เราทำงานในเมืองหลวง ตัวคนเดียว เพื่อนที่สนิทกันตอนเรียนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ไปไหนมาคนเดียวตลอด เลิกงานกลับห้องนอน ตื่นไปทำงาน เสาร์อาทิตย์อ่านหนังสือ ใช้ชีวิตอยู่กับเสียงเพลงในโทรศัพท์ ฟังเพลงเศร้าก็ร้องไห้ รู้สึกตัวเองไม่มีใครรักไม่มีใครต้องการ และรู้สึกเป็นคนที่ไม่มีตัวตนในสังคม เป็นแบบนี้มาปีกว่าๆ
บางทีนั่งคิดทบทวนแล้วถามตัวเองว่า เธอมีความสุขกับชีวิตบ้างไหม เธอรู้สึกยิ้มและหัวเราะจากใจครั้งล่าสุดเมื่อไหร่ ..
จะจัดการความรู้สึกนี้อย่างไรดี กลัวตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า
รู้สึกไม่มีความสุข ..
บางทีนั่งคิดทบทวนแล้วถามตัวเองว่า เธอมีความสุขกับชีวิตบ้างไหม เธอรู้สึกยิ้มและหัวเราะจากใจครั้งล่าสุดเมื่อไหร่ ..
จะจัดการความรู้สึกนี้อย่างไรดี กลัวตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า