อยู่กินกับสามีมา10กว่าปี วันหนึ่งกลับเข้ามาอยู่ในบ้านเจอแม่สามีเป่าหูเรื่องเราและเรากับเค้าก็ทะเลาะกันทุกวันเรื่องตัวเราเอง ก่อนหน้านั้นเรากับสามีไม่เคยไม่ปัญหาอะไรเลย แล้ววันหนึ่งแม่ก็ให้สามีไปอยู่เป็นเพื่อนลุงที่กทม.โดยที่เราอยู่กับแม่เค้าที่บ้านต่างจังหวัด2คน สามีมีพี่น้อง5คนไม่มีใครดูแลแม่สักคน(นิสัยแม่สามีจะเป็นคนขี้บ่นชอบพูดเรื่องอดีตมากๆและชอบเอาเรื่องเราไปพูดให้คนอื่นฟังใครมาบ้านก็พูดให้เค้าฟังหมด ถ้าไม่มีใครมาก็โทรไปเล่าให้คนอื่นฟัง)เวลาเค้าตื่นตี4ตี5เค้าจะให้เราตื่นตามเค้าด้วยแต่นอนคนละห้องนะคะ ก็จะเอามาเป็นประเด็นว่าเค้าหิวข้าวตั้งแต่6โมงแล้วไม่ตื่นสักที่ แต่ทุกครั้งเราตื่น6โมงเช้าคะ หลักจากที่สามีไปอยู่กทม.ก็เปลี่ยนไปไม่ค่อยโทรหา ไลน์ไม่ค่อยอ่าน โทรไปไม่ค่อยรับ แต่เราไม่ได้เอะใจอะไรเพราะไว้ใจเค้า แต่เราก็ไม่ได้ค่อยคุยกับแม่เค้านะคะแต่ช่วงที่เค้ากลับมาบ้านล่าสุดอยู่ได้5วัน เราไม่ได้มีอะไรกันเลยอันนี้เราไม่ซีเรียสคะ เพราะเค้าไปนอนกับแม่เค้า เค้าได้พูดเป็นในๆว่าถ้าเค้าไปอยู่กทม.เค้าจะไม่กลับมาบ้านเลยแล้วเราก็ถามเค้ากลับไปว่าแล้วเราแหละเค้าบอกว่าต้องแยกกันอยู่ก่อนให้เค้าไปหางานทำก่อนแล้วถ้ายังไงเราก็ค่อยกลับมาอยุ่ด้วยกันเรา เราช่วยกันสร้างฐานะกันก่อนนะ
เราก็บอกว่าได้อืมๆๆ ในใจก็ไม่ได้ระแวงอะไรอีก แต่แล้ววันหนึ่งแม่เค้าได้คุยกับพี่ชายเค้าว่าเค้าจะไปอยู่กทม.ด้วยให้เตรียมอะไรไปเพิ่มไหม วึ่งในตอนนั้นเรายังไม่รู้ว่าแม่เค้าจะไปอยู่กทม. เค้าไม่ได้บอกเรา เราก็ปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไป2วันเค้าก็ยังไม่บอก เราเลยถามเค้า ถามเค้าว่าแม่จะไปอยู่กทม.เหรอคะ เค้าบอกว่าใช่เราก็เลยถามไปอีกว่าให้หนูตามไปปรนิบัติไหมเค้าบอกว่าไม่ต้องให้เรากลับไปอยู่บ้านและไปหางานทำแล้วแฟนเราอ่ะคะ(ขอไม่เอ่ยชื่อนะคะ)แม่เค้าบอกว่าก็ต้องตามไปอยู่เป็นเพื่อนเค้าดิ ถามแปลก น้ำตาเราเริ่มคลอ เพราะในใจเราคิดว่าโดนทิ้งแน่ๆๆ(และบ้านเราก็ไม่มีให้กลับ พ่อเสีย แม่ไม่อยู่ )คือมันไม่มีหนทางไหนเลย แต่ตอนนั้นคิดว่าสามีเข้าใจเรามากที่สุดเค้าพยายามปลอบเราทุกอย่างเปิดเพลงรักให้ฟัง กอดเรา บอกรักเรา ทำทุกอย่างให้เรา แต่หลังจากนั้นที่เราออกจากบ้านเค้าก่อนเค้า1วันเค้าให้เราไปหาหอพัก และอีกวันเค้าก็ไปกทม. ที่เค้าให้เราออกก่อนเพราะเค้าเปลี่ยนแม่กุญแจใหม่หมดเลยค่ะและพอสามีกับแม่เค้าไปกทม.ก็ไม่ได้ติดต่อเลยเพราสามีบล๊อคเฟสของเรา บล๊อคเบอร์ บล๊อคไลน์ หมดเลย เราก็ได้แต่ร้องให้ และมีอยู่วันหนึ่งเค้าโทรมาหาเราเค้าบอกเราว่าแม่เค้าอยากให้เรากับเค้าเลิกกันและเค้าก็เลือกแม่เค้า เราก็เลยถามเค้ากลับไปว่าเธอรักเราอยู่ไหมเค้าตอบ อืม ในใจตอนนั้นมันแตกสลาย แล้วเค้าก็วางสายไป แล้วก็ไม่โทรมาอีกเลย จะ2เดือนแล้วคะ เราก็ส่งขอความไป2-3ครั้งเค้าก็ไม่ตอบอะไรเรากลับมา
จุดที่เจ็บมากๆมันอยู่ตรงที่ว่าวันนั้นเค้ากลับมาบ้านเค้าได้พาเมียใหม่เค้ามาจากกทม.โทรก็ไม่ได้ปิดกั้นเราทุกอย่าง เราได้แต่ร้องไห้ไม่กล้าบอกใคร และเพิ่งเริ่มทำงานก็ได้แต่เหม่อร้องไห้ตลอด ในใจถามตัวเองนะว่ากูทำอะไรผิดว่ะ ไม่บอกตรงๆ มันเสียความรู้สึก เค้าไม่มีความทรงจำที่อยู่ด้วยกันร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันมาเลยเหรอ ไม่มีแม้แต่ความผูกพันธ์เค้าทำได้ยังไง ในใจแตกสลายเป็นเสี่ยง 10กว่าปีมันคืออะไร ได้แต่ร้องๆๆจนปวดหัวอยู่คนเดียว แต่ตอนนี้ก็ดีขึ้นเรื่อยๆ ไม่ค่อยคิดอะไรมากแบบเมื่อก่อน คิดถึงเค้าก็จะเปิดเพลงให้กำลังใจตัวเอง จะไม่เปิดเพลงอกหักและเพลงรัก ออกกำลังกายดูเลยตัวเอง.
