"ระนอง    ไม่ได้มีแค่ เกาะพยาม
เกาะช้าง ก็ไม่ได้มีแค่ กรีนบานานา"


       สวัสดีค่ะเดือนตุลาคมปีนี้ที่มีวันหยุดหลายวัน ทำให้เรา 2 คน ต้องมีการจัดทริปแบบกระทันหันนั่นคือ ทะเลระนอง
แต่ก็เป็นเดือนแห่งความโศกเศร้าของพี่น้องชาวไทย   ทำให้เขียนกระทู้ช้า

       คงมีบางคนรู้จักเกาะช้างเพราะ บ้านโจรสลัด กรีนบานานา ใช่มั้ยคะ
เราก็เช่นกัน เลยอยากไปมาก แต่ตอนเราจะไปที่นี่ยังไม่เปิดให้ไปพัก เพราะยังมีมรสุมเข้า เสียใจเป็นที่สุด
แต่ไหนๆคิดจะไปแล้ว ซักคืนก็ยังดี แล้วค่อยไปต่อเกาะพยามอีกสองคืนแล้วกลับ คิดไว้กันอย่างนี้นะ และจองที่พักเกาะพยามแล้วด้วย

วิธีเดินทางจากกทม.ไประนองเรานั่งรถทัวร์ของสมบัติทัวร์ไปถึงเช้ามืด
แล้วต่อสองแถวไปท่าเรือ ตามรีวิวท่านอื่นได้เลยค่ะ เราก็ลอกเค้ามา 555

เค้าบอกว่าที่เกาะช้างไม่มีขนม น้ำ อะไรขายเลย เราก็มุ่งไป 7-11 หน้าปากซอยที่จะเข้าท่าเรือเพื่อไปตุนสะเบียง
(7-11นี้ไม่มีLกฮขายนะเป็น เพราะอยู่ในปั๊ม แต่ก็ซื้อร้านขายของชำตรงข้ามได้นะจ๊ะ)
*ที่เค้าบอกว่าไม่มี อาจเป็นเพราะที่กรีนบานานาเดินทางเข้ามาในหมู่บ้านลำบาก แต่จริงๆแล้วมีนะ

จากนั้นเราก็ไปรอเรือที่จะไปเกาะช้าง แต่ว่าช่วงนี้นักท่องเที่ยวน้อยถึงน้อยมาก ทำให้เรือในช่วงเช้าไม่มี มีแต่ช่วงบ่าย

ระหว่างรอก็ขอกินกุ่ยช่ายตลาดพลูที่นำเข้ามาจากบีทีเอสบางหว้า (ไม่ทันได้กินรถก็มา) 555
และมองคนที่ลงเรือไปเกาะพยามอย่างตาละห้อย

แล้วก็มีน้องคนนึงที่ขายตั๋วเรือเดินมาถามว่าจะไปไหนเพราะเห็นว่าไม่ซื้อตั๋ว
พอบอกน้องไป น้องเลยพาไปอีกท่าเรือใกล้กันเผื่อมีเรือเจ้าอื่นจะแวะเกาะช้างให้เราได้บ้าง
สุดท้ายก็ได้เรือสปิตโบทของพี่เดฟที่จะแวะส่งให้เพราะเกาะช้างจะถึงก่อนเกาะพยามแต่ขอคิดราคาเต็มเหมือนไปเกาะพยามนะ
350 บาท เราโอเค ต่างกับเรือโดยสารไม่มากและซื้อเวลาจะได้มีเวลาอยู่บนเกาะนานๆ  
พี่เดฟเป็นเจ้าของที่ตรงกรีนบานาน่าแล้วให้ญาติเช่าเพื่อทำบ้านโจรสลัดนี่เองงง

พี่เดฟถามว่าพักที่ไหน ก็ส่ายหน้า555 เลยบอกจุดประสงค์ไปว่าเรากะจะมากรีนบานานาแต่ยังไม่เปิด เลยไม่รู้จะพักที่ไหน
พี่เดฟแนะนำที่นึง ที่คล้ายกับกรีนบานาน่า
นั่นคือ Tattoo Bar'la เจ้าของชื่อพี่รุ่ง แกก็ให้เบอร์โทรมา ให้ไปลองดู เอาวะ ไปก็ไป
รอไม่นานเรือก็ออก ชมวิวสวยๆ บวกฝนตกปรอยๆเกือบตลอดทาง นี่สินะ ระนองเมืองฝน เดี๋ยวจะหาว่ามาไม่ถึง

ถึงแล้วเกาะช้างงงงง แบร๋นนน (มุกนี้คิดว่าไม่น่าถึง 5 บาท ข้ามไป!!)

