สวัสดีค่ะ เราชื่อเตย(นามสมมติ) เราเป็นคนเฟรนลี่ ทำให้มีเพื่อนค่อนข้างเยอะ แต่เพื่อนที่เราสนิทจริงๆเลยชื่อ น้ำ(นามสมมติ) เรารู้จักกับน้ำตั้งแต่ยังไม่เข้าอนุบาลเลยด้วยซ้ำ ที่เรารู้จักกับน่ำเพราะครอบครัวเราสนิทกับครอบครัวของน้ำ ทำให้เรากับน้ำไปเล่นที่บ้านของอีกฝ่ายจนสนิทกัน คือประเด็นมันอยู่ที่ว่าพอโตขึ้นเรื่อยๆ ความสนิทก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เราสนิทกับน้ำจนพูดคำหยาบใส่กันได้ ซึ่งเราก็ไม่ได้โกรธน้ำ และน้ำก็ไม่ได้เราเพราะคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติ แต่คือเราเริ่มไม่ชอบน้ำตรงที่ว่า น้ำเป็นคนที่ไม่กระตือลือล้นเลยสักนิด เวลาทำงานกลุ่มเราก็จะจับกลุ่มอยู่กับน้ำเพราะว่าบ้านอยู่ใกล้กัน แต่พอนัดทำรายงานจริงๆน้ำกลับไม่ช่วยเราทำเลยด้วยซ้ำ ครั้งแรกก็พอเข้าใจ แต่มันดันมีครั้งที่สองและสามตามมาเรื่อยๆจนเราเหนื่อย เราเคยบอกกับน้ำเป็นการส่งนตัวแลเวว่าเราไม่ชอบที่น้ำทำแบบนี้ แต่น้ำก็ไม่ได้สนใจอะไรแถมยังทำแบบนี้มาเรื่อยๆ ล่าสุดเราปิดเทอม เราต้องทำงานส่งอาจารย์ ทีนี้งานมันต้องปริ้นแต่เครื่องปริ้นบ้านเราดันเสียเราเลยวานให้น้ำช่วยปริ้นให้หน่อย เราบอกน้ำตั้งแต่วันศุกร์ซึ่งน้ำก็เข้าใจและรับปากกับเราว่าจะทำให้ แต่พอก่อนวันส่งงานวันสุดท้ายซึ่งมันผ่านมาแล้วสี่วันเราทักไปถามว่าปริ้นหรือยัง น้ำตอบกลับมาว่า’ปริ้นไม่ได้ งานที่ส่งมามันเปิดไม่ได้’ เราก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไง น้ำห็เลยบอกว่าตอนเช้าให้ไปบ้านมันแต่เช้าแล้วมาปริ่น คือเราไม่ได้โกรธที่มันให้เราไปปริ้นตั้งแต่เช้า แต่เราโกรธที่ว่างานเราส่งไปตั้งแต่วันศุกร์ จนผ่านไปสามสี่วันน้ำยังไม่เคยเปิดไปดุหรือว่าคิดจะทำเลยเหรอ ตลอดผ่านมาเราช่วยเหลือตลอดไม่ว่าป็นชีทงาน หรือแม้กระทั่งสรุปความรู้งาน เราก้ช่วยมัน แต่พอมาเจอแบบนี้เรารู้สึกท้อเลยอ่ะ มันเหนื่อย มันท้อ มันน้อยใจ มันอยากตะบอกให้อีกคนรับรู้แต่คำว่าเพื่อนสนิทมาค้ำคอจนพุดออกมาไม่ได้ เราควรทำยังไงดีค่ะ?
รู้สึกแย่กับเพื่อนสนิททำไงดี?