ผมฝันถึงเธอ.....เธอคนนั้น คนเดิมๆซ้ำๆมาตลอด11ปี ระยะเวลา11ปีนี้ผมฝันถึงเธอตลอด ไม่รู้เธอจะมีจริงหรือเปล่า ผมหลงรักเธอในความฝัน ผมอยากจะหลับตาฝันอย่างนี้นานๆ ผมจะเจอตัวจริงของเธอไหมนะ... ผมถามตัวเอง พลางปลอบใจตัวเองชาตินี้คงไม่มีวันใด้เจอ แต่ทำไมผมถึงเพ้อถึงเธอเหลือเกินในทุกๆคราวที่นึกถึง ผมชอบถามตัวเองด้วยประโยคเดิมๆในทุกๆครั้งที่ภาพเธอแวบมาในหัว ในบัดนี้ผมอายุ34 ก็ยังใช้ชีวิตแบบเดิมๆ ไปไหนมาไหนคนเดียว เที่ยวคนเดียว ดูหนังคนเดียว วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมเดินใจลอยในวันฝนพรำ เพราะเมื่อคืนเธอได้มาหลอกหลอนในความฝันอีกแล้ว ในขณะที่กำลังข้ามถนน ก็ใด้ยิน เบรคดังเอี๊ยด.....สิ่นสุดด้วยเสียงดังโครม...
...พร้อมกับตัวผมที่ลอยละลิ่ว ไปชนขอบถนน เพราะรถคันนั้น ในขณะที่สติสัมปัชชญญะกำลังจะดับวูบลง ผมก็ใด้เห็นภาพเธอผุดเข้ามาอีกแล้ว แต่คราวนี้มันประติดประต่อกันเป็นเรื่องราว ผมรู้แล้วว่าเธอคือใคร ..... โอ ที่แท้เธอคือ คนรักเก่าผมนั่นเอง ในชาติที่แล้ว เราแต่งงานกัน... นาทีนั้นผมมีความสุขมาก ก่อนที่สติสัมปชัญญะ กำลังจะวูบลง เสียงใสๆ ได้มาปลุกผมให้ตื่นจากภวังค์... โอ้ไม่นะ อย่าปลุกผมเลย ปล่อยผมให้ตายไปเลย แต่ความจริงก็คือความจริง ผมลืมตามาดูพบกับ ผู้หญิงคนนั้น.....
เธอเองที่มาหลอกหลอนผมในความฝัน
คุณๆอย่าหลับเด็ดขาดนะ ตื่นๆ ทันทีที่ผมกัดฟันเพื่อมองตามเสียงนั้น ปรากฎว่า เป็นเธอเอง...
นางในฝัน ของผม เราสบตากัน เหมือนคนรู้จักมานานมาก ผมไม่อยากให้มันผ่านไปสักวินาทีเดียวไม่อยากให้เธอหายไป.....
ผมเลยสารภาพกับเธอว่า เหมย ผมฝันถึงคุณตลอดเลย ก่อนที่ผมจะสลบไป....
ผมตื่นขึ้นมาในโรงพยาบาล ด้วยความ งงงวย และพยายามปะติดปะต่อ เหตุการณ์เข้าด้วยกัน แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก ผมเสียใจมาก สิ่งสุดท้ายที่ผมจำใด้คือนางฟ้าของผมที่มาปลุกผมให้ตื่นจากความฝัน ไม่นานพยาบาลก็เข้ามา ผมถามพยาบาลว่า ผมมาที่นี่ใด้ยังไง พยาบาลตอบว่า รถมูลนิธิค่ะ ผมเสียใจมาก ความเจ็บป่วยทางกายของผมไม่เท่ากับ ความรู้สึกที่มันเจ็บแปลบ เพราะผมคิดว่าผมหลอนไปเอง คนนั้นไม่ใช่เธอ ทำไม ทำไม แต่พยาบาลบอกว่า คุณไม่ต้องกังวลนะคะ มีผู้หญิงคนนึงรับจะเป็นคนออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมด หลังจากที่รถมูลนิธิมาส่งแล้ว เธอก็ใด้ฝากเบอร์โทรใว้ด้วย ผมอ่านนามบัตรที่พยาบาลส่งมาให้ และเธอก็เดินออกไป ในขณะที่ผมกำลังมองดูนามบัตรอย่างอิ่มอกอิ่มใจอยู่นั้น ผมก็ใด้รำพึงรำพันกับตัวเองว่า ผมฝันถึงคุณตลอดเลยหรือพรหมลิขิตจะมีจริงนะ ไม่ทันที่ผมจะพูดจบประโยค เธอก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมด้วยสายตาที่คุ้นเคยและผูกพันธ์ ทั้งๆที่เราเจอกันครั้งแรก ... ผมจำใด้ล่ะ ก่อนผมจะสลบผมพูดอะไรออกไป เธอกล่าวทักทาย และถามสารทุกข์สุขดิบผม ผมประหม่ามาก แทนที่จะตอบคำถามเธอ ผมกลับขอโทษเธอ กับคำพูดของผมก่อนที่ผมจะสลบ ไม่ต้องขอโทษหรอก เธอก็ไม่คิดเช่นกันว่าคนในฝันจะมีจริง ....