มีชาวบ้านมารอต้อนรับเต็มไปหมดเลย 5555

เลยโทรหาพี่รุ่งว่ามาถึงแล้ว มารับพวกหนูหน่อย มันเหงานะรู้มั้ย
เดินจากท่าเรือมาหน่อยก็เจอป้ายด้วย เหมือนจะมีอยู่เจ้าเดียวด้วยหรือตาไม่ดี

ระหว่างรอ ก็เดินไปเรื่อยๆ เผื่อจะย่นระยะให้พี่รุ่งหน่อย (ขนาดนั้นเลย กิกิ)
เจอบ้านลุงคนนึง สะอาดมาก แต่งบ้านก็สวย ลุงแกบอกอยู่คนเดียว ลุงไม่ได้เป็นใช่ป่ะ 555

และแล้วพี่รุ่งก็แว้นมารับเรากับพี่เด่นที่เป็นแขกมาพักที่นี่
ดูพี่รุ่งกับมอไซค์แล้วนั้น เหยแกรร ก็ได้อยู่นาาา ฮิปๆ

ระหว่างทาง พี่รุ่งก็เล่าเรื่องของเกาะนี้ให้ฟังตามฉากข้างทางไปเรื่อยๆ
ขี่พาอ้อมไปดูอ่างเก็บน้ำจืดของหมู่บ้านด้วย ไม่ได้ถ่ายรูปมาง่ะ

จะบอกก่อนว่าเกาะนี้ไฟฟ้ายังไม่มีนะคะ เพราะประชากรน้อย ชาวบ้านเลยต้องปั่นไฟใช้เอง หรือบางบ้านก็ใช้แผงโซล่าเซลล์
ส่วนพี่รุ่งใช้โซล่าเซลล์ มีไฟตลอดคืน ชาร์จแบตได้ เปิดเพลงให้ฟังเก๋ๆ

สัญญาณโทรศัพท์ AIS ชนะเลิศฟัง JOOX ได้สบายๆ, Dtac หืดขึ้นคอมีๆหายๆ, True บอกลาได้เลย(หรือโทศัพท์เพื่อนกากก็ไม่รู้นะ)

พอถึงที่พัก ภาพที่เราเห็น ตะโกนบอกเพื่อนทันทีว่า "ยกเลิกที่พักเกาะพยามเหลือคืนเดียวนะ"
คือมันใช่อ่ะ อกหักจากกรีนบานาน่าแล้วมาเจอที่นี่แล้วรู้สึกเราโชคดีมาก นี่ไม่ได้เวอร์ แต่ปกติก็เป็นคนเล่นใหญ่อยู่แล้ว 555

มาดูห้องที่เราจะพักดีกว่า ตะเอ๋

ขึ้นบันใดไปดูข้างบนกันหน่อย

ที่นอน พี่ลิซ่าเอามุ้งมากางให้ตอนบ่าย

เนื่องจากบ้านหลังนี้เพิ่งสร้างไม่นานยังไม่เรียบร้อย พี่รุ่งกับพี่ลิซ่า(แฟนพี่รุ่ง) ก็กำลังต่อเติมระเบียง
แต่พี่รุ่งจะรู้มั้ยว่าเราไม่ได้เดินตรงนั้นเลย 555
หน้าต่างดูวิวทะเลของเรา น่าจะมาจากกระจกหน้ารถของใครซักคนนี่แหล่ะ ไม่ต้องตามมาเอาคืนนะคะ ขอ

