สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเราอาจะดูไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย

เรื่องของเรามีอยู่ว่า เราคบกับแฟนเรามาจะเกือบ2ปีแล้วค่ะ ก่อนคบกันเราเป็นฝ่ายจีบเขาก่อนเข้าหาทุกช่องทางไม่ว่าจะเป็นทางเฟซทางไลน์โทรหา จนวันนึงเราตัดสินใจขอเขาเป็นแฟน (แอบด้านนิดนึง55) แต่เพราะด้วยพรหมลิขิตหรือเราคุยกันถูกคอไม่รู้ค่ะเขาก็ตอบตกลงคบกับเรา   ช่วงแรกๆเป็นช่วงที่เราโคตรมีความสุขเลย เขาเป็นคนน่ารักไม่เคยเอารัดเอาเปรียบเราเลย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเงินทองเขาไม่เคยให้เราจ่ายให้เขาเลยอยากได้อะไรก็หาให้ ไม่เคยเอาเปรียบเราทั้งกายใจ สุภาพบุรุษชัดๆ เพราะรู้ว่าเขาเป็นแบบนี้ตั้งแต่เเรกเราคิดว่าเขาใช่ อันที่จริงเราไม่ได้สวยอะไรเลยเรามีแต่ใจให้เขาล้วนๆ คบกันตั้งแต่ตอนนั้นเราสองคนมีความสุขมากเราสัมผัสได้ว่าเขาก็รักเรามากเหมือนกัน คุยกันไว้สัญญากันไว้ไม่ว่าจะเกิดไรขึ้นเราจะไม่มีวันเลิกกัน ต่อให้ไม่ได้คุยกันเป็นเดือนเป็นปีก็จะไม่เลิกกันไม่นอกใจกันจะเชื่อใจไว้ใจกันจะไม่พูดกูใส่กัน แต่ครั้งนึงเราเคยทำผิดต่อเขาเราแอบไปส่องเฟซคนที่เราเคยแอบชอบแล้วเขาจับได้ เขาโกรธเราเราง้อทุกวิถีทางเรายอมรับว่าเราผิดจริง ต่อจากนั้นมาเราก็คบกันมาเรื่อยๆมีปากเสียงกันบ้างทะเลาะกันบ้างมันคงเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคู่รักแต่เราก็มีความสุขมาโดยตลอด พอนานไปๆเหมือนเราจะรู้สึกได้ว่าเขางี่เง่า เอาเรื่องไม่เป็นเรื่องมาทะเลาะเอาความคิดของเขาเองมาทะเลาะทั้งๆที่บางทีเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นอะไรและเราก็ไม่ได้ทำตามที่เขาคิดด้วย พักหลังเขาชอบเงียบถ้ามีอะไรในใจ เราพยายามถามจนปากจะแฉะ ถามจนบางทีท้อแต่คำตอบที่ได้กลับเป็นเรื่องงี่เง่าที่เราเองก็ไม่รู้เรื่อง พอเรารู้ว่ามาโกรธเราเพราะความคิดตัวเองแบบนี้เรางอนเขากลับค่ะ แต่ไม่ได้ผลอะไรเลยเขาไม่ง้อไม่ถามไม่สนใจซึ่งต่างจากเมื่อก่อน จนเราเนี่ยแหล่ะที่ต้องเข้าหาเขากลายเป็นง้อเขาด้วยซ้ำ และนี่เริ่มเป็นจุดเริ่มต้นมาเรื่อยๆเราเป็นอยู่แบบนี้หลายครั้งและสุดท้ายก็ยังคงเป็นเราที่เป็นฝ่ายเข้าหาอยู่เสมอง้ออยู่เสมอก็เพราะรักเขามากๆนั่นแหล่ะค่ะได้แต่หวังว่าเขาจะรู้สึกผิดและปรับปรุงตัวเองให้ดีขึ้น ทุกครั้งที่ทะเลาะกันเรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนี้เราบอกเขาอยู่เสมอถ้ารักเราเราขอแค่อย่างเดียวปรับปรุงตัวเองเพื่อเราสองคนจะได้มีความสุขนะไม่อยากทะเลาะกันเพราะเรื่องแบบนี้แล้ว แต่เหมือนมันกลับดูไม่ได้มีผลอะไรกับเขาเลยแต่ในใจเราเฝ้าหวังอยู่ทุกวันว่าเขาจะเปลี่ยนแปรงตัวเองเพื่อเราบ้าง มันเป็นแบบนี้หนักขึ้นทุกวันเรื่อยๆ จนบอกเลิกกันไปหลายทีแล้วกูใส่กันหลายหนแล้ว เราพยายามทำตัวให้น่ารักเสียสละอะไรหลายๆอย่างเพื่อให้เขาสบายใจแต่เขาก็คิดเหมือนเดิมทำเหมือนเดิม เราก็คิดว่าเราก็มีแต่ทำดีกับเขาไม่ให้เขาอึดอัดทำให้เขารู้ว่าเราแคร์เขามากกว่าตัวเราเองอีก