ก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนว่าเราคบคนนี้มา7ปีคนนี้เป็นคนแรกของเราก้เลยเสียใจมากๆเลิกกันเพราะความไม่เข้าใจกันหลายๆครั้งจนเกิดเรื่องราวมามายใหญ่โต แต่ละคนก็มีเหตุผลของตัวเอง
อยู่ๆวันนึงเค้าคงถึงจุดที่พีคจริงๆ เค้าก็ขอเลิกเค้าไม่คุยกับเราได้สักอาทิตย์นึง เราก็พยายามตามตื้อขอคืนดีตามประสาแฟน พอผ่านไปเรื่อยๆเราก็เริ่มคุยกันบ้าง มีเราหลุดงี่เง้าบ้างบางที เพราะความเสียใจที่เลิกกัน เค้าจะไม่ชอบเราเวลาเราร้องไห้หรือพูดพร่ำเกี่ยวกับทำไมต้องเลิกกันทำไมงั้นงี้ อย่างที่บอกไปเพราะเราไม่ได้อยากเลิกจริงๆเราตอนที่คบกันเค้าก็มีสิ่งที่เราไม่ถูกใจแต่ยังไงเราก็ไม่คิดจะทิ้งเค้าไป ก็คุยกันมาเรื่อยๆไปเที่ยวกินหมูกะทะ จากที่เคยทำมาทุกครั้งเราชอบโยงไปเรื่องตอนคบกันผ่านไปเดือนกว่าครั้งนี้นัดกันกินเบียร์เราไม่พูดเกี่ยวกับเรื่องนั้นเลยวันนั้นเค้าพูดกับเราดีมากแบบเข้าใจเรื่องทั้งหมดที่ผ่านมาอะไรที่ไม่เคยสะสางมาก่อนวันนี้คุยหมดเหมือนตอนรักกันใหม่ๆ อยู่ๆเค้าบอกว่าตอนคบกันเค้ารักเรามากๆแต่พอมีเรื่องมันก็เลยลดไปเรื่อยๆ
เค้าบอกเราว่าเค้าอยากให้จิตใจเค้าพร้อมไปเครียร์กับตัวเองก่อน แล้วอนาคตค่อยว่ากันใหม่ แล้วเราก้เปลี่ยนไปคุยเรื่องอนาคตอยากทำอะไรมีบ้านแบบไหนเค้าพูดเหมือนเค้าอยากทำสิ่งๆนั่นกับเรามีครอบครัวบ้านความฝันร่วมกัน วันนั้นเป็นวันที่ดีมากๆ พอผ่านไปเรื่อยๆเค้าก้ทักน้อยลงตอบช้าขึ้นเราเลยไปถามเค้าเพราะความร้อนใจ ว่าทำไม เค้าบอกว่าเค้าเหนื่อยงานยังต้องมาเจอเรางี่เง้าอีก (ซึ้งที่เราร้อนใจงี้เง้าเพราะเราไม่อยากให้เค้าหายไปตามสเต็ปคนดดนบอกเลิก) พออารมณ์เย็นลงวันนี้เราเลยถามเค้าว่า จากนี้เราควรเริ่มยังไงดี เค้าบอกว่าเริ่มคุยเป็นเพื่อนกันไม่ต้องตัดพ้อเพราะทำให้เสียความรู้สึก แล้วเราก็ส่งคลิปหมาเหมือนที่คุยดีผ่านๆมา....อยากจะบอกให้เค้าเข้าใจว่าที่งี่เง้าก็เพราะตั้งแต่เลิกกันมาไม่มีวันไหนเราไม่เสียใจไม่มีวันไหนไม่เครียด ไปทำงานแต่สมองก็คิดแต่เรื่องนั่นกดดันมากบางทีเราคิดว่าเราต้องเป็นบ้าตายแน่ๆ555 เราพยามคอนโทลตัวเองเดี๋ยวทำได้เดี๋ยวทำไม่ได้เข้าใจว่าต้องรักตัวเองบ้างก็นะใครที่เคยโดนบอกเลิกทั้งๆที่รักกันมากๆน่าจะเข้าใจฟิลนี้รู้สึกสงสารตัวเอง
เรื่องที่ต้องการจะปรึกษาคือ.....
