ไม่คิดว่าจะเจอกับตัวเอง

ตกลงเรื่องคดี น้องโม ที่ออกมาเย้วๆเอาหน้าเอาตากันนี่ มันจบแล้วใช่มั๊ยคับ

อยากถามถึงคนที่ไม่มีเพื่อนสนิท ไม่มีสังคม ใช้ชีวิตยังไงที่ทำให้ไม่รู้สึกเหงา เคว้ง หรือโดดเดี่ยวบ้างคะ

ตามที่ถามเลยค่ะ ถ้าเกิดว่าทุกคนติดเฟรนด์โซน แต่ว่าด้วยเหตุผลอะไรก็ตามทำให้คงจะไม่ได้เจอเขาแล้ว จะบอกความรู้สึกที่มีต่อเขา หรือจะเก็บความรู้สึกนี้ไว้ให้มันตายไปกับเราดีคะ

จขกท.สงสัยน่ะ เห็นส่วนใหญ่มีแต่ผู้หญิงที่บ่นว่าอยากได้ดอกไม้

8ปีสำหรับลูกชายคบกับแฟนไม่โทษใครอยู่ด้วยกันมีแต่ทะเลาะกันเลิกตอนนี้ดีกว่ามีลูกด้วยกันลูกเราไม่ปรับตัวใครจะทนไหวถึงเวลาแล้วที่ต้องปล่อยเค้าเราเห็นลูกเศร้าใจเราก้อเศร้าไปด้วยคนเป็นแม่อะเนอะรอลูกทำใจและก

ขอบคุณน้ำตาที่ปลุกฉัน ให้เตรียมรับมือกับคืนวันที่..ไม่มีเธอ ตั้งแต่วันนี้ไป ขอบคุณที่ทำให้ได้รู้ ที่จริงนั้นเธอไม่ได้รักฉันมากมาย แค่หลอกให้ฝันไป ตื่นมาเธอก็ไป ก็เท่านั้น

ผมเป็น introvert ชอบอยู่กับตัวเองและอยู่ในที่เงียบๆสงบๆคนเดียว แต่ไม่รู้ว่า มีใครเป็นเหมือนกันไหมว่า ไม่ได้อยากอยู่ห้องเดียวหรือบ้านเดียวกันกับแฟน คือแบบอาจจะมาค้างได้สัปดาห์ละ 1-2 วัน แล้วก็แยกกันอยู

คือว่าช่วงนี้เราห่างกับเพื่อนในกลุ่มมหาลัยเราค่ะ เนื่องจากเป็นปีสุดท้ายแล้วแล้วก็ไม่ค่อยได้เจอกันแล้ว เพราะว่าเรารู้สึกเหนื่อยที่ต้องแบกรับชีวิตพวกเขาไว้ในเรื่องการเรียนค่ะ เรื่องอื่นเรายอมรับว่าโอเค

ที่ผ่านมาไม่ค่อยได้นึกว่าตัวเองแก่เท่าไรนัก ส่วนใหญ่ก็จะคิดว่าเป็นไปตามวัย แต่วันก่อนได้เจอคนที่รู้จักกันมานาน พอเจอกันเที่ยวนี้เอ๊ะทำไมแก่จัง แล้วก็เลยได้นึกกลับมาถึงตัวเองว่า ถ้าอย่างนั้นตัวเรานี่ก็

อยากหากลุ่มคนที่เศร้าคนที่มีปัญหาชีวิตปัญหาความรักหรือเรื่องราวต่างๆมาพูดคุยกันระบายกันเป็นที่ปรึกษาที่ระบายให้กำลังใจกัน พอจะมีกลุ่มแบบนี้ไหมค่ะควรหาเพื่อนคุยจากไหนดี ช่วยแนะนำหน่อยค่ะ