สวัสดีทุกคนที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้นะคะ
เราแทนตัวเองว่า "ฟ้า"แล้วกันเนอะวันนี้เรามีเรื่องราวที่มันอบอุ่นหัวใจเรามากฟที่คิดถึงที่ไหร่ก็ยิ้มทุกที
เข้าเรื่องแล้วกันนะย้อนกลับไปสัก 6-7ปีที่แล้วตอนนั้นเราเรียนอยู่ ม.2 ก็เป็นเด็กหน้าตาบ้านๆอ้วนๆที่มีความคลั่งไคล้รุ่นพี่มากๆตั้งแต่ รุ่นพี่ม.4 ยัน ม.6 เราไม่เคยพลาดสายตาเลยมันก็เป็นตั้งแต่ม.1แล้วอะอาการบ้าผู้เนี่ย(จนตอนนี้ก็เป็น)ตอนนั้นเปิดเทอมม.2ใหม่ๆด้วยความว่าเป็นเทอม1ด้วยมันทำให้มีพี่ๆม.4ที่เป็นเด็กใหม่เยอะมากๆปีนั้นเราจำได้ว่าต้องเพิ่มห้องเรียนเลยที่เดียวอะ จาก 4เป็น6ห้องอะ (รร.เราเป็นรร.ขนาดกลางเด็กไม่เยอะเหมือน รร.มัธยมทั่วๆไป)เราก็ดี๊ด๊ากับเพื่อนใหญ่แบบเฮ้ยพี่คนนี้หล่อวะ พี่คนนั้นก็หล่อแล้วเราก็ไปสะดุดตาพี่คนนึ่งพี่เค้าตัวเล็กน่ารักคิ้วเข้มๆตัดหัวเห็ด(ซึ้งแต่ก่อนฮิตมากกกกกก)ตอนนั้นเราำม่รู้ว่าพี่เค้าอยู่ห้องอะไรชื่ออะไรรู้แต่ว่าชอบอะ อยากคุยด้วยอยากทำความทำความรู้จักแต่ไม่ร้จะทำยังไงเลยดริ่มสืบจากว่าพี่เค้าอยู่ห้องไหนโดยวิธีการคือนับแถวเราจับได้ว่าพี่ ม.3 ปีก่อนเป็นใครบ้างเลยนับไล่ๆไปจนไปตกที่ห้องพี่เค้าที่ได้เลข5 โห้อยู่ห้องสายศิลป์ภาษาอะ คราวนี่รู้แหละว่าพี่เค้าอยู่ห้องไหนก็ตามหาชื่อต่อไปๆมาๆเลยไปรู้ว่าพี่เค้านั้วรถคันเดียวกับเพื่อนสนิทเรา แทนเพื่อนเราว่าเอฟแล้วกัน มันก็บอกเราส่าพี่เค้าชื่อ บอม เราก็กรี๊ดกร้าดอะพี่บอม พี่บอมทั้งวันจนแบบก็แอบมองพี่เค้าไปเรื่อยๆจนอีเพื่อนตัวดีมันเอาไปบอกพี่เค้าว่าเราชอบ ตอนนั้นเราจำไม่ค่อยได้แล้วอะว่าพี่เค้าพูดอะไรบ้างแต่จำได้ประโยชน์คำถามที่เพื่อนเราถามพี่เค้าว่า พี่คิดว่าเพื่อนหนูน่ารักมั้ย
