สวัสดีค่ะ
เราอยากจะแบ่งปันประสบการณ์ความรักของเรา ให้กับเพื่อนๆจะได้ไม่เสียคนที่รักเราไปค่ะ
เริ่มเลยนะคะ เราอายุ23 แฟนเรา อายุ 25 เราเป็นสมาชิกของเพจความรู้ทางกฏหมายยอดนิยมของมหาลัยเปิดแห่งหนึ่ง เราเข้าไปขอแอดเพื่อนแฟนเราแต่ตอนนั้นเรายังไม่มีโอกาสได้คุยกัน แต่ก็แอบส่อง ว่าเขามีแฟนไหม จนวันหนึ่งเรามีโอกาสได้คุยกับเขาทางแชท จากนั้นเราก็พยายามชวนเขาคุยมาตลอด เราเรียน2มหาลัยค่ะ เราจึงมีความลำบากเวลาจะไปซื้อหนังกฏหมาย เราก็เลยบ่นๆไปเขาเลยอาสาที่จะซื้อ มาให้ เราไม่คิดว่าเขาจะมาจริงเพราะเราอยู่ไกลกัน (เราอยู่หลักสี่ แฟน อยู่รามคำแหง) นั้นก็เป็นครั้งแรกที่เราได้เจอเขา จากนั้นความสัมพันธ์ก็พัฒนาขึ้น แฟนเราเขาเป็นผู้ชายที่ดีมากเขาดูแลเราทุกเรื่องค่ะ เช้าจะไปส่งเราที่โรงเรียน ตอนเลิกจะมารับเป็นแบบนี้ทุกๆวัน เรากลับจากสอนไม่ต้องทำอะไรเลย เสื้อผ้าความสะอาดห้อง อาหารการกินเขาจะดูแลเราทั้งหมดช่วงวันหยุดเขาจะไม่ปลุกเราเลย เพราะเขาจะเห็นว่าเราสอนเหนื่อยเขาจะตื่นก่อน ไปหาข้าวเช้ามารอเลยซึ่งก็จะตื่นสายหน่อยเพราะเราหนักมาตลอด 5วันแฟนเราเขาทำงานออกแบบซึ่งเป็นงานอยู่กับบ้านค่ะ เขาจึงดูแลเราเต็มที่ เหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่สูบดีสุดยอดไปเลย555
เราเป็นคนเอาแต่ใจตัวเอง คิดว่าตัวเก่ง พูดแรง ชอบประชดทำอะไรต้องเป๊ะตลอด แต่เราก็รักแฟนน่ะ เราจะไม่ค่อยแสดงออกเราเอาใจคนไม่เก่ง
สิ่งที่แย่ที่สุดคือเราทำอะไรไม่นึกถึงความรักที่เขามอบให้ ครั้งหนึ่งเราทะเลาะกันและเราก็พูดว่า เราคงคิดผิดที่เลือกเขามาเป็นแฟน เขาก็นิ่งไป เราเลยไปขอโทษแล้วทำเป็นเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น แต่จริงเขาคงเจ็บมาก พูดทำร้ายน้ำใจเขาเสมอ แต่เขาก็ยอมเรามาตลอดเราก็ยิ่งนิสัยเสียมากขึ้น
จนแฟนเราได้ไปบวชเป็นเวลา1พรรษา เกือบ4เดือนเพราะเขาบวชก่อนนานหลายวัน ช่วงนี้เป็นช่วงที่เรางี่เง่ามากที่สุด ปากเราบอกว่ายินดีที่เขาบวช แต่เราสร้างเรื่องไม่สบายใจให้เขาตลอด หึงหวงกลัวคนมาจีบ กลัวไม่สึก เหมือนยิ่งห่างเรายิ่งคิดสารพัด ทั้งๆที่ผ่านมาเข้าเป็นคนที่ ซื่อสัตย์และรักเรา แต่เราก็ระแวง คิดมาก เขาจะค่อยโทรมาหาเราตลอดเพราะเขาห่วงว่าเราอยู่คนเดียว เราก็ทำเมินเฉยเวลาเขาถามอะไรเราไม่พอใจก็โว้ยว้ายใส่ทั้งๆที่เขาบวชเป็นแบบนี้ทะเลาะกันมาตลอดที่บวชแต่เขาก็ให้อภัย ไม่ถือสาแต่ก็จะเตือนๆตลอดว่าอย่าทำแบบนี้ แต่เราก็ไม่ใส่ใจคิดว่าเขาคงไม่อะไร สุดท้ายช่วงใกล้ออกพรรษาเราก็ถามเขาว่าจะสึกไหม เรารู้ว่าไม่ควรถาม เขาก็ดุเรามา เราก็ไม่ยอมจนเขาคงหมดความอดทนและบอกเลิกเรา เราช๊อกมาเพราะไม่คิดว่าเขาจะเลิก เพราะเราคงมองข้ามความรู้สึกเขามาก เขาเคยบอกว่าเขาร้องไห้เพราะเรามาหลายครั้งในช่วงที่บวช (เขาบอกเราหลังจากที่สึกแล้วเลิกกันแล้ว)
หลังจากนั้นเราก็กลับมาทบทวนตัวเองจากคำพูดของเขา เราผิดมากจริงๆที่มองข้ามความรักที่เขามอบให้ จนเขาหมดใจหมดความอดทนกับเรา
เราพยายามทำทุกๆทางเพื่อขอโอกาส แต่เขาคงหมดใจไปแล้วจริง อยากจะฝากเพื่อนๆที่มีคนสำคัญอยู่ข้างกายดูแลรักษาเขาไว้นะคะ
หวังว่าสักวันเขาจะผ่านมาเห็นและให้อภัย
