สวัสดีครับ ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดคนหนึ่ง ที่จบจากวิทยาลัยช่าง แล้วมาเรียนต่อใน ม. ดังในภาคใต้
ซึ่งผมได้เจอเพื่อนใหม่คนหนึ่งครับ ครั้งแรกที่ได้เจอเขาก็ตอนที่เราเข้าหอพัก (หอใน) ซึ่งเราเรียนคณะเดียวกัน
เลยมีกลุ่มรวมนักศึกษาใหม่อะครับ เราจึงนัดกันเพื่อที่จะอยู่ห้องเดียวกันครับ วันนั้นเป็นวันที่นักศึกษาใหม่เข้าหอ
วันนั้นผมเป็นคนเข้าห้องคนแรกครับ แล้วเขาตามมาทีหลัง โดยที่เขาโทรมาให้ผมไปรับเขาที่หน้าหอ เพราะผมมาถึงก่อน
เลยรู้ขั้นตอนการเข้าหอครับ ว่าต้องทำอะไรบ้าง ผมเลยเดินไปรับเขา และนั้นก็เป็นครั้งแรกครับ ที่เราได้เจอกัน ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรมากนะครับ
แต่ผมก็ดีในที่ได้เจอเพื่อนใหม่ หลังจากนั้น 3-4 วัน ก็เป็นการเปิดเทอมครับ ด้วยความที่ว่าเราเรียนคณะเดียวกัน
ทำให้เราต้องตื่นนอน ตอนเช้า ไปเรียนด้วย กัน และพร้อมกันบ่อยๆ จนวันและเวลาผ่านไป ผมก็เริ่มรู้สึกดี แบบแปลกๆกันเพื่อนคนนี้มากครับ
เขาไปไหนผมก็จะไปด้วยตลอด ไปกินข้าว ก็ไปด้วยกัน นั่งกินด้วยกันครับ วันนึง ผมไปกินข้าวคนเดียว
แม่ค้าร้านประจำก็ทักขึ้นมาว่า "วันนี้แฟนไม่มาด้วยหรอ" ผมนี่ก็เขินไปสิครับ แต่ก็ตอบแม่ค้าไปว่า แค่เพื่อน
หลังจากนั้น เขาก็เริ่มห่างๆจากผมบ้างครับ อาจเป็นเพราะว่า เขาอาจจะรู้ว่าผมคิดกันเขาเกิดคำว่าเพื่อน แต่ก็ยังสนิทกันอยู่
ความรู้สึกผมตอนนั้นมันก็บอกยากนะครับ คือมันอธิบายไม่ได้ แต่ไม่อยากอยู่ห่างเขาเรา อยากอยู่ด้วยกัน และเพื่อนในคณะบางคนก็แซวกันว่าบางครั้งเราก็เล่นกันเหมือนเป็นแฟนกันเลย เราก็เขินๆ แต่ก็แกล้งทำบอกปัดไปว่าบ้าหรออะไรประมานนี้
ถึงตอนนี้เราอยู่ ปี 2 แล้วครับ เขาย้ายไปอยู่อีกหอนึง แต่ผมยังอยู่หอเดิม ความรู้สึกผมที่คิดกันเขาก็ยังเหมือนเดิม
ทุกๆครั้งก็จะคิดถึงแต่เขา อยากให้เราอยู่ด้วยกัน แต่เขาเป็น ชายแท้ๆ และความรู้สึกที่เขามีกับผม ผมก็ไม่เคยถามเขาเลยสักครั้งว่าคิดยังไง
แต่ผมก็ไม่ได้คาดหวังอะไรกันเขาเยอะหรอกครับ เพราะกลัวจะเสียเพื่อนไป ขอแค่ให้เราอยู่ใกล้ๆ
และถ้าหากความสัมพันธ์ระหว่างเรามันจะคืบหน้าก็ให้มันไปทีละนิดละน้อยครักับก็พอแล้วครับ
ความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อน
ซึ่งผมได้เจอเพื่อนใหม่คนหนึ่งครับ ครั้งแรกที่ได้เจอเขาก็ตอนที่เราเข้าหอพัก (หอใน) ซึ่งเราเรียนคณะเดียวกัน
เลยมีกลุ่มรวมนักศึกษาใหม่อะครับ เราจึงนัดกันเพื่อที่จะอยู่ห้องเดียวกันครับ วันนั้นเป็นวันที่นักศึกษาใหม่เข้าหอ
วันนั้นผมเป็นคนเข้าห้องคนแรกครับ แล้วเขาตามมาทีหลัง โดยที่เขาโทรมาให้ผมไปรับเขาที่หน้าหอ เพราะผมมาถึงก่อน
เลยรู้ขั้นตอนการเข้าหอครับ ว่าต้องทำอะไรบ้าง ผมเลยเดินไปรับเขา และนั้นก็เป็นครั้งแรกครับ ที่เราได้เจอกัน ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรมากนะครับ
แต่ผมก็ดีในที่ได้เจอเพื่อนใหม่ หลังจากนั้น 3-4 วัน ก็เป็นการเปิดเทอมครับ ด้วยความที่ว่าเราเรียนคณะเดียวกัน
ทำให้เราต้องตื่นนอน ตอนเช้า ไปเรียนด้วย กัน และพร้อมกันบ่อยๆ จนวันและเวลาผ่านไป ผมก็เริ่มรู้สึกดี แบบแปลกๆกันเพื่อนคนนี้มากครับ
เขาไปไหนผมก็จะไปด้วยตลอด ไปกินข้าว ก็ไปด้วยกัน นั่งกินด้วยกันครับ วันนึง ผมไปกินข้าวคนเดียว
แม่ค้าร้านประจำก็ทักขึ้นมาว่า "วันนี้แฟนไม่มาด้วยหรอ" ผมนี่ก็เขินไปสิครับ แต่ก็ตอบแม่ค้าไปว่า แค่เพื่อน
หลังจากนั้น เขาก็เริ่มห่างๆจากผมบ้างครับ อาจเป็นเพราะว่า เขาอาจจะรู้ว่าผมคิดกันเขาเกิดคำว่าเพื่อน แต่ก็ยังสนิทกันอยู่
ความรู้สึกผมตอนนั้นมันก็บอกยากนะครับ คือมันอธิบายไม่ได้ แต่ไม่อยากอยู่ห่างเขาเรา อยากอยู่ด้วยกัน และเพื่อนในคณะบางคนก็แซวกันว่าบางครั้งเราก็เล่นกันเหมือนเป็นแฟนกันเลย เราก็เขินๆ แต่ก็แกล้งทำบอกปัดไปว่าบ้าหรออะไรประมานนี้
ถึงตอนนี้เราอยู่ ปี 2 แล้วครับ เขาย้ายไปอยู่อีกหอนึง แต่ผมยังอยู่หอเดิม ความรู้สึกผมที่คิดกันเขาก็ยังเหมือนเดิม
ทุกๆครั้งก็จะคิดถึงแต่เขา อยากให้เราอยู่ด้วยกัน แต่เขาเป็น ชายแท้ๆ และความรู้สึกที่เขามีกับผม ผมก็ไม่เคยถามเขาเลยสักครั้งว่าคิดยังไง
แต่ผมก็ไม่ได้คาดหวังอะไรกันเขาเยอะหรอกครับ เพราะกลัวจะเสียเพื่อนไป ขอแค่ให้เราอยู่ใกล้ๆ
และถ้าหากความสัมพันธ์ระหว่างเรามันจะคืบหน้าก็ให้มันไปทีละนิดละน้อยครักับก็พอแล้วครับ