บ้านพักเรามีทางลงสองทางเลยนะ ธรรมดาที่ไหน
นี่เป็นทางลงไปห้องน้ำ ที่ผ้าบังอยู่นั่นแหล่ะคือประตู!!
ห้องน้ำสะอาดค่ะ ลมจะเย็นๆ กลางคืนพี่ลิซ่าจะเอาเทียนหอมมาจุดให้ บรรยากาศโรแมนติกไปอีก

หน้าต่างอีกด้านของห้องจะเห็นบ้านหลังอื่น
นี่เป็นบ้านหลักของพี่รุ่ง หิวก็ไปคุ้ยหาไรกินที่บ้านหลังนี้เลยดั่งสโลแกนหิวเมื่อไหร่ก็แวะมา 555

มาดูบ้านพักของพี่ที่เด่นที่รับเรากับพี่รุ่งกัน
ดูเหมือนไม่มีอะไรนะถ้ามองจากตรงนี้ ลองขึ้นไปเยี่ยมข้างบนหน่อย

นี่เป็นวิวจากห้องนี้ พี่เค้ากำลังนั่งจิบกาแฟก่อนที่จะไปรับเรา ชิลไปอีกกก

ด้วยความที่ไม่เคยมาเที่ยวแบบนี้ จะรู้สึกตื่นเต้นกับทุกอย่างไปหมด
พี่รุ่งบอกว่าตอนที่พี่เดฟโทรมาบอกนึกว่าผญ.สองคนนี้จะเป็นฝรั่ง เพราะน้อยมากที่คนไทยจะมาเที่ยวแบบนี้ นานๆจะหลงมาทีนึง
แต่สำหรับที่นี่แล้วมีชาวต่างชาติมาแวะเวียนไม่น้อยเลย มีมาพักทั้งระยะสั้น ระยะยาว
บางคนเลือกที่นี่เป็นบั้นปลายชีวิตเลยก็มี จนคนที่นี่บางคนพูดภาษาอังกฤษกันคล่องปรื๋อเลยล่ะ
ที่นี่เหมาะกับการมาพักผ่อนชิวๆ สงบ(ยกเว้นช่วง high season จะคึกครื้นหน่อยๆ) ไม่ได้มีความสะดวกสบายอะไรมาก
แต่สำหรับเราแล้วมันไม่ได้ลำบากเลย เอาเป็นว่าใครอยากหาที่สงบ หนีความวุ่นวายในเมือง มาเจอมุมมองใหม่ๆ แนะนำเลยค่ะ

มาดูรอบๆ บ้านพักกันดีกว่าาา
ตรงนี้ถ้าคืนนั้นฝนไม่ตก แล้วเปิดไฟสลัว จั๋วป๊อกเด้ง ไม่ใช่!! จิบน้ำหวานเย็นๆ (หราาา)
แบ่งปันประสบการณ์กันกับคนที่มาพักที่นี่ เราคงจะมีความสุข ยิ้ม หัวเราะสนุกสนานกันน่าดู
(กลบเกลื่อนเพราะฟังไม่รู้เรื่อง ที่นี่มีแต่ฝรั่ง 555)

ตอนกลางวัน นั่งตรงนี้ก็มีวิวทะเลให้นั่งดูเล่น

ของตกแต่งที่นี่ไม่ได้มาจากอีเกียแต่อย่างใด ก็มาจากท้องทะเลนี่แหล่ะที่ลอยมาติดฝั่ง

ดูสิ ใครทิ้งน้องหมีพูได้ลงคอ นั่งอมน้ำมาหลายคืน ยังไม่แห้งเลย น่าสงสาร (ความ sensitive ก็มา)

ไม้ตรงนี้ก็มาจากท้องเลหลาว สังเกตได้จากบ้านว่าเหมือนเอาไม้มาแป่ะๆต่อกันเพราะส่วนนึงก็เอาไม้พวกนี้มาทำโดยที่ขนาดกำหนดไม่ได้