เสียคนสำคัญ เพราะนิสัยของตัวเอง
เราอยากจะแบ่งปันประสบการณ์ความรักของเรา ให้กับเพื่อนๆจะได้ไม่เสียคนที่รักเราไปค่ะ
เริ่มเลยนะคะ เราอายุ23 แฟนเรา อายุ 25 เราเป็นสมาชิกของเพจความรู้ทางกฏหมายยอดนิยมของมหาลัยเปิดแห่งหนึ่ง เราเข้าไปขอแอดเพื่อนแฟนเราแต่ตอนนั้นเรายังไม่มีโอกาสได้คุยกัน แต่ก็แอบส่อง ว่าเขามีแฟนไหม จนวันหนึ่งเรามีโอกาสได้คุยกับเขาทางแชท จากนั้นเราก็พยายามชวนเขาคุยมาตลอด เราเรียน2มหาลัยค่ะ เราจึงมีความลำบากเวลาจะไปซื้อหนังกฏหมาย เราก็เลยบ่นๆไปเขาเลยอาสาที่จะซื้อ มาให้ เราไม่คิดว่าเขาจะมาจริงเพราะเราอยู่ไกลกัน (เราอยู่หลักสี่ แฟน อยู่รามคำแหง) นั้นก็เป็นครั้งแรกที่เราได้เจอเขา จากนั้นความสัมพันธ์ก็พัฒนาขึ้น แฟนเราเขาเป็นผู้ชายที่ดีมากเขาดูแลเราทุกเรื่องค่ะ เช้าจะไปส่งเราที่โรงเรียน ตอนเลิกจะมารับเป็นแบบนี้ทุกๆวัน เรากลับจากสอนไม่ต้องทำอะไรเลย เสื้อผ้าความสะอาดห้อง อาหารการกินเขาจะดูแลเราทั้งหมดช่วงวันหยุดเขาจะไม่ปลุกเราเลย เพราะเขาจะเห็นว่าเราสอนเหนื่อยเขาจะตื่นก่อน ไปหาข้าวเช้ามารอเลยซึ่งก็จะตื่นสายหน่อยเพราะเราหนักมาตลอด 5วันแฟนเราเขาทำงานออกแบบซึ่งเป็นงานอยู่กับบ้านค่ะ เขาจึงดูแลเราเต็มที่ เหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่สูบดีสุดยอดไปเลย555
เราเป็นคนเอาแต่ใจตัวเอง คิดว่าตัวเก่ง พูดแรง ชอบประชดทำอะไรต้องเป๊ะตลอด แต่เราก็รักแฟนน่ะ เราจะไม่ค่อยแสดงออกเราเอาใจคนไม่เก่ง
สิ่งที่แย่ที่สุดคือเราทำอะไรไม่นึกถึงความรักที่เขามอบให้ ครั้งหนึ่งเราทะเลาะกันและเราก็พูดว่า เราคงคิดผิดที่เลือกเขามาเป็นแฟน เขาก็นิ่งไป เราเลยไปขอโทษแล้วทำเป็นเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น แต่จริงเขาคงเจ็บมาก พูดทำร้ายน้ำใจเขาเสมอ แต่เขาก็ยอมเรามาตลอดเราก็ยิ่งนิสัยเสียมากขึ้น
จนแฟนเราได้ไปบวชเป็นเวลา1พรรษา เกือบ4เดือนเพราะเขาบวชก่อนนานหลายวัน ช่วงนี้เป็นช่วงที่เรางี่เง่ามากที่สุด ปากเราบอกว่ายินดีที่เขาบวช แต่เราสร้างเรื่องไม่สบายใจให้เขาตลอด หึงหวงกลัวคนมาจีบ กลัวไม่สึก เหมือนยิ่งห่างเรายิ่งคิดสารพัด ทั้งๆที่ผ่านมาเข้าเป็นคนที่ ซื่อสัตย์และรักเรา แต่เราก็ระแวง คิดมาก เขาจะค่อยโทรมาหาเราตลอดเพราะเขาห่วงว่าเราอยู่คนเดียว เราก็ทำเมินเฉยเวลาเขาถามอะไรเราไม่พอใจก็โว้ยว้ายใส่ทั้งๆที่เขาบวชเป็นแบบนี้ทะเลาะกันมาตลอดที่บวชแต่เขาก็ให้อภัย ไม่ถือสาแต่ก็จะเตือนๆตลอดว่าอย่าทำแบบนี้ แต่เราก็ไม่ใส่ใจคิดว่าเขาคงไม่อะไร สุดท้ายช่วงใกล้ออกพรรษาเราก็ถามเขาว่าจะสึกไหม เรารู้ว่าไม่ควรถาม เขาก็ดุเรามา เราก็ไม่ยอมจนเขาคงหมดความอดทนและบอกเลิกเรา เราช๊อกมาเพราะไม่คิดว่าเขาจะเลิก เพราะเราคงมองข้ามความรู้สึกเขามาก เขาเคยบอกว่าเขาร้องไห้เพราะเรามาหลายครั้งในช่วงที่บวช (เขาบอกเราหลังจากที่สึกแล้วเลิกกันแล้ว)
หลังจากนั้นเราก็กลับมาทบทวนตัวเองจากคำพูดของเขา เราผิดมากจริงๆที่มองข้ามความรักที่เขามอบให้ จนเขาหมดใจหมดความอดทนกับเรา
เราพยายามทำทุกๆทางเพื่อขอโอกาส แต่เขาคงหมดใจไปแล้วจริง อยากจะฝากเพื่อนๆที่มีคนสำคัญอยู่ข้างกายดูแลรักษาเขาไว้นะคะ
หวังว่าสักวันเขาจะผ่านมาเห็นและให้อภัย