มีแฟนเป็นนักดนตรี คบกันได้ปีกว่าๆ
ตอนแรกที่คบเขาก็ดูแลเราดี มีเวลาให้บ้างถึงไม่มากแต่ก็พยายามหาเวลามาให้
แต่พอยิ่งคบนานไป เริ่มไม่มีเวลา ไหนจะเรียน ไหนจะซ้อม ไหนจะต้องเล่นดนตรี
เราพยายามทำความเข้าใจตั้งแต่เลือกที่จะคบกับนักดนตรีแล้วนะ แต่ยิ่งนานๆไปยิ่งเหมือนเขามองข้ามไปเลยว่าความอดทนเราก็มีขีดจำกัด
ตั้งแต่คบกันมา เทศกาลแต่ละเทศกาลเหมือนเริ่มไม่มีความหมาย ไม่รุ้ว่างี่เง่าไปมั้ยนะ แต่ว่าลอยกระทงที่วางแผนด้วยกันตั้งแต่ปีที่แล้วก็ต้องถูกยกเลิกเพราะรุ่นพี่เขาชวนไปเล่นดนตรี ทะเลที่วางแผนไว้ก็ยกเลิกเพราะเขาไปเล่นดนตรี วันเกิด ปีใหม่ ก็เจอแต่เหตุผลเดิมๆ
เขาเคยถามเราว่า รู้ใช่มั้ยว่าถ้าต้องเลือกระหว่างแกกับดนตรีจะเลือกอะไร เราตอบไปว่าดนตรีใช่มั้ย เขาก็บอกอื้ม
ตอนแรกเราก็โกรธนะ แต่พอคิดได้ว่าก็จริงที่ว่าดนตรีไม่มีทางบอกเลิกหรือทิ้งเขาได้ ก็เข้าใจ
เรามีปัญหากันบ่อย เรื่องที่เขาชอบไปกดไลค์หัวใจ หรือกดส่องพวกแดนซ์เซอร์ที่เขาเคยร่วมงานด้วย
เคยทะเลาะกันจนจะเลิกเพียงเพราะเขาไม่ยอม unfriend ผญ พวกนั้นที่เขาเป็นคนไปส่อง ไปติดต่อ จนทำให้เราไม่สบายใจ
แต่สุดท้ายเขาก็ลบนะ ถึงจะไม่เต็มใจก็เถอะ
เราไว้ใจเขานะ เชื่อใจมากๆด้วยตอนแรก จนมาพักหลังๆ ตั้งแต่เคยจับได้ว่าเขาคุยกับคนอื่น ความเชื่อใจก็หายไปหมด ถึงเขาพยายามจะสร้างให้เหมือนเดิมแต่ความเชื่อใจพอมันพังไปแล้ว ต่อยังไงก็ไม่เหมือนเดิม
ไม่รู้ว่าความอดทนของเราจะหมดตอนไหนนะ รู้ว่าต้องทำงานหาเงิน แต่บางทีก็ช่วยทำตัวเหมือนวันแรกที่มาจีบหน่อยได้มั้ยอะ ที่พยายามหาเวลามาอยู่ด้วยหรือมาหา ไม่ใช่ตอนนี้อะไรก็บอกให้เข้าใจ..
ตอนแรกก็รักมากๆเลยเหมือนขาดไม่ได้ แต่พอนับวันใจมันเหมือนยิ่งชา จะเลิกก็ไม่ได้ แต่จะให้รู้สึกว่ารักจนขาดไม่ได้มั้ยมันก็ไม่ใช่
เคยลองขออยู่คนเดียวมันก็แปลกๆนะ แต่ก็ไม่ใช่ว่าลองไห้ฟูมฟาย
รุ้สึกเหมือนหมดใจ หมดทุกอย่างแล้วนะ แต่พอจะต้องออกมาจริงๆ ก็แปลกๆ
เลยไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี.. กลืนไม่เข้าคายก็ไม่ออก
ควรเลือกทางไหนดี..