1.เราควรมีความหวังไหมคะ เข้าใจว่าต้องเผื่อใจไว้บ้างแต่กลัวเจ็บอีกถ้าวันนั้นเค้าไม่เลือกเราจริงๆ แต่ตัวเราเองก็มีความหวังลึกๆซึ่งเราควบคุมมันไม่ได้
3.ตอนแรกเราก็พยายามไม่ปิดกั้นตัวเอง แต่คนอื่นเข้ามามันก้ไม่ใช่ค่ะ อีกอย่างไม่อยากไปทำให้ใครเสียใจเพราะเราแค่เหงา คือตอนนี้เราไม่มีใครจริงๆอยู่แต่กับครอบครัวเพื่อน แต่ปรึกษาอะไรไม่ได้มากเพราะกลัวเค้ารำคาญ เครียดสะสมเพราะไม่มีใครเข้าใจสิ่งที่เราเป็นอยู่ค่ะว่าทำไมเราถึงฟูมฟายขนาดนี้
2.เราสามารถทำอย่างไรให้ความรู้สึกเค้ากลับมารักกันได้บ้าง มีปัจจัยอะไรบ้าง การปรับตัว ทัศนคติ ความคิดของเค้า หรือเราควรจะวางตัวอย่างไร
แม้มีโอกาสสัก1เปอร์เซ็นต์เราก็อยากจะทำค่ะ เพราะตอนนี้ที่เรากลับมาอยู่คนเดียวเราค่อนข้างเข้าใจอะไรหลายๆว่าเวลาคบกันควรทำอย่างไร เราคิดว่าเราจะทำมันได้ดีกว่าเดิมและเราตั้งใจแบบนั้น พยายามทำให้ทัศนคติตัวเองดีขึ้นซึ่งทุกอย่าเหมือนจะดีขึ้นจริงๆแต่พอความคิดมากหรือเวลาเค้าหายไป ความงี่เง้าก็โผ่ลขึ้นมาค่ะ เราหนักใจแล้วเครียดมากๆ เราควรจะทำอย่างไรดี
3.เพื่อนๆพี่ๆมีอะไรแนะนำได้เลยค่ะ
ปล.เยอะไปต้องขออภัยจริงๆค่ะ
เราควรทำอย่างไรดีคะเรื่อง"แฟนเก่า"
อยู่ๆวันนึงเค้าคงถึงจุดที่พีคจริงๆ เค้าก็ขอเลิกเค้าไม่คุยกับเราได้สักอาทิตย์นึง เราก็พยายามตามตื้อขอคืนดีตามประสาแฟน พอผ่านไปเรื่อยๆเราก็เริ่มคุยกันบ้าง มีเราหลุดงี่เง้าบ้างบางที เพราะความเสียใจที่เลิกกัน เค้าจะไม่ชอบเราเวลาเราร้องไห้หรือพูดพร่ำเกี่ยวกับทำไมต้องเลิกกันทำไมงั้นงี้ อย่างที่บอกไปเพราะเราไม่ได้อยากเลิกจริงๆเราตอนที่คบกันเค้าก็มีสิ่งที่เราไม่ถูกใจแต่ยังไงเราก็ไม่คิดจะทิ้งเค้าไป ก็คุยกันมาเรื่อยๆไปเที่ยวกินหมูกะทะ จากที่เคยทำมาทุกครั้งเราชอบโยงไปเรื่องตอนคบกันผ่านไปเดือนกว่าครั้งนี้นัดกันกินเบียร์เราไม่พูดเกี่ยวกับเรื่องนั้นเลยวันนั้นเค้าพูดกับเราดีมากแบบเข้าใจเรื่องทั้งหมดที่ผ่านมาอะไรที่ไม่เคยสะสางมาก่อนวันนี้คุยหมดเหมือนตอนรักกันใหม่ๆ อยู่ๆเค้าบอกว่าตอนคบกันเค้ารักเรามากๆแต่พอมีเรื่องมันก็เลยลดไปเรื่อยๆ
