ห้วงรัก(In love)

เพิ่งอ่านบทกวีรวมเล่มของ ยงค์ ยโสธร เรื่อง "รอยเวลา" จบ เป็นบทกวีที่เขียนขึ้นในระหว่างที่ผู้เขียนกำลังต่อสู้ทางการเมืองในป่า ช่วงหลัง 6 ตุลา 2519 หลายบทมีความไพเราะสะเทือนใจ ความงดงามของชีวิตชนบท ป่าเขา และความทดท้อ ผิดหวัง และความสงสัยแนวทางการต่อสู้ของตนเอง หลายๆ บทในหนังสือรวมบทกวีนี้เคยตีพิมพ์ลงนิตยสารหนุ่มสาวมาแล้ว เป็นหนังสือแนวเพลย์บอยที่ใจกล้าท้าทายสังคมอนุรักษ์ของไทยในสมัยนั้น แล้วมีนิตยสารแนวเดียวกันหลายๆ เล่มตามมา มันทำให้ผมคิดย้อนเวลาของตัวเองว่าเคยแต่งบทกวีลงพิมพ์ในนิตยสารเล่มนี้อยู่บทหนึ่งช่วงปี 2523 -2527 อะไรนี้แหละจำไม่ได้แล้วก็ไม่ได้เก็บไว้เป็นอนุสรณ์ด้วย แต่ยังจำบทกวีนี้ได้อย่างแม่นยำ ช่วงนั้นมีความคิดอุดมคตินิยมสูงมาก โดยเฉพาะเรื่องความรักจะต้องเป็นไปเพื่อเสียสละให้สังคม จะไม่เอาความรักเป็นความสุขส่วนตัวตามแนวคิดสร้างชาติของฝ่ายซ้ายซึ่งผมได้อิทธิพลอย่างแรงหลังสองเหตุการณ์แห่งเดือนตุลาครั้งนั้น ความมุ่งมั่นที่จะร่วมสร้างสังคมใหม่ตามแนวทางถนัดของตน  ช่วงนั้นกลอนเปล่าได้รับความนิยมอย่างสูงมาก ที่มีชื่อเสียงจำได้คือ พิบูลศักดิ์ ละครพล หนังสือและรายการวิทยุศาลาคนเศร้า…

คิดทบทวนแล้วแปลเป็นภาคอังกฤษเล่นๆ พอเติมความทรงจำที่วุ่นวิ่นไปยามต้นหนาว

“ห้วงรัก”
ความรัก… ทำให้ฉันไม่สามารถเขียนบทกวีแห่งมนุษยชาติได้
ทุกความคิดมารวมอยู่ที่เธอ
คิดถึงเธอ…
อยากกระซิบบอกรักเธอใกล้ๆ
ความรักเป็นสิ่งที่เห็นแก่ตัวเช่นนี้เอง.

“In love”
In a pool of love…I cannot write a poem of Human Being
All my thought binds on you
Endlessly thinking of you…
Keep whispering sweet love... close to you
Oh, love is such an obsessive selfish being.