ตอนแรกที่คบเขาก็ดูแลเราดี มีเวลาให้บ้างถึงไม่มากแต่ก็พยายามหาเวลามาให้
แต่พอยิ่งคบนานไป เริ่มไม่มีเวลา ไหนจะเรียน ไหนจะซ้อม ไหนจะต้องเล่นดนตรี
เราพยายามทำความเข้าใจตั้งแต่เลือกที่จะคบกับนักดนตรีแล้วนะ แต่ยิ่งนานๆไปยิ่งเหมือนเขามองข้ามไปเลยว่าความอดทนเราก็มีขีดจำกัด
ตั้งแต่คบกันมา เทศกาลแต่ละเทศกาลเหมือนเริ่มไม่มีความหมาย ไม่รุ้ว่างี่เง่าไปมั้ยนะ แต่ว่าลอยกระทงที่วางแผนด้วยกันตั้งแต่ปีที่แล้วก็ต้องถูกยกเลิกเพราะรุ่นพี่เขาชวนไปเล่นดนตรี ทะเลที่วางแผนไว้ก็ยกเลิกเพราะเขาไปเล่นดนตรี วันเกิด ปีใหม่ ก็เจอแต่เหตุผลเดิมๆ
เขาเคยถามเราว่า รู้ใช่มั้ยว่าถ้าต้องเลือกระหว่างแกกับดนตรีจะเลือกอะไร เราตอบไปว่าดนตรีใช่มั้ย เขาก็บอกอื้ม
ตอนแรกเราก็โกรธนะ แต่พอคิดได้ว่าก็จริงที่ว่าดนตรีไม่มีทางบอกเลิกหรือทิ้งเขาได้ ก็เข้าใจ
เรามีปัญหากันบ่อย เรื่องที่เขาชอบไปกดไลค์หัวใจ หรือกดส่องพวกแดนซ์เซอร์ที่เขาเคยร่วมงานด้วย
เคยทะเลาะกันจนจะเลิกเพียงเพราะเขาไม่ยอม unfriend ผญ พวกนั้นที่เขาเป็นคนไปส่อง ไปติดต่อ จนทำให้เราไม่สบายใจ
แต่สุดท้ายเขาก็ลบนะ ถึงจะไม่เต็มใจก็เถอะ
เราไว้ใจเขานะ เชื่อใจมากๆด้วยตอนแรก จนมาพักหลังๆ ตั้งแต่เคยจับได้ว่าเขาคุยกับคนอื่น ความเชื่อใจก็หายไปหมด ถึงเขาพยายามจะสร้างให้เหมือนเดิมแต่ความเชื่อใจพอมันพังไปแล้ว ต่อยังไงก็ไม่เหมือนเดิม
ไม่รู้ว่าความอดทนของเราจะหมดตอนไหนนะ รู้ว่าต้องทำงานหาเงิน แต่บางทีก็ช่วยทำตัวเหมือนวันแรกที่มาจีบหน่อยได้มั้ยอะ ที่พยายามหาเวลามาอยู่ด้วยหรือมาหา ไม่ใช่ตอนนี้อะไรก็บอกให้เข้าใจ..
ตอนแรกก็รักมากๆเลยเหมือนขาดไม่ได้ แต่พอนับวันใจมันเหมือนยิ่งชา จะเลิกก็ไม่ได้ แต่จะให้รู้สึกว่ารักจนขาดไม่ได้มั้ยมันก็ไม่ใช่
เคยลองขออยู่คนเดียวมันก็แปลกๆนะ แต่ก็ไม่ใช่ว่าลองไห้ฟูมฟาย
รุ้สึกเหมือนหมดใจ หมดทุกอย่างแล้วนะ แต่พอจะต้องออกมาจริงๆ ก็แปลกๆ
เลยไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี.. กลืนไม่เข้าคายก็ไม่ออก