เค้าก็ตอบว่าก็ดีแค่นี้เราก็ดีใจแล้วอะจนผ่านเรื่อยๆเราก็ให้เพื่อนไปขอHi5พี่เค้า(เราทันยุคHi5นาจาาา555+)พี่เค้าก็ให้มา พอกลับมาบ้านเราแอดแล้วก็ส่องดูเลยจ้าว่าอะไรยังไงแต่พี่เค้ายังไม่รับเพื่อนอะเลยยังดูอะไรไม่ได้เยอะเราก็รอว่าพี่เค้าจะรับเมื่อไหร่จนผ่านมา 2วันก็แล้ว 3วันก็แล้ว พี่เค้าก็ยังไม่รับอีเราอะด้วยความน่าด้านพอวันไปเรียนเจอพี่เค้าก็บอกพี่เค้าบอกไม่รับhiหนูเลยนะพี่เค้าก็ยิ้มแล้วก็บอกว่าพี่ยังไม่ได้เปิดดูเลยแค่คำพูดแค่นี้เราก็บิดแล้วอะคิดดู พอตกเย็นวันนั้นพี่เค้าก็รับแอดเราก็เค้าไปส่องอะซึ่งส่วนนั้นอีhi5มันจะรู้ว่าใครมาดูโปรไฟล์เราบ้าง คือเราเปิดคอมก็เช็ดก็ดูโปรไฟล์พี่เค้าตลอดอะ อวตารเค้าเท่มากๆ(แอบมีลักผักคนที่ตัวเองชอบด้วยนะขำไปอีก)จนพี่เค้ามาส่องเราบ้างแล้วพูดว่า มาส่องทั้งวันเลยนะ เรานี่แทบจะกรี๊ดแบบดีใจพี่เค้าสนใจเราด้วย พอส่องๆไปสักพักอ้าวเวรเอ้ยมีคนชอบพี่เค้าเหมือนกันแต่เป็นพี่ม.5อะเราก็ หู้วววไรวะขนาดไม่หล่อ(แต่น่ารัก)นะเนี่ยยังมีคนชอบอีกอะ เราเริ่มจะถอดใจแล้วอะเพราะพี่ม.5คนนั้นสวยกว่าเยอะมากๆอะนึกภาพไม่ออกให้นึกถึงเก้า สุภัสสราอะประมาณนั้นเลย เราก็นอยๆไปเลยอะปต่ก็ไม่อะไร
ความรักครั้งแรก ที่มันอบอุ่นหัวใจ...
เราแทนตัวเองว่า "ฟ้า"แล้วกันเนอะวันนี้เรามีเรื่องราวที่มันอบอุ่นหัวใจเรามากฟที่คิดถึงที่ไหร่ก็ยิ้มทุกที
เข้าเรื่องแล้วกันนะย้อนกลับไปสัก 6-7ปีที่แล้วตอนนั้นเราเรียนอยู่ ม.2 ก็เป็นเด็กหน้าตาบ้านๆอ้วนๆที่มีความคลั่งไคล้รุ่นพี่มากๆตั้งแต่ รุ่นพี่ม.4 ยัน ม.6 เราไม่เคยพลาดสายตาเลยมันก็เป็นตั้งแต่ม.1แล้วอะอาการบ้าผู้เนี่ย(จนตอนนี้ก็เป็น)ตอนนั้นเปิดเทอมม.2ใหม่ๆด้วยความว่าเป็นเทอม1ด้วยมันทำให้มีพี่ๆม.4ที่เป็นเด็กใหม่เยอะมากๆปีนั้นเราจำได้ว่าต้องเพิ่มห้องเรียนเลยที่เดียวอะ จาก 4เป็น6ห้องอะ (รร.เราเป็นรร.ขนาดกลางเด็กไม่เยอะเหมือน รร.