ส่วนนี่คือห้องอาบน้ำโอเพ่น แอร์!! /ทำเสียงสูงตามด้วย/ อ่านไม่ผิดค่ะ มันคือห้องอาบน้ำ
ประตูเป็นผ้าพริ้วจากพาหุรัต 555 หยอกก ลมพัดมาก็หลับตาเอา ไม่มีใครเห็นหรอกค่ะ อย่าไปเขิน
ทุกคนต้องมีคำถามเหมือนกันแน่นอนว่า เห้ย ถ้าลมมันแรง หรือ คนไม่รู้ก็เปิดเข้าไปได้ ก็บร๊ะกันง่ายๆเลยสิ
มาฟังคำตอบพี่รุ่งกันนะ จับความมาคร่าวๆ
ถ้าตามคนไทย เรื่องโป้เปลือย เป็นเรื่องที่ต้องอาย ต้องปกปิด แต่ฝรั่งเค้าคิดว่าพวกนี้ก็เหมือนผิวหนังธรรมดาเหมือน มือ แขนทั่วไปนี่แหล่ะ
เห็นมั้ยเวลาเค้าอาบแดดถอดหมดก็ไม่ได้อายอะไร คนไทยก็ไปมองเค้าแบบแปลกๆ ผชบางคนก็ไปมองแบบน่าเกลียด
ในมุมมองเรานะ หรือว่าที่เราไปคิดว่าสิ่งพวกนี้ต้องปกปิด เลยทำให้คนมันอยากรู้อยากเห็น เกิดเป็นคดีข่มขืนกันไม่เว้นวัน
แต่ก็ไม่ใช่จะสนับสนุนให้ไปเดินแก้ผ้ากันนะ 555 แค่คิดอีกมุมนึงดู แต่คิดแบบคนไทยเป็นข้อดีในอีกมุม
*มีห้องน้ำในบ้านพี่รุ่งก็ไปอาบก็ได้เป็นแบบปิด 80% อิอิ

หยุดพักความจริงจัง มาชมทะเลกันดีกว่า  ถ้าลมไม่แรงก็เอาเรือไปพายได้ แต่ต้องพายเป็นนะ ไม่มีคนเฝ้าเจ้าเด้ออ

อันนี้ถ่ายจากหน้าหาดเข้าหาที่พัก ดูเหมือนจะร่มรื่นหรือจะมองเป็นรุงรังก็ได้ 555

เดินทางมายังไม่ได้พักเลย(หลับตลอดทาง) เริ่มรู้สึกเหนื่อย(เพิ่งรู้สึกหรอ) ขอพักผ่อนก่อนนะ /เล่นเอง ตบเองเป็น/
ดูวิวสิพวกเทอววว

ตอนเที่ยงพี่รุ่งชวนไปกินก๋วยเตี๋ยว แต่ต้องแว้นไปนะ วิญญาณแว้นบอยสก๊อยเกิลเข้าสิง ไปค่ะ

ถึงร้านแล้ว ป้ากำลังลวกเส้นให้ ตอนเราไปใกล้หมดแล้วนะ ขายดีแท้
น้ำมันจะนัวๆ เจ้มจ้นมาก อร่อยจริมๆ

ขากลับพี่รุ่งก็พาแวะซื้อพิซซ่า ง้อววว เนื่องจากคนขายเป็นชาวต่างชาติได้แฟน(ช)คนไทย
เลยหาอาชีพเล็กๆบนเกาะ คือขายพิซซ่ากับเมนูอื่นๆ แต่ช่วง low จะขายไม่กี่อย่าง
ฉะนั้น เราได้กินพิซซ่าแบบเจ้าของทำเอง และราคาถูกกว่าเรากินกันแน่นอน

ระหว่างรอพิซซ่าพี่รุ่งก็ให้เราแวะไปดูโรงเรียนประจำเกาะนี้
โรงเรียนกว้างนะ แต่ตึกเรียนมีน้อย ไม่ได้รับความรู้สึกถึงการแข่งขันใดๆ
กระโดดให้กับความเด็กในมันสมองหน่อย 5555 /เสื้อผ้านี้ตั้งแต่กรุงเทพ ไม่ต้องหาความสะอาด/