ทำไมเธอถึงน่ารักอย่างนี้ เธอปอกส้ม และเปิดซุปไก่ให้ผมดื่ม พร้อมกับเสียงใสๆของเธอ คุณคะดื่มซุปไก่สักหน่อยนะคะ ผมรับซุปไก่มาดื่ม เธอสารภาพว่า เธอเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง กับสิ่งที่เห็น หรือนี่เธอยังหลับอยู่ โอ้ที่รัก...ผมคิดในใจ และบอกเธอว่าผมก็เช่นกัน ในขณะที่ผมดื่มซุปไก่ เธอบอกว่าเธอรอเวลานี้มานาน .....เวลาที่เราจะพบกัน ผมก็เริ่มตาลาย คุณรู้ไหมในฝันของฉันคุณคือคน ที่ฆ่าพ่อของฉัน ผมช็อค ตอนนี้ผมลืมตาไม่ขึ้น แต่โสตประสาทยังใด้ยินอยู่ หรือนี่เป็นเพราะซุปไก่ใส่ยาพิษ ยาพิษแน่นอน ใช่แน่ๆทำไมผมถึงต้องเป็นเช่นนี้ ทำไมผมต้องมาเจออะไรแบบนี้ โอ้ยอดรัก นางฟ้าของผม แม่ยอดยาหยี โอว...ไม่ ที่แท้เธอคือ เพชรฆาตที่รอการแก้แค้น ตอนนี้ประสาทผมงงวยไปหมด ผมเลยพูดไปแบบไม่ใด้ศัพท์ว่า ถึงคุณจะมาล้างแค้นผม ผมก็ไม่ใด้โกรธคุณเลย หากชาตินี้คุณล้างแค้นจนสาแก่ใจแล้ว ชาติหน้า ผมขอเกิดมาเป็นเนื้อคู่คุณ....ผมรักคุณ
คร่อก .....
ไม่น่าเลย .... คุณไม่น่าทำกำผมอย่างนี้....
ทำไม ..... ทำไม......
คนในความฝัน
...พร้อมกับตัวผมที่ลอยละลิ่ว ไปชนขอบถนน เพราะรถคันนั้น ในขณะที่สติสัมปัชชญญะกำลังจะดับวูบลง ผมก็ใด้เห็นภาพเธอผุดเข้ามาอีกแล้ว แต่คราวนี้มันประติดประต่อกันเป็นเรื่องราว ผมรู้แล้วว่าเธอคือใคร ..... โอ ที่แท้เธอคือ คนรักเก่าผมนั่นเอง ในชาติที่แล้ว เราแต่งงานกัน... นาทีนั้นผมมีความสุขมาก ก่อนที่สติสัมปชัญญะ กำลังจะวูบลง เสียงใสๆ ได้มาปลุกผมให้ตื่นจากภวังค์... โอ้ไม่นะ อย่าปลุกผมเลย ปล่อยผมให้ตายไปเลย แต่ความจริงก็คือความจริง ผมลืมตามาดูพบกับ ผู้หญิงคนนั้น.....
เธอเองที่มาหลอกหลอนผมในความฝัน
คุณๆอย่าหลับเด็ดขาดนะ ตื่นๆ ทันทีที่ผมกัดฟันเพื่อมองตามเสียงนั้น ปรากฎว่า เป็นเธอเอง...
นางในฝัน ของผม เราสบตากัน เหมือนคนรู้จักมานานมาก ผมไม่อยากให้มันผ่านไปสักวินาทีเดียวไม่อยากให้เธอหายไป.....