เค้าบอกเราว่าเค้าอยากให้จิตใจเค้าพร้อมไปเครียร์กับตัวเองก่อน แล้วอนาคตค่อยว่ากันใหม่ แล้วเราก้เปลี่ยนไปคุยเรื่องอนาคตอยากทำอะไรมีบ้านแบบไหนเค้าพูดเหมือนเค้าอยากทำสิ่งๆนั่นกับเรามีครอบครัวบ้านความฝันร่วมกัน วันนั้นเป็นวันที่ดีมากๆ พอผ่านไปเรื่อยๆเค้าก้ทักน้อยลงตอบช้าขึ้นเราเลยไปถามเค้าเพราะความร้อนใจ ว่าทำไม เค้าบอกว่าเค้าเหนื่อยงานยังต้องมาเจอเรางี่เง้าอีก (ซึ้งที่เราร้อนใจงี้เง้าเพราะเราไม่อยากให้เค้าหายไปตามสเต็ปคนดดนบอกเลิก) พออารมณ์เย็นลงวันนี้เราเลยถามเค้าว่า จากนี้เราควรเริ่มยังไงดี เค้าบอกว่าเริ่มคุยเป็นเพื่อนกันไม่ต้องตัดพ้อเพราะทำให้เสียความรู้สึก แล้วเราก็ส่งคลิปหมาเหมือนที่คุยดีผ่านๆมา....อยากจะบอกให้เค้าเข้าใจว่าที่งี่เง้าก็เพราะตั้งแต่เลิกกันมาไม่มีวันไหนเราไม่เสียใจไม่มีวันไหนไม่เครียด ไปทำงานแต่สมองก็คิดแต่เรื่องนั่นกดดันมากบางทีเราคิดว่าเราต้องเป็นบ้าตายแน่ๆ555 เราพยามคอนโทลตัวเองเดี๋ยวทำได้เดี๋ยวทำไม่ได้เข้าใจว่าต้องรักตัวเองบ้างก็นะใครที่เคยโดนบอกเลิกทั้งๆที่รักกันมากๆน่าจะเข้าใจฟิลนี้รู้สึกสงสารตัวเอง
เรื่องที่ต้องการจะปรึกษาคือ.....
1.เราควรมีความหวังไหมคะ เข้าใจว่าต้องเผื่อใจไว้บ้างแต่กลัวเจ็บอีกถ้าวันนั้นเค้าไม่เลือกเราจริงๆ แต่ตัวเราเองก็มีความหวังลึกๆซึ่งเราควบคุมมันไม่ได้
3.ตอนแรกเราก็พยายามไม่ปิดกั้นตัวเอง แต่คนอื่นเข้ามามันก้ไม่ใช่ค่ะ อีกอย่างไม่อยากไปทำให้ใครเสียใจเพราะเราแค่เหงา คือตอนนี้เราไม่มีใครจริงๆอยู่แต่กับครอบครัวเพื่อน แต่ปรึกษาอะไรไม่ได้มากเพราะกลัวเค้ารำคาญ เครียดสะสมเพราะไม่มีใครเข้าใจสิ่งที่เราเป็นอยู่ค่ะว่าทำไมเราถึงฟูมฟายขนาดนี้
2.เราสามารถทำอย่างไรให้ความรู้สึกเค้ากลับมารักกันได้บ้าง มีปัจจัยอะไรบ้าง การปรับตัว ทัศนคติ ความคิดของเค้า หรือเราควรจะวางตัวอย่างไร
แม้มีโอกาสสัก1เปอร์เซ็นต์เราก็อยากจะทำค่ะ เพราะตอนนี้ที่เรากลับมาอยู่คนเดียวเราค่อนข้างเข้าใจอะไรหลายๆว่าเวลาคบกันควรทำอย่างไร เราคิดว่าเราจะทำมันได้ดีกว่าเดิมและเราตั้งใจแบบนั้น พยายามทำให้ทัศนคติตัวเองดีขึ้นซึ่งทุกอย่าเหมือนจะดีขึ้นจริงๆแต่พอความคิดมากหรือเวลาเค้าหายไป ความงี่เง้าก็โผ่ลขึ้นมาค่ะ เราหนักใจแล้วเครียดมากๆ เราควรจะทำอย่างไรดี
3.เพื่อนๆพี่ๆมีอะไรแนะนำได้เลยค่ะ
ปล.เยอะไปต้องขออภัยจริงๆค่ะ