ผู้ชายเห็นแก่ตัว
เราก็บอกว่าได้อืมๆๆ ในใจก็ไม่ได้ระแวงอะไรอีก แต่แล้ววันหนึ่งแม่เค้าได้คุยกับพี่ชายเค้าว่าเค้าจะไปอยู่กทม.ด้วยให้เตรียมอะไรไปเพิ่มไหม วึ่งในตอนนั้นเรายังไม่รู้ว่าแม่เค้าจะไปอยู่กทม. เค้าไม่ได้บอกเรา เราก็ปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไป2วันเค้าก็ยังไม่บอก เราเลยถามเค้า ถามเค้าว่าแม่จะไปอยู่กทม.เหรอคะ เค้าบอกว่าใช่เราก็เลยถามไปอีกว่าให้หนูตามไปปรนิบัติไหมเค้าบอกว่าไม่ต้องให้เรากลับไปอยู่บ้านและไปหางานทำแล้วแฟนเราอ่ะคะ(ขอไม่เอ่ยชื่อนะคะ)แม่เค้าบอกว่าก็ต้องตามไปอยู่เป็นเพื่อนเค้าดิ ถามแปลก น้ำตาเราเริ่มคลอ เพราะในใจเราคิดว่าโดนทิ้งแน่ๆๆ(และบ้านเราก็ไม่มีให้กลับ พ่อเสีย แม่ไม่อยู่ )คือมันไม่มีหนทางไหนเลย แต่ตอนนั้นคิดว่าสามีเข้าใจเรามากที่สุดเค้าพยายามปลอบเราทุกอย่างเปิดเพลงรักให้ฟัง กอดเรา บอกรักเรา ทำทุกอย่างให้เรา แต่หลังจากนั้นที่เราออกจากบ้านเค้าก่อนเค้า1วันเค้าให้เราไปหาหอพัก และอีกวันเค้าก็ไปกทม. ที่เค้าให้เราออกก่อนเพราะเค้าเปลี่ยนแม่กุญแจใหม่หมดเลยค่ะและพอสามีกับแม่เค้าไปกทม.ก็ไม่ได้ติดต่อเลยเพราสามีบล๊อคเฟสของเรา บล๊อคเบอร์ บล๊อคไลน์ หมดเลย เราก็ได้แต่ร้องให้ และมีอยู่วันหนึ่งเค้าโทรมาหาเราเค้าบอกเราว่าแม่เค้าอยากให้เรากับเค้าเลิกกันและเค้าก็เลือกแม่เค้า เราก็เลยถามเค้ากลับไปว่าเธอรักเราอยู่ไหมเค้าตอบ อืม ในใจตอนนั้นมันแตกสลาย แล้วเค้าก็วางสายไป แล้วก็ไม่โทรมาอีกเลย จะ2เดือนแล้วคะ เราก็ส่งขอความไป2-3ครั้งเค้าก็ไม่ตอบอะไรเรากลับมา
จุดที่เจ็บมากๆมันอยู่ตรงที่ว่าวันนั้นเค้ากลับมาบ้านเค้าได้พาเมียใหม่เค้ามาจากกทม.โทรก็ไม่ได้ปิดกั้นเราทุกอย่าง เราได้แต่ร้องไห้ไม่กล้าบอกใคร และเพิ่งเริ่มทำงานก็ได้แต่เหม่อร้องไห้ตลอด ในใจถามตัวเองนะว่ากูทำอะไรผิดว่ะ ไม่บอกตรงๆ มันเสียความรู้สึก เค้าไม่มีความทรงจำที่อยู่ด้วยกันร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันมาเลยเหรอ ไม่มีแม้แต่ความผูกพันธ์เค้าทำได้ยังไง ในใจแตกสลายเป็นเสี่ยง 10กว่าปีมันคืออะไร ได้แต่ร้องๆๆจนปวดหัวอยู่คนเดียว แต่ตอนนี้ก็ดีขึ้นเรื่อยๆ ไม่ค่อยคิดอะไรมากแบบเมื่อก่อน คิดถึงเค้าก็จะเปิดเพลงให้กำลังใจตัวเอง จะไม่เปิดเพลงอกหักและเพลงรัก ออกกำลังกายดูเลยตัวเอง.