ผมเลยสารภาพกับเธอว่า เหมย ผมฝันถึงคุณตลอดเลย ก่อนที่ผมจะสลบไป....
ผมตื่นขึ้นมาในโรงพยาบาล ด้วยความ งงงวย และพยายามปะติดปะต่อ เหตุการณ์เข้าด้วยกัน แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก ผมเสียใจมาก สิ่งสุดท้ายที่ผมจำใด้คือนางฟ้าของผมที่มาปลุกผมให้ตื่นจากความฝัน ไม่นานพยาบาลก็เข้ามา ผมถามพยาบาลว่า ผมมาที่นี่ใด้ยังไง พยาบาลตอบว่า รถมูลนิธิค่ะ ผมเสียใจมาก ความเจ็บป่วยทางกายของผมไม่เท่ากับ ความรู้สึกที่มันเจ็บแปลบ เพราะผมคิดว่าผมหลอนไปเอง คนนั้นไม่ใช่เธอ ทำไม ทำไม แต่พยาบาลบอกว่า คุณไม่ต้องกังวลนะคะ มีผู้หญิงคนนึงรับจะเป็นคนออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมด หลังจากที่รถมูลนิธิมาส่งแล้ว เธอก็ใด้ฝากเบอร์โทรใว้ด้วย ผมอ่านนามบัตรที่พยาบาลส่งมาให้ และเธอก็เดินออกไป ในขณะที่ผมกำลังมองดูนามบัตรอย่างอิ่มอกอิ่มใจอยู่นั้น ผมก็ใด้รำพึงรำพันกับตัวเองว่า ผมฝันถึงคุณตลอดเลยหรือพรหมลิขิตจะมีจริงนะ ไม่ทันที่ผมจะพูดจบประโยค เธอก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมด้วยสายตาที่คุ้นเคยและผูกพันธ์ ทั้งๆที่เราเจอกันครั้งแรก ... ผมจำใด้ล่ะ ก่อนผมจะสลบผมพูดอะไรออกไป เธอกล่าวทักทาย และถามสารทุกข์สุขดิบผม ผมประหม่ามาก แทนที่จะตอบคำถามเธอ ผมกลับขอโทษเธอ กับคำพูดของผมก่อนที่ผมจะสลบ ไม่ต้องขอโทษหรอก เธอก็ไม่คิดเช่นกันว่าคนในฝันจะมีจริง ....
ทำไมเธอถึงน่ารักอย่างนี้ เธอปอกส้ม และเปิดซุปไก่ให้ผมดื่ม พร้อมกับเสียงใสๆของเธอ คุณคะดื่มซุปไก่สักหน่อยนะคะ ผมรับซุปไก่มาดื่ม เธอสารภาพว่า เธอเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง กับสิ่งที่เห็น หรือนี่เธอยังหลับอยู่ โอ้ที่รัก...ผมคิดในใจ และบอกเธอว่าผมก็เช่นกัน ในขณะที่ผมดื่มซุปไก่ เธอบอกว่าเธอรอเวลานี้มานาน .....เวลาที่เราจะพบกัน ผมก็เริ่มตาลาย คุณรู้ไหมในฝันของฉันคุณคือคน ที่ฆ่าพ่อของฉัน ผมช็อค ตอนนี้ผมลืมตาไม่ขึ้น แต่โสตประสาทยังใด้ยินอยู่ หรือนี่เป็นเพราะซุปไก่ใส่ยาพิษ ยาพิษแน่นอน ใช่แน่ๆทำไมผมถึงต้องเป็นเช่นนี้ ทำไมผมต้องมาเจออะไรแบบนี้ โอ้ยอดรัก นางฟ้าของผม แม่ยอดยาหยี โอว...ไม่ ที่แท้เธอคือ เพชรฆาตที่รอการแก้แค้น ตอนนี้ประสาทผมงงวยไปหมด ผมเลยพูดไปแบบไม่ใด้ศัพท์ว่า ถึงคุณจะมาล้างแค้นผม ผมก็ไม่ใด้โกรธคุณเลย หากชาตินี้คุณล้างแค้นจนสาแก่ใจแล้ว ชาติหน้า ผมขอเกิดมาเป็นเนื้อคู่คุณ....ผมรักคุณ
คร่อก .....
ไม่น่าเลย .... คุณไม่น่าทำกำผมอย่างนี้....
ทำไม ..... ทำไม......