มัธยมทั่วๆไป)เราก็ดี๊ด๊ากับเพื่อนใหญ่แบบเฮ้ยพี่คนนี้หล่อวะ พี่คนนั้นก็หล่อแล้วเราก็ไปสะดุดตาพี่คนนึ่งพี่เค้าตัวเล็กน่ารักคิ้วเข้มๆตัดหัวเห็ด(ซึ้งแต่ก่อนฮิตมากกกกกก)ตอนนั้นเราำม่รู้ว่าพี่เค้าอยู่ห้องอะไรชื่ออะไรรู้แต่ว่าชอบอะ อยากคุยด้วยอยากทำความทำความรู้จักแต่ไม่ร้จะทำยังไงเลยดริ่มสืบจากว่าพี่เค้าอยู่ห้องไหนโดยวิธีการคือนับแถวเราจับได้ว่าพี่ ม.3 ปีก่อนเป็นใครบ้างเลยนับไล่ๆไปจนไปตกที่ห้องพี่เค้าที่ได้เลข5 โห้อยู่ห้องสายศิลป์ภาษาอะ คราวนี่รู้แหละว่าพี่เค้าอยู่ห้องไหนก็ตามหาชื่อต่อไปๆมาๆเลยไปรู้ว่าพี่เค้านั้วรถคันเดียวกับเพื่อนสนิทเรา แทนเพื่อนเราว่าเอฟแล้วกัน มันก็บอกเราส่าพี่เค้าชื่อ บอม เราก็กรี๊ดกร้าดอะพี่บอม พี่บอมทั้งวันจนแบบก็แอบมองพี่เค้าไปเรื่อยๆจนอีเพื่อนตัวดีมันเอาไปบอกพี่เค้าว่าเราชอบ ตอนนั้นเราจำไม่ค่อยได้แล้วอะว่าพี่เค้าพูดอะไรบ้างแต่จำได้ประโยชน์คำถามที่เพื่อนเราถามพี่เค้าว่า พี่คิดว่าเพื่อนหนูน่ารักมั้ย
เค้าก็ตอบว่าก็ดีแค่นี้เราก็ดีใจแล้วอะจนผ่านเรื่อยๆเราก็ให้เพื่อนไปขอHi5พี่เค้า(เราทันยุคHi5นาจาาา555+)พี่เค้าก็ให้มา พอกลับมาบ้านเราแอดแล้วก็ส่องดูเลยจ้าว่าอะไรยังไงแต่พี่เค้ายังไม่รับเพื่อนอะเลยยังดูอะไรไม่ได้เยอะเราก็รอว่าพี่เค้าจะรับเมื่อไหร่จนผ่านมา 2วันก็แล้ว 3วันก็แล้ว พี่เค้าก็ยังไม่รับอีเราอะด้วยความน่าด้านพอวันไปเรียนเจอพี่เค้าก็บอกพี่เค้าบอกไม่รับhiหนูเลยนะพี่เค้าก็ยิ้มแล้วก็บอกว่าพี่ยังไม่ได้เปิดดูเลยแค่คำพูดแค่นี้เราก็บิดแล้วอะคิดดู พอตกเย็นวันนั้นพี่เค้าก็รับแอดเราก็เค้าไปส่องอะซึ่งส่วนนั้นอีhi5มันจะรู้ว่าใครมาดูโปรไฟล์เราบ้าง คือเราเปิดคอมก็เช็ดก็ดูโปรไฟล์พี่เค้าตลอดอะ อวตารเค้าเท่มากๆ(แอบมีลักผักคนที่ตัวเองชอบด้วยนะขำไปอีก)จนพี่เค้ามาส่องเราบ้างแล้วพูดว่า มาส่องทั้งวันเลยนะ เรานี่แทบจะกรี๊ดแบบดีใจพี่เค้าสนใจเราด้วย พอส่องๆไปสักพักอ้าวเวรเอ้ยมีคนชอบพี่เค้าเหมือนกันแต่เป็นพี่ม.5อะเราก็ หู้วววไรวะขนาดไม่หล่อ(แต่น่ารัก)นะเนี่ยยังมีคนชอบอีกอะ เราเริ่มจะถอดใจแล้วอะเพราะพี่ม.5คนนั้นสวยกว่าเยอะมากๆอะนึกภาพไม่ออกให้นึกถึงเก้า สุภัสสราอะประมาณนั้นเลย เราก็นอยๆไปเลยอะปต่ก็ไม่อะไร