เราไม่เคยรักเขาน้อยลงเลยถึงเขาจะเป็นแบบนั้นก็เหอะไม่คิดจะนอกใจด้วยซ้ำ เคยคิดแต่อยากทำให้เขาคิดได้ว่าเราก็เสียใจเหมือนกัน เกือบ2ปีของเราสำหรับบางคนอาจจะดูไม่ค่อยนานสักเท่าไหร่ แต่ส่วนมากเราอยู่กินกับเขามันทำให้เราผูกพันธ์รักเขามากขึ้นทุกวันถึงจะทะเลาะกันบ่อยเราต้องเป็นฝ่ายร้องไห้ตลอดก็เหอะ เราก็ยอมทุกอย่างยอมง้อทั้งที่ไม่ผิดยอมเข้าหายอมตามโดยที่เขาหนีเราตลอด เรามั่นใจค่ะว่าเขาไม่ได้มีคนอื่นเขาไม่เคยคุยซ้อนคบซ้อนตลอดเวลาที่คบมาโทรศัพท์เขาไม่เคยหวง พอเป็นเเบบนี้มาเรื่อยๆใจว่าเจ็บแล้วการเวลาทำให้เราไกลกันอีก เขาเรียนช่างค่ะวันนึงก็ต้องไปฝึกงาน ตจว.ไกลเราอยู่เหมือนกัน ก่อนไปสัญญาว่าจะไว้ใจเชื่อใจไม่ทำให้กันและกันเสียใจ ไม่มีเลิกจะไม่หนีปัญหาจะคุยกันให้รู้เรื่องถ้าทะเลาะกันจะเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อเราสองคน เราได้ยินแบบนี้โคตรดีใจเลยค่ะ เเต่พอเอาเข้าจริงๆเขาไปแล้วทุกอย่างก็ยังเหมือนเก่าคิดแทนเราเอาความคิดตัวเองมาคิดทะเลาะกันทุกครั้งแต่มันเเรงขึ้นเรื่อยๆจนไม่ได้คุยกันเป็นอาทิตย์ๆ เขาเป็นฝ่ายทักมาขอโทษ โคตรดีใจเลยสุดท้ายทุกอย่างกลายเป็นเราผิดอีกตามเคย เรายอมยอมง้อยอมขอโทษทั้งๆที่โกรธเขา เหตุผลมีอย่างเดียวก็คือรักและได้แต่หวังว่าเขาจะมีความคิดที่โตขึ้นกว่านี้ พักหลังๆมานี่มันเจ็บยิ่งกว่าครั้งก่อนๆเขาหนีเราทุกวิถีทาง เราโทรหาเป็น10ๆสายไม่เคยรับ อ้างทำนู้นทำนี่ตลอด ทั้งๆที่เรารักเขาทำเพื่อเขาขนาดนี้ เอาจริงๆถ้าไม่มีเขาเราก็อยู่ไม่ได้เขาก็เคยพูดกับเรานะอยู่ไม่เหมือนกันถ้าไม่มีเรา T_T เราพยายามถามพยายามทำให้เขาเชื่อใจแต่สิ่งที่เราทำไป เขาไม่เคยเชื่ออะไรเราเลยพักหลังทำเหมือนเราไม่ใช่แฟนชอบทำเหมือนอยากเอาชนะเรา เหมือนมีอัคติกับเรา เรายังเหมือนเดิมกับเขาตั้งแต่เเรกคบจนถึงทุกวัน ในหัวเรามีแต่คำถามทำไม เขาเบื่อเรา เขาไม่ได้รักเราแล้วหรอ เราแย่เกินไปรึเปล่า เราร้องไห้เกือบทุกวันไม่เป็นอันจะกิน เรารอเขาทำนั้นทำนี่ได้เป็นเวลานานๆแต่เขารอเราแค่นาทีสองนาทีไม่ได้ ความคิดเราเหมือนเขาทำได้ทุกอย่างเขามีสิทธิ์ทุกอย่างแต่เราทำอะไรไม่ได้ซักอย่าง เคยทะเลาะกันเพราะเกมแล้วเขาเลิกเล่นไปพักนึง วันนึงมาขอเราเล่นเราก็ให้เล่นเราก็ตามใจเรารอเขาเล่นจนเวลาคุยกันน้อยลงก็เพราะรัก บอกตามตรงเราเหนื่อยนะเราท้อนะจนบางทีเขาไล่เราไปหาคนที่ทำให้เรามีความสุขมากกว่าเขาเพราะเขามันไม่ดี ถ้าไม่ติดตรงที่รักเราคงไปนานแล้วววว
เราได้แต่หวังว่าเขาจะกลับมาเป็นคนเดิมของเรา
ปล. เราก็ไม่ได้ดีอะไรเกินไปนะ เราเป็นที่ไม่สวยเลยด้วยซ้ำ ใจร้อน ขี้โมโห แต่มันก็เปลี่ยนไปเพราะใจต้องเย็นตอนง้อเขาเนี่ยเเหละ
เราทำทุกอย่างให้เขา ซักผ้า ทำกับข้าวเรื่องเล็กๆน้อยที่แม่บ้านแม่เรือนทำกันเราทำได้หมด พ่อแม่เราทั้งสองฝ่ายเข้ากันได้ดีหมด

เราอยากรู้เราต้องทำไงให้เขากลับมาเป็นคนเดิมให้เราาา
เพราะรักจึงได้หวัง เพราะรักจึงได้ทน  เพราะรักจึงได้ยอม
เรื่องนี้เรื่องเดียวจริงๆ