเท่าไหร่ เพราะความเงียบของผมเอง (รู้ตัวทุกอย่าง และ พยายามลองปรับความคิดหลายๆ ครั้งแล้ว แต่มันทำไม่ได้จริงๆ ครับ มันกลายเป็นแบบนี้ไปเอง อยากเงียบ อยากเดินหนีทุกครั้งเวลาเค้าสนุกกัน เล่นกัน ทั้งที่ใจก็อยากให้เป็นเหมือนแต่ก่อน)
รู้สึกเหงาขึ้นมาเองซะดื้อๆ เลยก็มี บางที