อยากทราบว่าสิ่งที่ตนปฏิบัตินั้น ถูกหรือผิด เพราะไม่เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้น เกิดความสับสนในใจ
เรื่องมีอยู่แล้ว มีคนคอยจับจ้องหาความอยู่เป็นนิจ มีเรื่องราวเกิดขึ้นหลายครั้ง ทุกครั้งจิตใจกระเพื่อม แต่ก็ลด ละ ให้สงบโดยเร็ว แต่ความรุนแรงก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เจตนาชัดขึ้น จนตัดสินใจจะออกจากสังคมนี้ เนื่องจากไม่อยากพบเจอคนพาล ที่มีแต่จะก่อให้เกิดโทสะ แต่เพื่อนๆ หรือทางโลกก็ย้ำเตือนให้ต่อสู้ การออกจากสังคมคือคนขี้ขลาด เป็นคนอ่อนแอ แต่ในใจลึกๆ ที่ได้ตัดสินใจออกจากสังคมนี้ มันโล่งมาก มันรู้สึกว่าเราอยากอยู่แบบสันติ อยู่อย่างสมถะ ยุ่งเกี่ยวกับสิ่งที่ก่อให้เกิดกิเลสน้อยที่สุด พยายาม ที่จะลด ละ เลิก วาง เสีย ซึ่งไม่ได้ยึดมั่นถือมั่น ในสิ่งที่ไม่ใช่ของตนมานานแล้ว เพียงแต่ต้องการความสงบในการทำงาน แค่นั้น
ตอนนี้เลยสับสนในใจเป็นอย่างมาก ว่าสิ่งที่เราปฏิบัติอยู่นั้น มันใช่ทางธรรมหรือไม่ มันใช่ทางพ้นทุกข์หรือไม่ หรือว่าเราเป็นคนขี้ขลาดจริงๆ อย่างที่สังคมกล่าวไว้
รบกวนผู้รู้ ช่วยชี้แนะหน่อยคะ ว่าจริงๆ ควรทำอย่างไร
ขอบคุณคะ
เราควรยึดสิ่งใด หากในทางโลก ให้ต่อสู้ ไม่อ่อนแอหรือขี้ขลาด แต่ในทางธรรม คือ การออกจากที่ก่อให้เกิดกิเลส เราควรเลือกทางใด
เรื่องมีอยู่แล้ว มีคนคอยจับจ้องหาความอยู่เป็นนิจ มีเรื่องราวเกิดขึ้นหลายครั้ง ทุกครั้งจิตใจกระเพื่อม แต่ก็ลด ละ ให้สงบโดยเร็ว แต่ความรุนแรงก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เจตนาชัดขึ้น จนตัดสินใจจะออกจากสังคมนี้ เนื่องจากไม่อยากพบเจอคนพาล ที่มีแต่จะก่อให้เกิดโทสะ แต่เพื่อนๆ หรือทางโลกก็ย้ำเตือนให้ต่อสู้ การออกจากสังคมคือคนขี้ขลาด เป็นคนอ่อนแอ แต่ในใจลึกๆ ที่ได้ตัดสินใจออกจากสังคมนี้ มันโล่งมาก มันรู้สึกว่าเราอยากอยู่แบบสันติ อยู่อย่างสมถะ ยุ่งเกี่ยวกับสิ่งที่ก่อให้เกิดกิเลสน้อยที่สุด พยายาม ที่จะลด ละ เลิก วาง เสีย ซึ่งไม่ได้ยึดมั่นถือมั่น ในสิ่งที่ไม่ใช่ของตนมานานแล้ว เพียงแต่ต้องการความสงบในการทำงาน แค่นั้น
ตอนนี้เลยสับสนในใจเป็นอย่างมาก ว่าสิ่งที่เราปฏิบัติอยู่นั้น มันใช่ทางธรรมหรือไม่ มันใช่ทางพ้นทุกข์หรือไม่ หรือว่าเราเป็นคนขี้ขลาดจริงๆ อย่างที่สังคมกล่าวไว้
รบกวนผู้รู้ ช่วยชี้แนะหน่อยคะ ว่าจริงๆ ควรทำอย่างไร
ขอบคุณคะ